Wegomleiding

Als we met de auto onderweg zijn door ons land, gebeurt het soms dat we met een omleiding te maken krijgen. De route, die we hadden willen gaan, is versperd en er moet een omweg gemaakt worden. Helaas, zeggen we dan, want zoiets levert vrijwel nooit voordelen op.

Omweg
Waarschijnlijk hebben de Israëlieten daarom ook moeite gehad met de omleiding, waar ze mee te maken kregen, wanneer ze nog maar net begonnen zijn aan de uittocht uit Egypte. De bevrijding uit de slavernij is eindelijk een feit en de tocht naar Kanaän, het land der belofte, kan beginnen!
Maar direct aan het begin van die reis lees je van een omweg. De weg van het land der Filistijnen (vs. 17) is de meest voor de hand liggende route. Langs die brede, goed onderhouden weg kan een reiziger te voet in enkele dagen Kanaän via de kust van de Middellandse Zee bereiken.
‘Natuurlijk gaan we via die weg’, heeft men gedacht. Maar Gods opdracht aan Mozes luidt anders: Niet naar het noordoosten loopt Zijn weg, maar naar het zuidoosten, via de weg van de woestijn der Schelfzee. Een route, waar geen mens aan gedacht had en waar ook niemand zelf voor gekozen zou hebben, want dat is niet alleen óm, maar het is ook nog eens een zware en moeizame weg. Eerst al via de Schelfzee: hoe komen ze daar trouwens langs? En achter het water van de Schelfzee ligt een kurkdroge woestijn, ook al geen ideale omgeving voor een volk dat te voet moet reizen! Maar, hoeveel vragen ze daar ook over gehad hebben, de HEERE wijst deze weg en Israël heeft maar te volgen.

Volgen
In dat woordje ‘volgen’ ligt een eerste reden om toch maar deze weg te gaan. Want daarin mogen de Israëlieten bemerken, dat ze niet alléén gaan: ze volgen de HEERE letterlijk en figuurlijk, als door middel van wolk- en vuurkolom blijkt dat God Zelf vooraan treedt. En dan is een mens toch altijd nog beter af in de woestijn, dan wanneer hij of zij alleen een ‘makkelijker’ pad zou kiezen, nietwaar? En trouwens, is de weg van het land der Filistijnen echt verkieslijker dan het woestijnpad? In vs. 17 blijkt dat, wat dat betreft, de HEERE niet voor niets deze opdracht heeft gegeven. De weg van het land der Filistijnen is juist door zijn mooie ligging en brede baan aantrekkelijk voor allerlei legers, die via die weg ten strijde trekken. En voor de ontmoeting met (vijandelijke) legers is Israël nog lang niet klaar. Dat weet de HEERE als geen ander! En de bijbelschrijver, die dat achteraf als reden voor de mysterieuze koerswijziging aantekent, laat daarin iets van Gods wijsheid zien. Stel je voor, dat Israël zelf had moeten kiezen, dan was het op die weg van het land der Filistijnen toch misschien minder rooskleurig toegegaan, dan men voorzien zou hebben...

Onderwijs
Wat een onderwijs komt daarin ook tot ons, wanneer we in ons leven te maken krijgen met de leiding van God. Vaak gaat de HEERE wegen, die ons op het eerste gezicht tegenvallen, omdat we zelf iets anders, iets makkelijkers, iets mooiers in gedachten hadden. Zalig, als we ons dan met Israël over mogen geven aan de HEERE, Die nooit zonder wijze bedoelingen ons pad in de ‘woestijn’ doet lopen. Wat die woestijn in uw of mijn leven praktisch betekent, kunnen we misschien beter zelf invullen. Vooral als een mens ouder wordt, zijn er genoeg voorbeelden van zulke woestijnwegen. Het geloof weet echter: de HEERE doet het niet voor niets (vergelijk bijvoorbeeld ook Hos. 2: 13 “Ik zal haar lokken, en zal haar voeren in de woestijn; en Ik zal naar haar hart spreken”).

Geloof
Om ons zo in geloof over te geven aan Gods leidende en sturende hand, is wel één ding heel erg nodig. Namelijk, dat ik Hem niet alleen voor dit leven het roer in handen geef. Maar dat ik vooral en bovenal ga inzien, dat het ook met het oog op de eeuwigheid noodzakelijk is, om het eens te worden met Gods weg naar het hemels Kanaän. Die weg is door de Heere Jezus Christus gebaand. Sterker nog, die weg is Hijzelf (Joh. 14: 6)! Als ik die weg niet betreed, en die allerbelangrijkste ‘wegomleiding’ niet volg, loopt mijn pad naar het verderf, zelfs al ben ik verbondskind. Door wedergeboorte en bekering moet mijn pad 180° omgekeerd worden! Als ik dat door genade leer en al mijn eigen wegen en middelen om Kanaän te bereiken laat varen... dan rest me niets anders om gelovig dat smalle pad te gaan. En alleen zó leer ik met vallen en opstaan om de wegen, die God in dit leven met me gaat te aanvaarden. Dat gaat inderdaad met vallen en opstaan, want direct en overal het met God eens zijn, is wel mijn roeping, maar is niet altijd praktijk. Maar als de HEERE me gewillig maakt, zeg ik: “Leer mij volgen zonder (opstandige, eigenwijze) vragen, Vader wat Gij doet is goed...” Kennen we het leven, dat achter die bekende versregels schuilgaat? Dat is een gezegend leven: onder leiding van de Heilige Geest, door dé Weg Christus, onder de gunst en de trouwe zorg van de Vader: alleen zó kom ik in het Kanaän hierboven!

A. van der Zwan
(Ds. A. van der Zwan is predikant van de Bethelgemeente te Sliedrecht)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen