Het moederschap van Eva

We ontmoeten Adam en Eva in dit bijbelgedeelte op een heel kritiek moment in hun leven. Zij zijn door de zonde buiten het paradijs verdreven. Het is zo donker geworden in hun ziel. Wat zij door de zonde hebben verbroken, kunnen ze onmogelijk meer goed maken. Nergens gloort hoop.
De zondeval noodzaakte de heilige God om te reageren. Hoe? In Zijn rechtvaardige toorn. Niet anders konden Adam en Eva verwachten. Hoe wonderlijk is het tegen die achtergrond, dat God in Zijn toorn nog aan Zijn ontferming gedenkt. Die ontferming wordt benoemd. Ja neemt eens vlees en bloed aan. In de moederbelofte worden de contouren al zichtbaar van de komende Christus, Die de kop van de slang zal vermorzelen, de schuld van Zijn volk zal verzoenen en de dood zal overwinnen. God laat in het verloren paradijs de adventsklokken luiden. Er is toch hoop! Hij komt!

De naamgeving van Eva
Tegen die achtergrond moeten we de naamgeving zien. Adam noemt nu zijn vrouw Eva, moeder aller levenden. Eerst heette zij Mannine. Een vrij algemene naam. Maar nu krijgt ze een nieuwe naam. En die nieuwe naam hangt samen met het nieuwe dat God heeft geopenbaard en dat Adam in het geloof heeft verstaan. Er is een nieuwe toekomst, dankzij Gods genade! De zonde zaait dood en verderf, de moederbelofte zaait hoop en leven. Van die hoop getuigt de naamgeving.
Dit is Adams eerste woord na Gods woord. Het is zijn antwoord op de goddelijke belofte. Dit antwoord getuigt van gelovige verwerking van de genadige belofte. Eva zal moeder worden. En langs de weg van het moederschap zal eens de beloofde Zaligmaker komen. Het vrouwenzaad. Elke geboorte in de lijn van het menselijke geslacht brengt de komst van de Messias dichterbij. Daarom getuigt deze naamgeving van Adams adventsverwachting.

Eva de moeder van Christus
Het is echter een hoop door tranen heen. Met deze naamgeving wordt ook beleden: van ons uit geen enkele hoop. Een streep door onze naam. Onze hoop, die is op U.
Eva mag de stammoeder van Christus worden. Echter: met smart zult gij kinderen baren. De komst van de Messias gaat door smarten en weeën heen. Hij zal zelf eens de Man van smarten zijn. Gekomen om onze smarten te dragen. En nooit zal Hij ons dierbaar kunnen worden als we niet zelf iets hebben leren doorleven van de smart over de zonden. Maar juist in die weg werkt God ook vandaag, door de tranen heen, een gefundeerde adventsverwachting. Zalig wie met het doodvonnis in zijn geweten zijn hoop leert stellen op die gezegende Zaligmaker, Die gekomen is om de smarten des doods te ontbinden en de poorten naar het leven te ontsluiten.
Dat heeft Adam gezien, dat heeft Eva geloofd, en daarom mag zij heten: moeder aller levenden.

Eva de moeder van de gelovigen
Eva, moeder van Christus. Maar zij wordt ook: de moeder van alle gelovigen. De moeder van de levende kerk. Alle levenden zijn ten diepste degenen die een levende hoop op Christus leren stellen. Het zijn zij in wier leven het advent is geworden. De naamsverandering van Eva geeft haar staatsverwisseling aan. Zij mocht zelf deel krijgen aan het nieuwe leven en daarom een nieuwe naam ontvangen. Vanuit de heerlijke staat der rechtheid was ze gekomen in de ellendige staat van de val. Maar God richt haar op en brengt haar in een staat van genade tot ze eens met al de uitverkorenen in de staat der heerlijkheid zal zijn bij God.
Ook wij hebben een staatsverwisseling nodig om een nieuwe naam te kunnen dragen, de christennaam. In de adventsbelofte ligt nog steeds kracht tot behoud voor een ieder die gelooft. Die de dood in zichzelf ontdekt en het leven leert zoeken buiten zichzelf in Jezus Christus.
Eva was samen met Adam de eerste, maar niet de laatste. Ze wordt moeder van een groot gezin. Er komt een talrijk nageslacht, in de heilige linie. Het is de familie van allen die een even dierbaar geloof verkregen hebben. Bent u ook familie van Eva? Is Eva ook uw geestelijke moeder?

Het Kind van Eva
Het draait tenslotte alles om het Kind. Eerst werd Eva genoemd naar de relatie waarin ze tot haar man stond: Maninne. Maar nu wordt ze genoemd naar de relatie waarin ze tot haar Kind staat: Moeder van de levenden.
De vrouw die als eerste gezondigd heeft wordt door God als eerste ingeschakeld bij de uitvoering van Zijn adventshandelen. Dat heet genade. Die is er alleen, omdat God haar aanziet in het Kind.
Wat Eva van dit Kind gezien heeft in de schaduwen van het Oude Testament, is eens ten volle in het licht gekomen, in de kerstnacht. Wat is uw relatie tot dit Kind? Zalig wie al het zijne verliest en dit Kind mag overhouden. Die gaat een gezegend kerstfeest tegemoet. Dan zal ook in uw hart en leven dat Kind centraal staan. Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen.

H. Korving
(ds. H. Korving is predikant te Leerdam)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen