DOE

Een nieuwe taak
Bij de besluiten van de generale synode 2007 vindt u de naam ‘DOE’, en wel bij de opdrachten zowel voor deputaten eenheid gereformeerde belijders als voor deputaten kerkorde en kerkrecht. Dat zit zo: al langere tijd is er sprake van intensieve contacten met de Nederlands Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt). Dat heeft tot op heden op diverse plaatsen geleid tot op- en uitbouw van geestelijke eenheid, op allerlei niveaus: hier komt het tot een elkaar aanvaarden als zustergemeenten (als behoorden zij tot het eigen kerkverband), daar gaat het nog verder en ontstaat een samenwerkingsgemeente. Eén gemeente, met verworteling in twee (of drie!) kerkverbanden.

Dat levert natuurlijk de nodige praktische vragen op. Daarom hebben deputaten kerkelijke eenheid van de GKv enkele jaren geleden een paar conferenties rond deze thematiek gehouden. Toen ging er een balletje rollen: moet er niet een gestructureerd overleg komen met het oog op de speciale positie van deze gemeenten? Van het een kwam het ander: er zijn vragen die een invalshoek vanuit ‘eenheid’ nodig hebben, andere vragen komen op het terrein van kerkorde en kerkrecht. Zo ontstond een overlegorgaan waarin kennis van beide aandachtsvelden vertegenwoordigd was. Onze synode nam daar in 2007 kennis van, onderstreepte het belang ervan en besloot tot een officiële vertegenwoordiging vanuit de hierboven genoemde deputaatschappen. Hetzelfde werd al eerder door de landelijke vergadering van de NGK besloten; de synode van de GKv heeft het momenteel in behandeling.

Het werk
Wat doet het DOE nu vooral? Het wil inhoudelijk een stap verder komen met de samenwerkingsgemeenten. Het stelt zich op de hoogte van hun vragen, en het komt ook zelf met adviezen. Zo wordt voorkómen dat iedereen op eigen wijze aan de slag gaat, en wordt bevorderd dat er eenheid is in het creëren van oplossingen. Om een inzicht te geven in de variatie van onderwerpen: het is natuurlijk zo dat de drie bij DOE betrokken kerkverbanden bij een aantal onderwerpen tot onderscheiden kerkelijke besluitvorming zijn gekomen: te denken is aan gastrecht bij het avondmaal , een zegenende ouderling bij een leesdienst, de vrouwelijke ambtsdrager ... Sommige van die vragen komen bij DOE terecht. Maar er is méér: hoe kom je tot het beroepen van één predikant – wat is zijn rechtspositie, en welke positie heeft hij met name in het kerkverband waar hij niet uit afkomstig is? Bij de classis/regio van welk kerkverband moeten gemeenteleden van samenwerkingsgemeenten aankloppen, wanneer zij appel willen aantekenen inzake een kerkenraadsbesluit? DOE heeft in het afgelopen jaar vooral hard gewerkt aan het ontwerpen van afspraken op deze terreinen..

Naar de basis
Om de ontworpen afspraken aan de praktijk te toetsen, om een overzicht te krijgen van de vragen op dit terrein in de gemeenten, en ook om aan het DOE-overleg meer bekendheid te geven (er is immers zovéél aan commissies en organen ...) zijn er in het najaar van 2007 drie regionale bijeenkomsten uitgeschreven, waarvoor alle samenwerkingsgemeenten uitgenodigd zijn. Dat leverde een goed beeld op van de zegeningen én van de zorgen die in dat verband genoemd mogen en moeten worden. Het werd (opnieuw) duidelijk dat men in het proces tot eenwording de zegen van de Here heeft ervaren. Tegelijk beseft men dat een plaatselijke gemeente deel uitmaakt van een kerkverband en dat ook dát een gave van de Here is. In zorgvuldige geestelijke verantwoordelijkheid willen kerkenraden plaatselijk leiding geven aan de gemeente, en zij willen daarbij ook voluit de beide lijnen (de plaatselijke en de landelijke) honoreren. Niemand van ons leeft immers voor zichzelf alleen?

In alles wat de leden van DOE hoorden, klonk vooral de liefde door tot de leden van de ‘andere’ kerk. Men zou het liefst de kerkverbanden tot eenheid zien worden, maar tegelijk zag men dat dit in de praktijk uiterst lastig te realiseren is (men denke aan de worsteling van de generale synode 2007 m.b.t. de GKv). Maar men zou het een geestelijk verlies vinden wanneer men elkaar in praktische zin uit het oog verloor (laat staan uit het hart). Geestelijk respect voor elkaar is in ieder geval noodzakelijk!

Zo kan het DOE weer verder. Een orgaan, door drie kerkverbanden gedragen, dat vervolgens zich op het grondvlak: de plaatselijke gemeenten, richt. En dat daarna weer verslag van haar werk doet aan deputaten en via hen aan de breedste vergadering van de kerken. Om recht te doen aan de goede verhouding tussen die beiden, naar goed gereformeerd gebruik! En om de zaak van Gods ene Kerk op aarde te dienen.

D. Quant
(Ds. D. Quant is predikant in Huizen en vertegenwoordiger namens onze kerken in DOE)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen