Wegstromend geld

Het gaat niet goed met de wereld in deze dagen. Kapitaalkrachtige lieden zien in korte tijd hun vermogen verdampen. Het financiële systeem schudt op z'n grondvesten. Wereldwijd grijpen overheden in met honderden miljarden om de schade zoveel mogelijk te beperken. Hoe zal dit uitpakken voor de wereldeconomie? Wat zullen de gevolgen zijn voor de armen?

Het gaat niet goed met Israël in de dagen van de profeet Haggaï. Economische malaise alom. Er waren zulke hooggestemde verwachtingen geweest. De ballingschap was voorbij. Eigen huizen werden gebouwd. Het land werd weer bewerkt, wijngaarden en olijfhoven werden aangelegd. Dagloners werkten hard om hun brood te verdienen. Een gouden toekomst leek in het verschiet te liggen.
Maar er is een periode van droogte gekomen. De dauw die anders het land bevochtigt, blijft weg. Alles lijdt er onder, akkers, weiden, wijn- en olijfgaarden, mensen en vee. Al het harde werken levert uiteindelijk toch niet op wat men ervan heeft verwacht. Ze zaaien veel, maar ze oogsten weinig. Ze hebben te eten, maar niet genoeg. Ze hebben te drinken, maar ze worden er niet vrolijk van. Ze hebben kleding, maar ze voelen nog de kou. Hun zuur verdiende geld is zo op. Hun portemonnee is zo maar weer leeg. Ontgoocheld zijn ze en ontevreden.

Wat is er mis?
Er is duidelijk wat mis. Wat? De profeet brengt Gods boodschap. Ze hebben wel huizen voor zichzelf gebouwd, maar de tempel laten ze in puin liggen. Dat komt nog wel, zeggen ze. Het is nog niet de tijd om het huis des Heeren te bouwen. Eerst hebben ze nog zoveel andere dingen te doen. Herbouw van het huis van God heeft geen prioriteit. Ze stellen het uit. Zestien jaar geleden is de herbouw gestaakt door de tegenwerking van de Samaritanen. En nu ze allang weer verder zouden kunnen gaan, maken ze helemaal geen haast. Eerst zij zelf, later de Heere.
Dat is de reden, moet Haggaï zeggen, dat ze wel steeds meer willen, maar dat ze zo weinig bereiken. En in dat weinige komt ook nog de klad. Want de Heere blaast er in! Hij hoeft maar te blazen en weg is alles, foetsie.

Zou het daar in deze dagen ook niet aan liggen? Het huis des Heeren niet gebouwd, eerder afgebroken. Zijn dienst vaarwel gezegd. Kerken afgebroken of bestemd voor koophandel, voor vermaak of voor bewoning. Het geloof gemaakt tot privézaak. Zijn Woord en Naam verbannen uit het publieke leven. Het geld, de economie is alles bepalend geworden. Mammon is god.
Vierentwintig uur per dag moet er geld verdiend worden. Tot op de dag des Heeren toe. Goed voor de economie. Spelletjes, dvd’s, boeken, bladen vol geweld en sex gaan als broodjes over de toonbank. Al weet men dat het niet goed is voor onze samenleving. Er wordt toch dik aan verdiend. De markt bepaalt wat kan en niet kan. Ruimte voor de (zondige) mens. Commercie, daar gaat het om. We willen meer en we geloven in de groei. En waarop is dit systeem gebouwd? Op de hebzucht. Geen geboden, geen liefde, geen verantwoordelijkheid. Ikke ikke ikke. Hebben, halen en houden.

En onze buidel?
Hoe is het gesteld met onze beurs? Zit er misschien ook een gat in? Je hoeft geen gat in je hand te hebben om toch alles kwijt te raken. Je kunt alles oppotten en toch niets overhouden. Dan is alle moeite tevergeefs geweest.

Luister nog eens naar Haggaï. We hebben wel te eten, maar hebben we genoeg? We hebben wel te drinken, maar kunnen we echt vrolijk zijn? Zijn we tevreden?
Jezus zei: “Vergadert u geen schatten op de aarde, waar ze de mot en de roest verderft, en waar de dieven doorgraven en stelen.” Zelfs op de bank blijkt ons geld niet veilig te zijn. De Heere Jezus roept ons op om voor ons schatten te vergaderen in de hemel. Wie van u is daarmee bezig? “’t Goed dat nimmermeer vergaat, zal hij ongestoord verwerven.”

Hij eerst
Waar onze schat is, daar is ook ons hart. Als die op aarde is, is ons hart daar. Als die in de hemel is, is ons hart daar.
Dat wordt in de praktijk van ons leven merkbaar. Als we de hemelse schatten zoeken, hebben we hart voor de huidige tempel van de Heere, Zijn gemeente. We willen dat die gebouwd wordt. We helpen die niet afbreken. We hebben verdriet over haar desolate toestand. We willen dat haar gaten en scheuren gedicht worden. Dat het evangelie van de Heere Jezus Christus helder zal klinken. Over heel de wereld. We geven onszelf en ons geld. We nemen trouw onze plaats in de kerk. Want we hebben de Heere lief. We willen zo graag de boodschap horen van Hem Die meer gegeven heeft dan alle miljarden die aardse regeringen ter beschikking stellen. Om deze wereld werkelijk van de ondergang te redden gaf Hij Zijn eigen Zoon. En Die gaf Zijn eigen bloed. Zijn Geest vervult ons met een liefde die niet zichzelf zoekt, maar Hem en onze (arme) medemens.

J.W. Schoonderwoerd
(Ds. J.W. Schoonderwoerd is predikant van de Eben-Haëzerkerk te Sliedrecht.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen