Hij stond in de gebrokenheid van óns leven (De troost van Jezus’ mens-zijn in het lijden 1)

Een langdurig ziekbed volgde. Ook de ernstig zieke arts leefde tussen hoop en vrees. Hij onderging de loodzware behandeling van chemokuren en bestralingen even gelaten en gespannen als zijn patiënten. Langzaam maar zeker herstelde hij zich van zijn ernstige ziekte. Na een periode van herstel mocht hij zijn werkzaamheden weer hervatten! Vanaf de eerste dag merkten de patiënten een grote verandering in de opstelling van hun arts. Voorheen was de arts bekend om zijn kunde en vriendelijkheid. In die zin was er niets veranderd. Echter na zijn ziekte sprak de arts niet meer over, maar uit de ziekte.

Dat is nu ook de troostvolle betekenis van de mens Jezus, Die nu staat aan de rechthand van Zijn Vader. Er staat een Mens van gelijke beweging als u en ik aan de rechterhand van God de Vader! De Hebreeënbrief zegt het als volgt: ‘Want wij hebben geen Hogepriester, Die niet kan medelijden hebben met onze zwakheden, maar Die in alle dingen gelijk als wij is verzocht geweest, doch zonder zonde (Hebr. 4: 15).’

Geen menselijk medelijden
De schrijver maakt een tegenstelling tussen medelijden en verzocht worden. Medelijden, wie snakt daar in het lijden niet naar? Een opbeurend woord, een betekenisvol zwijgen, een hand op de schouder? Medelijden van mensen die aanvoelen wat u doorstaat. Ze staan naast uw ziekbed, naast u in de gebrokenheid van het leven of op de puinhopen van uw bestaan.
Echter ze staan ernaast, maar u bevindt zich erin. Vroeg of laat wordt dit onderscheid bitter ondervonden. Wat mensen ook voor u betekenen en willen doen, er komt een moment van afstand. Op die momenten ondervindt u in uw lijden de schrijnende pijn van eenzaamheid; soms ontmoet u zelfs onbegrip. Zelfs medelijden heeft een donkere schaduwkant.
Jezus’ betrokkenheid op Zijn Kerk komt niet op niet vanuit menselijk medelijden, maar is vrucht van borgtochtelijk lijden.

Wel borgtochtelijk lijden
Hij staat aan de rechterhand van de Vader (Hebr. 4: 14). Deze plaats geeft zonder woorden aan, dat Hij de bevoegdheid van spreken en handelen uit de handen van Zijn Vader heeft ontvangen. Jezus is de Middelaar tussen Zijn vader en Zijn Kerk. Aan de rechterhand van Zijn Vader staat Jezus op de rechtsgrond van Zijn eigen lijden en sterven. Alle onderwerpen die Hij bij Zijn Vader aan de orde stelt, zijn geoorloofd en worden direct door Zijn Vader verhoord. Op deze hemelse plaats heeft een rechtvaardig God in liefde een heilige omgang met Zijn Zoon; de mens Jezus.
Tussen Jezus en Zijn vader bestaat geen verschil van mening of inzicht; ook niet wanneer het gaat om het heil van zondaren. Jezus vertolkt tegenover Zijn Vader Zijn betrokkenheid op Gods kinderen op aarde. Daarbij wijst Hij op het recht van Zijn Zoonschap. Hij hoeft niet te smeken, maar kan en mag zeggen: ‘Vader, Ik wil…’
Op deze hemelse plaats deelt Hij ook in de genegenheid van Zijn Vader. Van deze hemelse plaats ondervinden Gods kinderen in hun Voorspraak en Middelaar Gods Vaderlijke liefde en zorg voor hen.

Jezus’ lijden
Hebr. 4:15 spreekt over Jezus, die geen menselijk medelijden toont, maar tijdens Zijn leven op aarde in lijden heeft geleefd. Vanaf het begin van zijn leven op aarde bleef Jezus niet op veilige afstand van het lijden. Bewogen wilde Hij vrijwillig in de gebrokenheid van uw en mijn leven staan. Zo onderging Hij bijvoorbeeld de smaad van een buitenechtelijk kind. Deze verdachtmaking ondervond Jezus van de kant van Jozef, de verloofde van Zijn moeder. De smaad van Jefta heeft Jezus onterecht ondergaan. Hij was in Zijn vaderland niet langer gewenst. Het leven van een ontheemde is Jezus niet vreemd.
In het dienen en vrezen van Zijn Vader werd Hij door Zijn moeder niet begrepen. Het lijden van een godvrezende jongere, die op onbegrip binnen de eigen familie stuit, is ook Jezus vanuit Zijn jeugd niet onbekend. Ook Hij heeft op jonge leeftijd de pijn van onbegrip gevoeld. Onbegrip van zijn moeder vanwege Zijn kinderlijk liefhebben van Zijn Vader.

Is het vandaag anders? Zolang de kinderen naar de kerk gaan, wordt de kerkgang vaak door de ouders gestimuleerd. Helaas zelfs dat nog niet altijd. Maar wat als een zoon of dochter tot bekering komt en zijn tere omgang met de Heere een sprekend geweten voor zijn of haar godsdienstige ouders wordt?! Ouders die wel voor de vorm naar de kerk gaan, maar met hun hart de wereld dienen…. Jezus heeft bij het open graf gehuild. Gehuild als mens, die van Zijn vriend Lazarus zielsveel gehouden heeft. Jezus heeft eenzaamheid gekend. Eenzaam onderging Hij de verzoekingen door de duivel in de woestijn. Geen mens stond Hem bij. Hij heeft eenzaamheid gekend in de omgang met Zijn eigen discipelen. Hoe vaak stuitte Hij niet op hun onbegrip vanwege Zijn woorden en leven? Maar wie is in staat om Jezus’ eenzaamheid op Golgotha te beschrijven? Verstoten, ja uitgespuugd door de mensen, door u en mij, maar ook verlaten door Zijn Vader.

In onschuld vroeg Hij aan Zijn Vader naar de reden van Zijn lijden. Achter uw en mijn lijden schuilt persoonlijke schuld. Ik ben schuldig voor mijn lijden én verantwoordelijk voor Jezus’ lijden. Of is het ontkennen van uw schuld uw bitterheid in het lijden? Wat bent u dan nameloos eenzaam!

C.P. de Boer
(ds. C.P. de Boer is predikant in Werkendam.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen