Wat meer is dan Jezus’ dood

Meer dan Jezus’ dood
In mijn jeugd heb ik leren zingen: Jezus, uw verzoenend sterven is het rustpunt van mijn hart. Als wij alles, alles derven enz.
Jezus’ offerande als de grond van mijn behoud, redding uit nood en dood. Ik vermoed dat het velen, vooral ouderen zo vergaat.
In onze tekst schrijft Paulus over wat meer is dan dat Christus gestorven is. Dat meerdere blijkt uit zijn opgewekt zijn, zijn zitten ter rechterhand Gods en zijn pleiten voor ons bij de Vader. Dus er is iets, zelfs veel dat boven Jezus’ kruisdood uitgaat. Hier moeten we toch bij stilstaan. Wie dat nooit gedaan heeft, kijkt van deze tekst vreemd op.
Is Jezus’ sterven voor ons en in onze plaats dan niet het fundament van onze zaligheid? U kunt ook zeggen: de grond van ons behoud?
Misschien dat nadenken over deze tekst ons laat zien, dat wij te vlug klaar zijn, als we bij het kruis blijven staan. Lees de laatste zin nog eens over: als we bij het kruis blijven staan.
Waarom mag ik dat zeggen? Omdat we aan een gestorven Jezus geen heil beleven kunnen. Als Jezus in de dood was gebleven, zou zijn offer voor ons geen waarde hebben. We kunnen immers niet leven van of met een dode Jezus.
Alleen als de gestorvene opgewekt wordt en leeft, heeft zijn dood voor ons betekenis.
Dan kan Hij en zal Hij zijn offer aan ons en in ons toepassen.
Daarop doelt Paulus als hij spreekt over het meerdere boven Jezus’ gestorven zijn.
Jezus maakt zijn dood effectief. Als Hij opgewekt wordt uit de doden en leeft bij zijn Vader, kan Hij zijn sterven effectief maken. In allerlei toonaarden bezingt Paulus het effect van Jezus‘ dood door zijn opstanding.
Zo deelt Hij de vrucht van zijn offer uit. Zo doet Hij ons delen in het leven dat Hij door zijn dood verwierf. U begrijpt het: als Hij opgewekt wordt is zijn dood geen vergeten hoofdstuk, geen achterhaalde gebeurtenis. Integendeel, in zijn opstanding krijgt zijn dood zijn volle en diepe betekenis; zijn uitwerking voor eeuwig.
Johannes spreekt in Openbaring 25 keer over het Lam. Hij ziet het Lam staande als geslacht (5: 6). Zo verwoordt Johannes wat Paulus in onze tekst zegt: de Gestorvene, wat meer is de Opgewekte.

Het kruis is niet het eind
We doen Jezus en onszelf tekort, als we bij het kruis blijven staan; alsof dat het einde is. Deze tekst richt onze blik van Golgotha omhoog, naar de gestorvene die leeft. Het is goed onszelf af te vragen of we voor de voortgang in Jezus’ middelaarswerk wel voldoende oog hebben.
Leven we ook uit dat meerdere van het feit dat Hij is opgewekt? Kennen we in onze persoonlijke omgang met hem ook de rijkdom van dat meerdere?

Koninklijke heerschappij
Wie bij de tekst blijft, ziet dat er zelfs nog meer is dan zijn leven. Hij is ter rechterhand Gods. Dat wijst op zijn heerschappij. Daarvan heeft Hij gesproken bij zijn Hemelvaart: mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde.
Hij heeft koninklijke heerschappij ontvangen. Ook hiervan mogen we zeggen: het is de heerschappij van de Kruiskoning. Altijd weer komen we in zijn heerschappij het kruis tegen. Het kruis tekent het leven met hem. Door zijn kruis zijn we gered. Onder zijn kruis mogen we leven.

De Hogepriester die voor ons bidt
En dan ook het laatste: die ook voor ons pleit. Dat is de climax. Hij wil ons dragen in zijn voorbede.
Dat is de andere kant van zijn priesterlijk werk. Hij brengt zichzelf ten offer. Als de grote Hogepriester bidt Hij ook voor ons. Er staat eigenlijk: Hij treedt tussenbeide. Hij springt met zijn voorbede voor ons in bij de Vader.

Vier schakels in de ene keten van de verlossing
Dit zijn de vier elementen van zijn verlossingswerk: gestorven, opgewekt, de koninklijke heerschappij over hemel en aarde, en de hogepriesterlijke voorbede.
Zo houdt Hij ons vast en brengt Hij ons thuis. Enkel genade, krachtens het verzoenend werk van Hem, Die als Koning en Hogepriester de zijnen vasthoudt en thuisbrengt.
Geen wonder dat Paulus dit hoofdstuk eindigt met de belijdenis – ze is tevens een lofzang – dat we meer dan overwinnaars zijn, maar alleen door Hem Die ons heeft liefgehad.
Wie zo de viervoudige keten van Jezus’ verlossingswerk ziet, mag zeggen: ik ben verzekerd dat niets ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods welke is in Christus Jezus, onze Heere. In dit slotvers komt de volle betekenis van vers 34 terug: u kunt ook zeggen: die betekenis komt erin mee als een climax. De zekerheid rust in Jezus’ kruis en opstanding, in zijn heerschappij en voorbede. Kent u Hem in de viervoudige schakels van deze verlossingsketen?

W.H. Velema
(Prof. dr. W.H. Velema is emeritushoogleraar homiletiek en ethiek van de TUA.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen