Waarover zijn wij bedroefd?

Waar gaan we heen?
Wij zijn op reis naar een nimmer eindigende eeuwigheid. En er leiden maar twee wegen naar die eeuwigheid: de weg ten leven of ten dode! Eeuwige zaligheid of eeuwige rampzaligheid. Wat een huiveringwekkend verschil! En wat een dwaasheid, als we ons geen zorgen maken over de vraag waar onze weg eens eindigen zal. Laten we onszelf toch nauw onderzoeken. Op welke weg bevinden wij ons? Hoe zullen we dat weten? Wel, dan kennen we iets van die droefheid naar God, waarover Paulus hier spreekt.
Wat is dat “droefheid naar God”? De apostel separeert hier scherp tussen “droefheid naar God” en “droefheid der wereld”. Daar is een groot verschil tussen!

Droefheid der wereld
In dit aardse tranendal kent iedereen wel droefheid. De gebrokenheid van ons bestaan sinds de zondeval geeft daar steeds weer aanleiding voor. Enerlei wedervaart de rechtvaardigen en de goddelozen. Moeite en verdriet kennen zij beiden. Met de gevolgen van de zonden worden ze beiden geconfronteerd. Ook de wereldling kent daar droefheid over. Maar de ene droefheid is de andere niet. De ene werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid, de andere de dood. Zelfs droefheid over de gevolgen van de zonde, is nog lang niet altijd droefheid naar God. De tranen van droefheid der wereld worden vergoten om wat ons hier wedervaart. Zulke tranen kunnen wel gedroogd worden met aardse dingen, of met een keer ten goede in ons aardse bestaan. Geef de natuurlijke mens wat hij mist, en zijn droefheid is over!

Droefheid naar God
Job op zijn mestvaalt miste ontzettend veel: zijn kinderen, zijn rijkdommen en zijn gezondheid. We horen hem dan ook bitter klagen. Maar wat is nou zijn grootste gemis? Hij verzucht: “Waar is God mijn Maker, Die psalmen geeft in de nacht?” Geef Job weer kinderen, rijkdom en gezondheid, en nog zal hij God missen. Droefheid naar God kent een gemis, dat alleen door God Zelf vervuld kan worden. Beloof zulke bedroefden zelfs een veilige reis naar Kanaän, en ze zullen toch met Mozes zeggen: “Indien Uw aangezicht niet medegaan zal, doe ons van hier niet optrekken.” Want voor niets ter wereld zouden ze God willen missen.
Kennen wij ook iets van deze droefheid naar God? Hongeren en dorsten we naar de gerechtigheid, omdat we hartelijk bedroefd zijn over de smaadheid, die we God aandoen met onze zonden? Het is niet makkelijk deze vragen eerlijk te beantwoorden!
Of we echt deze droefheid naar God kennen, zal vooral blijken uit de vruchten! Paulus leert ons hier immers, dat het resultaat een onberouwelijke bekering zal zijn. Als dat waarheid is in ons leven, dan hebben we de zonde leren haten en vlieden en kennen we nu een lust en een liefde om naar al Gods geboden te leven. Dan zullen we ons haasten om stad Verderf te verlaten. Niet alleen om het oordeel, dat zeker over stad Verderf komen zal; maar vooral omdat we daar zonder de HEERE zouden moeten leven. Daarom wil men daar ook zelfs voor al het ruim genot der wereld niet meer tergkeren. Want het is hen om Hemzelf te doen. Ze verkeren daarom liever met God in de woestijn, dan zonder God bij de vleespotten van Egypte.
Bent u al een vriend en metgezel van dat volk?

Blij vooruitzicht
Ach was er maar meer droefheid naar God. Zou er dan ook niet meer blijdschap in God zijn? Wat hier met tranen wordt gezaaid, zal dan immers met blijdschap worden gemaaid. Deze droefheid zal immers uitlopen op zaligheid. Waarom? Op grond van onze droefheid? Omdat ons hart voldoende verbroken was? Neen, dat zijn weliswaar vruchten, die er zeker moeten zijn, maar die toch nooit de grond der zaligheid kunnen zijn. Er is maar één grond voor de zaligheid van Gods volk. Dat is, dat er een Zaligmaker is, Die de rampzaligheid der Zijnen wilde dragen, en hen weer verzoent met God! Alleen ziende op Hem ontstaat er zicht op, dat éénmaal al de tranen van onze ogen afgewist worden, die nu nog in droefheid naar God geschreid worden.
Wat een blij vooruitzicht voor Gods volk! In Zijn Koninkrijk zullen ze Hem straks nooit meer bedroeven, en zullen ze Hem nooit meer missen. Als er dan echt droefheid is naar God. Als het ons dan werkelijk gaat om de HEERE Zelf. Zal dan ons hart niet uitgaan naar die Immanuël, die ons met God verzoenen kan en wil!? Hij immers zal zelfs de oorzaak van onze droefheid naar God, namelijk de zonde, te niet doen. Wat een vreugde als Hij uw voorspraak zal zijn!

W. van Benthem
(Ds. W. van Benthem is emerituspredikant en woont te Genemuiden)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen