Alleen bidden

Paulus heeft vanuit zijn opvoeding en opleiding nogal wat gebeden kunnen uitspreken en toch lezen we in het boek Handelingen dat wanneer hij tot bekering komt dit het typerende is dat hij bidt!

Leren bidden
Doorgaans hebben we bidden geleerd. Het is ronduit een zegen wanneer je moeder je heeft leren bidden. Daarom is het zo erg wanneer kinderen dit voorrecht missen. Het is van wezenlijk belang om van jongs af aan te leren bidden. Als moeder én als vader heb je bij de doop beloofd je kinderen op te voeden met eerbied voor God. Bidden is een van de voornaamste bezigheden in dit opzicht.
Van jongs af aan bid je voor én met je kind om de zegen van God. Al snel bidt je met je kindje wanneer het je het klaargemaakt hebt voor de nacht. Daarmee is het begin van het avondgebed gekomen. Naarmate de baby groeit komt er meer ruimte voor voorgezegde, vooral voorgezongen avondgebedjes. Zó leert je kind bidden: Ik ga slapen…Heere, houd ook deze nacht over mij getrouw de wacht. Om slechts een voorbeeld te geven. Want er zijn boekjes met kindergebeden voorhanden, waarvan we een nuttig en zegenrijk gebruik kunnen maken.

Al dit ‘gebedsonderwijs’ is erop gericht dat de kinderen, hoe jong ze ook nog zijn, zelf gaan bidden, eerst met mama erbij. Er komt een moment dat een kind alleen gaat bidden, meer dan eens een voorgezegd gebed, waarbij er telkens meer ‘eigen’ gebeden bijkomen. Vooral als kinderen thuis horen en later op school waarvoor en voor wie gebeden wordt. Want in dit opzicht hebben we wel ‘voorbeelden’ nodig, ook om eerbiedig te bidden.
Wanneer kinderen eenmaal een eigen kamer hebben zal het zelf bidden toenemen, naar we hopen en ook als ouders bidden én voorleven.

In het gezin
Vandaag wordt er terecht aandacht gevraagd voor en besteed aan wat men huisgodsdienst noemt. Daarbij is het gebed een van de belangrijkste gebeurtenissen in de opvoeding.
In diverse gezinnen wordt samen gebeden, waarbij gebruik wordt gemaakt van formuleringen, die bekend zijn en via de traditie een vaste plaats hebben ingenomen. Het gevaar daarbij is wel dat er sleur kan ontstaan en we vanwege de bekendheid van de woorden soms niet eens meer weten of er al gebeden is of niet. Ook met het oog daarop wordt door velen een pleidooi gevoerd voor wat men vrije gebeden noemt. In toenemende mate komt dit in gezinnen voor, waarbij degene die het gebed uitspreekt van tevoren kan vragen waarvoor gebeden (of gedankt) moet worden. Kinderen kunnen daarbij een belangrijke inbreng hebben en heel het gezin attenderen op nood die anders niet direct in het gezinsgebed een plaats ontvangt.
Wanneer we in het gezin sámen bidden moet iedereen ook mee kunnen bidden en past het niet om ineens te gaan zeggen: ík bid… We bidden immers gezamenlijk! Persoonlijke dingen kunnen we in ons eigen gebed een plaats geven, terwijl dit niet inhoudt dat ook dan voor anderen concreet kan worden gebeden. Bidden in het gezin vergt behoedzaamheid. Ook daarin kunnen we als opvoeders voorbeelden zijn.
Hoe groot is de zegen dat kinderen weten dat het ‘vanzelfsprekend’ is dat er thuis voor je gebeden wordt, ook als ze de deur uit zijn.

Alleenstaanden
Vrijwel altijd zal een alleenstaande alleen bidden. Dat is niet zo eenvoudig, want ook in het bidden heb je de gemeenschap nodig. Ook om er aan herinnerd te worden dat het tijd is om te bidden.
Toch heeft het ook vele voordelen wanneer je steeds voor jezelf moet bidden. Je kunt zelf de tijd invullen en de tijd nemen om te bidden, al vergt dit de nodige discipline, zoals blijkt uit gesprekken met hen die alleen staan.
Je kunt zo sterk steeds zeggen: ik bid U, ik dank U, dat je ‘vergeet’ dat er anderen bij zijn wanneer je samen met anderen bent, tot op een gebedskring toe. Je bent het zo gewend om alleen te bidden dat je moet overschakelen om samen met anderen in gebed te gaan.

Hardop bidden
Niet alleen als alleenstaande of als alleen achtergebleven mens vraagt bidden concentratie. Je kunt zo snel ‘weg’ zijn met je gedachten, dat je met schaamte eraan denkt: o ja, ik was aan het bidden. Je kunt al biddend is slaap vallen en de volgende morgen pas tot de ontdekking komen dat je aan het bidden was. Daarom hebben meer christenen de gewoonte om als ze alleen zijn hardop te bidden. Je hóórt dan wat je bidt. Belangrijker is dat God je hoort. En toch is het heilzaam om hardop te bidden om zo eerbiedig mogelijk tot God te naderen. Want het is niet gering om te spreken tot God! Om te beseffen dat je komt tot de troon van de genade, tot de heilige en barmhartige God.

Onderweg
Op je kamer bidden biedt de mogelijkheid om in alle rust tot de Heere te naderen. Maar ook onderweg, waar je dan ook bent, kan het bidden nog wel zo oprecht zijn, zonder dat je de gelegenheid hebt om je handen te vouwen en je ogen te sluiten. God ziet het hart aan, wanneer wij bidden. Zo kan er onderweg heel wat gebeden worden en weet je soms na jaren nog de plaatsen aan te wijzen waar je gebeden hebt en wat je toen aan de Heere gevraagd hebt of Hem voor iets gedankt hebt. Of je nu bidt voor jezelf of voor een ander, als je maar bidt, oprecht bidt.

Van Amstel
(ds. J. Van Amstel is predikant te Ede)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen