Kwartet

Pro ana
Onlangs vroeg een meisje dat regelmatig op pro-ana websites kijkt, of dat soms fout of onbijbels is. Ze wist het niet zo goed. Nu moet u weten dat pro-ana staat voor: vóór anorexia. Op pro-ana websites en weblogs maken meisjes elkaar wijs dat hun ziekte anorexia een levensstijl is en géén ziekte. Op de sites moedigen de meisjes elkaar aan om vol te houden en zo weinig mogelijk te eten. Ze houden er in dagboeken hun gewicht en streefdoel bij. Daarbij zijn streefdoelen van 30 kg geen uitzondering! De beweging (want zo noemen zij zichzelf) heeft een campagne die streeft naar het volgende (lees en huiver!): uitgemergelde-kindertjes-in-Afrika-moeten-niet-geholpen-worden-want-het-zijn-kunstobjecten-geworden! Uitgemergelde en uitgehongerde lichamen als doel op zichzelf. Oorzaken en gevolgen van hongersnood laten bestaan omdat uitgemergelde lichamen gezien worden als kunst! En in het welvarende westen ontmoeten meisjes elkaar op internet en stimuleren elkaar om zoveel mogelijk af te vallen, tot de dood er soms op volgt, als een nieuwe en onthutsende trend op internet. Een ziekte, een psychiatrische aandoening wordt verheerlijkt als kunst

Pro life
Ons lichaam is geen doel in zichzelf en ook geen object waarover we mogen heersen. Het is onze woning, door de Here God op een wonderbaarlijke manier gemaakt. We leven in een welvaartsmaatschappij waar we over voldoende gezond voedsel kunnen beschikken om ons lichaam in stand te houden, waardoor we ook de juiste energie hebben om te doen waarvoor we geschapen zijn. We moeten echter niet doorschieten in de overdaad van de welvaart maar ook niet in het andere uiterste: een ‘levensstijl’ die een uitgehongerd lichaam als kunstobject ziet. Bevraag wat dit betreft mensen die echt weten wat honger is. Vraag het aan de moeders die zien dat kinderen in hun armen sterven van de honger! Kunstobjecten? Te vaak zien we dat het menselijk lichaam een grote barrière vormt voor de hervorming van het hart. We zijn verloren als we onszelf in het middelpunt plaatsen in plaats van God. Dat leidt tot het aanbidden van het lichaam en sensualiteit. Het lichaam als de belangrijkste bron van bevrediging. De vraag is echter hoe ons lichaam onze bondgenoot wordt in onze groei naar de gelijkvormigheid van Christus. De kunst is om met geestelijke ogen naar ons lichaam te kijken. Als het huis waar we hoog bezoek mogen verwachten. Lichaam, ziel en geest als één geheel. Niet glimlachen bij het zien van botten, maar de vreugde smaken van de vervulling met de Heilige Geest.

E.J. van Dijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen