Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een getuigende gemeente

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een getuigende gemeente

Cursus rust gemeenten al vijf jaar toe tot getuige-zijn

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een lustrum lang bestaat hij al, maar gevierd is dit niet. De cursus Een getuigende gemeente van Deputaten Evangelisatie is ook niet omgeven door veel ruchtbaarheid en tamtam. De huisstijl is eenvoud: vier avonden een blauwe cursusmap, kerkzaaltje met cursisten en een cursusleider.

„Mijn bedoeling was een korte en goedkope cursus te maken”, vertelt Stefan Paas, werkzaam voor het deputaatschap en zelf ook cursusleider. „Mensen hebben weinig tijd en ik vind dat toerusting niet te lang moet duren.”
Afgelopen vijf jaar is de cursus in zo’n veertig christelijke gereformeerde kerken gegeven. Hoofddoel is toerusting van gemeenteleden in het persoonlijk getuige-zijn als christen. Van gemeentelijke evangelisatieactiviteiten hoeft het na de cursus dus ook niet per se te komen. „De cursus is met opzet heel vrijblijvend: hij dwingt mensen niet om vervolgens aan activiteiten mee te doen. Hoewel er wel diverse gemeenten zijn waar de cursus heeft geleid tot het opzetten van nieuwe missionaire initiatieven.” Voor gemeenten die dit doen en contact hebben gekregen met niet-christenen, heeft het deputaatschap inmiddels vervolgtoerusting ontwikkeld: de Oriëntatiecursus Christelijk Geloof, Emmaüscursus en Bijbelcursus Ontmoetingen.

Waarom bieden gemeenten de cursus ‘Een getuigende gemeente’ aan hun gemeenteleden aan?
Paas: „Men heeft behoefte aan inspiratie, visie en ideeën op het gebied van evangelisatie en wil daarbij zoveel mogelijk gemeenteleden betrekken.”

Neemt die behoefte toe?
„Tja, een behoefte is heel moeilijk te peilen. Ik vind dat mij hierover een bescheiden oordeel past. Ik geloof dat kerken in het algemeen de laatste jaren wel meer denken aan hun getuigende roeping. Er hangt wat dit betreft iets in de lucht, vind ik. Maar er zijn vast en zeker ook nog heel wat gemeenten waar niet zoveel veranderd is, waar ook weinig openheid is voor de missionaire taak. Al met al geloof ik dat er wel degelijk iets aan het veranderen is in gunstige zin vergeleken met een jaar of tien geleden.”

Wat zou u willen dat gemeenten na het volgen van de cursus doen?
„Ik zou allereerst willen dat mensen die nu misschien krampachtige en angstige gedachten hebben over evangelisatie en getuige-zijn, meer zicht krijgen op de grote genade van God en minder angst hebben. Ik geloof heel sterk dat onze angst en weerzin om te getuigen alleen overwonnen wordt wanneer we meer liefde krijgen voor Jezus. Dus hoop ik dat de cursisten door de cursus voller worden van Christus.
Het is ook heel mooi wanneer gemeenten nieuwe ideeën krijgen, deze samen ontplooien en daardoor bemoedigd worden. Je leert getuigen, zou je kunnen zeggen, uiteindelijk in de praktijk. En niets is daarvoor zo belangrijk als concrete ontmoetingen met andersdenkenden.”


In Nunspeet…
begon het enkele jaren geleden met een gemeenteavond waarop Stefan Paas sprak over missionair gemeente-zijn. Deze maand start vanuit de christelijke gereformeerde kerk van Nunspeet voor de derde keer de ‘Oriëntatiecursus christelijk geloof’, een basiscursus over geloof, Bijbel en christendom.
Na de gemeenteavond wilden diverse Nunspeetse gemeenteleden graag de cursus ‘Een getuigende gemeente’ volgen. Dus werd deze aangeboden: achttien gemeenteleden namen deel aan de cursusavonden. „Weliswaar een mager aantal op een ledentotaal van dik zeventienhonderd”, stelt evangelisatieouderling Jan Vos. „Maar de gemeente bij evangelisatiewerk betrekken is sowieso een lang en moeizaam proces.”
De missionaire molen is nadien in ieder geval wel gaan draaien in Nunspeet. „Zij het voorzichtig”, volgens Vos. Speerpunt is vooral het aanbieden van cursussen: de basiscursus (vier cursusavonden) en, als vervolg, een bijbelstudiecursus vanuit het Evangelie naar Lukas (twaalf avonden). De cursisten komen vooral uit vrienden-, kennissen- en bekendenkring van gemeenteleden.
„Ze raken dus door relatie-evangelisatie betrokken bij het cursuswerk”, zegt Vos. „We zien dat de Heere het werk zegent. De orientatiecursus wordt al voor de derde keer gegeven. We mochten meemaken dat een eigen gemeentelid, dat afgehaakt was, de cursus volgde en vervolgens weer naar de kerk is gegaan.”


In Breda…
volgde een deel van de gemeente begin 2003 de cursus ‘Een getuigende gemeente’. Ruim tweeëneenhalf jaar later bestaat er een ‘Stichting Oog voor Breda’, onder andere bedoeld om de christelijke gereformeerde kerk van Breda te ondersteunen in haar missionaire activiteiten. Eigenlijk is de stichting het resultaat van de vier cursusavonden.
Hoe het zover kwam? Na de cursus werd wijkonderzoek gedaan rondom de Bredase Mattheüskerk (de kerk staat in een volksbuurt). „Wat kan de kerk voor wijkbewoners betekenen?”, luidde de hoofdvraag. In de gemeente zelf kwam tegelijkertijd het gesprek op gang over het eigen functioneren: zijn we gastvrij, hebben we uitstraling, vormen we een eenheid etc.? Toen hieruit nogal wat verdeeldheid bleek, kwam een proces van ‘verootmoediging’ op gang – ieder ging bij zichzelf te rade waarin hij of zij tekort schoot met als achterliggende gedachte dit in gebed te brengen en met Gods hulp te veranderen.
Dit lijkt verhelderend gewerkt te hebben – een missionair plan is inmiddels voltooid. Breda gaat zelfs op zoek naar een missionair werker die de activiteiten gaat coördineren. Een greep uit deze activiteiten: zang- en gastendiensten (laagdrempelig), kinderclubs, diverse bijbelcursussen, toerusting van eigen gemeenteleden en nazorgactiviteiten.


In Capelle aan de IJssel…
volgden zo’n 25 gemeenteleden in 2003 de cursus. Op dat moment was de christelijke gereformeerde kerk van Capelle in de wijk waarin de kerk staat (Schollevaar) al actief op evangelisatiegebied. De gemeente begon dus niet bij nul in 2003.
Samen met de hervormde wijkgemeente zette ze al eerder een kinder- en tienerclub op, een vakantiebijbelclub en organiseerde ze maaltijden voor ouderen. Ook werden in de wijk cursussen over het christelijk geloof aangeboden. Activiteiten waren er dus al. Er volgde na de cursus ook uitbreiding, dat wel: er kwam een zogenaamde Emmaüsgroep en ook in een ander deel van Schollevaar worden waarschijnlijk nog missionaire activiteiten opgezet. Maar door de cursus is vooral „beter zicht gekomen op wie in de gemeente voor bepaalde vormen van missionair werk benaderd kan worden”, vertelt Jan Willem van de Velde, betrokken bij het werk in Capelle. Daarbij merkt hij dat na de cursus gemeenteleden zich er meer van bewust zijn dat contacten aangaan met niet- of randkerkelijken belangrijk is. Van de Velde: „De cursus was wat ons betreft daarvoor ook in eerste instantie bedoeld. We wilden mensen stimuleren in hun eigen woon- en werkomgeving die contacten aan te gaan.”

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 oktober 2005

De Wekker | 16 Pagina's

Een getuigende gemeente

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 oktober 2005

De Wekker | 16 Pagina's