Kwartet

Minder woorden gebruiken
‘Spreken is zilver, zwijgen is goud’. In een onlangs gepubliceerd interview met iemand die zich veel bezighoudt met literatuur troffen me enkele zinnen. Het ging over veel woorden gebruiken. Hij was van mening dat bij sommige zaken slechts weinig woorden passen. Anders bederven we met onze veelheid van woorden juist de diepte, het mooie, het weergaloze. Bovendien kunnen we ons innerlijk verbergen onder een veelheid van woorden. Dat betrok hij met name op ‘geestelijke zaken’, in het bijzonder de verhouding tot God. We leven in een tijd waarin alles zoveel mogelijk geuit moet worden. Het krijgt er de schijn van de alleen extraverte mensen ‘normale’ mensen zijn. Ben je het niet? Dan moet je de dingen maar eens leren onder woorden te brengen. Verbaal geweld. Stortvloeden van woorden. Heet het verkiezingsretoriek? Jawel, maar dan zonder de regels van de retorica. Een mens kan er wel mee leven. Anders wordt het als ook geestelijke zaken voorwerpen worden van verbaal geweld. ‘Bekeringsgeschiedenissen’ in de snit van de 21e eeuw via de media gepresenteerd. Veel woorden, maar raken ze de kern? Waarom een heel wollig verhaal voorzien van allerlei overtreffende trappen over een bijeenkomst rondom het Woord? Waarom in zoveel woorden uitdrukking gegeven aan het gehoor geven aan een roeping of juist het afwijzen ervan?

Wat meer zeggen

Wie niet heeft leren zwijgen, heeft ook niets te zeggen. Wie niet in de stilte een voorwerp heeft leren bewonderen, zal er niets over kunnen zeggen. Wie de verborgen omgang met God niet beoefent, kan onder een vracht woorden zijn eigen innerlijke holheid verbergen. Is het niet veelzeggend dat de blik waarmee man en vrouw elkaar aanzien boekdelen spreekt en slechts voorzien wordt van een enkel woord? Welke man begon een redevoering te houden tegen zijn vrouw om aan te tonen hoeveel hij wel niet van haar houdt? Wie de veelzeggende blik kent, kan met enkele woorden meer zeggen. De diepste geheimen van het leven laten zich meer beleven dan benoemen. Onze jongeren schreeuwen om authenticiteit, om identificatiefiguren. Daarmee vragen ze niet om nóg meer woorden van een oudere generatie om hen vooral toch te vertellen hoeveel we om hen geven. Soms zelfs het tegendeel. Want authenticiteit is een gave die verkregen wordt in de stilte. Daar waar we echt voor God worden, worden we echt voor de mensen. Alleen dát kan aan weinig woorden een veelzeggende betekenis verlenen. Een welsprekend leven heeft niet veel woorden nodig. Gelukkig heeft deze column slechts een beperkt aantal toegestane woorden. Misschien sprak ik nu wel voor mijn beurt. Daarom doe ik er het zwijgen toe.

M.J. Kater

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen