Twee sporen

Ik las eens van iemand die zei: als je gelooft dan ben je altijd blij; als je Jezus kent, heb je een juichend leven. En zegt Paulus niet in Filippenzen bij herhaling: Verblijdt u in de Here ten allen tijde? Dus...? En ook Romeinen 8 loopt uit op een lofprijzing: maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem, die ons heeft liefgehad. Want ik ben verzekerd dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here.

Maar van diezelfde Paulus lezen we ook wat anders over het leven van Gods kinderen: ‘Wij, die de Geest ontvangen hebben zuchten bij onszelf diep. Heel diep. Heel intensief. Gelovigen zijn dus ook zuchters. Even eerder in Romeinen 8 staat dat de schepping zucht vanwege de zonde. En we zien dat vandaag om ons heen in milieu- en natuurrampen, in oorlogen en hongersnoden. En een gelovige? Die staat midden in die zuchtende wereld. En, zegt Paulus, die staat niet alleen maar vervuld van de Pinkstergeest te jubelen en te juichen, maar die zucht ook mee!

Twee sporen
Blijkbaar zijn er om het leven van een gelovige te schetsen twee lijnen nodig. Als het goed is, als je zelf door de Heilige Geest leeft in persoonlijke verbondenheid aan de Here Jezus Christus, dan is daar aan de ene kant feest: je weet van de volkomen verzoening van alle zonden in Zijn bloed, van Gods vaderlijke zorg over je leven in alle omstandigheden en van de overwinning van Christus. Maar tegelijk is er ook die andere kant: het duidelijke besef ‘we zijn er nog niet’. Ook Gods kinderen worden ziek en moeten sterven, aftakeling en ontluistering worden ons niet bespaard. Je wordt soms aangevochten in je geloof en lijdt nederlagen in de strijd tegen de satan, de zonde en de wereld. Twijfel scheurt je soms in tweeën.
Paulus kent dat. In het leven van Gods kinderen is het niet alle dagen alleen maar feest. Daar lopen twee lijnen: juichen en zuchten. Zuchten en juichen.

Bemoediging en vermaan
En dan zijn de woorden uit Romeinen 8 een bemoediging voor als u er zo één bent die niet alle dagen op de bergtoppen van het geloof loopt en het maar niet kunt begrijpen wanneer anderen blijkbaar altijd maar kunnen juichen en zingen. U mag zich opgevangen weten door het Woord van de Here God. Dit is de realiteit. Ook wij, die de Geest hebben ontvangen, zuchten, want we weten dat ook wij de volkomen voleinding nog niet bereikt hebben.
En voor wie voor zijn gevoel altijd in de wolken loopt, zijn deze woorden een pastoraal vermaan: lijd met de lijdenden, lijd met de wereld, lijd met de schepping! Dat zal je leven, ook dat van het geloof, verrijken en verdiepen.

Verwachting
Toch is het zuchten van Gods kinderen niet een zwaarmoedig en uitzichtloos zuchten. Maar het is een zuchten van verlangen. Een zuchten vol verwachting. Dat is wat de Heilige Geest in het leven van Gods kinderen bewerkt. Hij is de garantie van de geweldige toekomst die ons wacht. Paulus noemt die Geest de eerste gave die wij ontvangen hebben. De eerste gave, dat betekent dus dat er na deze gave nog meer gaven komen. Het is de eerste in een serie. Er komen er meer. De eerste gave wil ook zeggen: deze is een garantie voor de rest. Voor de erfenis die in de hemel bewaard wordt, zoals Petrus het schrijft. En die garantie maakt ons zuchten tot een zuchten vol verwachting. Verwachting van het zoonschap, van de volkomen verlossing uit deze wereld van zonde en schuld, van ziekte en dood, van haat en nijd.
Tenslotte betekent de eerste gave ook: de belangrijkste. De gave van de Geest – de belofte van de Vader – is het eerste en allerbelangrijkste dat God, de Here, geeft. In de gave van de Geest zijn al Gods gaven in Christus besloten. Hij is het die deze gaven ons eigen maakt.

Hulp
En van deze Geest staat even verderop dat Hij onze zwakheid te hulp komt. Te hulp als het ons nog ontbreekt aan dat hunkerend verlangen. Maar ook: als het niet lukt verwachtingsvol te bidden, omdat je er te neerslachtig of te depressief voor bent. Omdat heel je denken zo vaak in de war is. Omdat je niet meer weet wat je moet bidden. Dan is er de belofte van God, in Christus zijn Zoon: de Geest laat ons niet aan onszelf over, maar Hij neemt het van ons over! Ook ons zuchten. Zelfs onze onuitgesproken verzuchtingen. Totdat wij thuis komen.

Juichen en zuchten, dat zijn de twee lijnen die het leven van een gelovige schetsen. En het is beide in de Geest. Juichen in de Geest en zuchten in de Geest. Het is beide ook door de Geest: Juichen door Hem en ook zuchten door Hem.
Zalig is een ieder doe dit juichen en dit zuchten van Hem leert.

J.G. Brienen
(ds. J.G. Brienen is predikant te Hoofddorp)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen