Tijd

Vroeger gaf men tijd aan met behulp van een zandloper. De korrels stromen door de nauwe opening en wie kan ze tegenhouden? Zo gaat de tijd verder.
We kennen ook veel spreekwoorden over de tijd.Om er een paar te noemen:
Waar blijft de tijd?
Z'n tijd verdoen.
Uit de tijd zijn.
Beter te vroeg dan te laat.
De tijd is snel, gebruik hem wel.
Rustig zijn tijd afwachten.
Komt tijd, komt raad.

In Psalm 31 gaat het ook over onze tijd: Zoek de tekst maar eens op in de zandloper:

De tijd, we hebben het er vaak over:
• Je bent te laat.
• Kom je om 4 uur bij me spelen?
• Ik zet de wekker op 7 uur.
• Ik heb nu geen tijd.
• enz. enz.
En zo gaat het de hele dag door!

De tijd is erg belangrijk in ons leven. We staan er mee op en gaan ermee naar bed! Weet je wie nooit slaapt? God! Hij slaapt nooit.God is altijd wakker, en Hij let altijd op hoe het met je gaat.
Hij gaat nooit op vakantie, Hij is nooit druk. Hij zegt nooit: Ik heb nu even geen tijd. God verliest je nooit uit het oog. Dat is een veilig gevoel!! God waakt over ons, altijd.
Maar, ... hoor ik je denken, waar is God dan als er nare dingen gebeuren? Juist dan is God ook bij ons, Hij wil ons door nare dingen heen dragen. Maar we kunnen niet altijd begrijpen waarom nare dingen gebeuren. En dat hoeft ook niet, als we maar weten dat God bij ons is.

Maak deze mooi kalender. Dit heb je nodig:
Een stevig bakje, en zoveel papier als op het plaatje staat.
Schrijf op de grootste blaadjes de maanden van het jaar.
Schrijf op de iets kleinere blaadjes de dagen van de week.
Op de allerkleinsten kun je nummers 1 tot en met 31 schrijven.
Versier het bakje met de tekst uit psalm 31! Heb je er tijd voor?

(Nelleke van Meppelen Scheppink-Groenendijk is moeder en huisvrouw.)

Vrede …

Oorlog. Dagelijks horen we van de oorlog in Israël. Israël trekt de Palestijnse gebieden in om een eind te maken aan het afschieten van raketten op hun land. Daarbij maken ze wel honderden (onschuldige) dodelijke slachtoffers. Je ziet misschien de beelden van kapotgeschoten gebouwen, van huilende, schreeuwende mensen … Dood, verdriet, pijn, ellende, tranen … Wat moet je er nou van vinden? Moeten we voor de Israëli’s zijn, of voor de Palestijnen? Ik weet het niet en ga hier zeker geen makkelijk antwoord geven. Zou het ooit nog kunnen veranderen? Zou er ooit nog vrede kunnen komen? Zou er ooit een wereld zijn zonder oorlog? En maakt dat eigenlijk wat uit?

Wat doet het je eigenlijk? Is het ver van je bed of beangstigt het je? Wat kan jij er nu aan doen? Sterker nog … waarom doet God er niets aan?

Is dit misschien wat Johannes zag in de openbaring die God hem gaf, toen hij gevangen zat op het eiland Patmos: oorlogen, honger, verdriet, pijn, ziekte …? Ik zou me voor kunnen stellen dat wanneer ik deze dingen in een openbaring zag, ik me zou afvragen: O God, is dit nu het einde … Loopt het hier nu allemaal op uit? Misschien had Johannes die vragen ook wel. Ik weet het niet. Maar dan zie ik het zo voor me, dat God zegt: Sssst … kijk nog even verder mee … Wat hij dan ziet, geeft geen makkelijke antwoorden op alle vragen, maar het geeft wel hoop voor de toekomst. Het laatste stukje van de openbaring. Daar staat: Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan, en de zee was niet meer. Ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie de tent van God is bij de mensen, en Hij zal bij hen wonen en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan. ’En Hij die op de troon gezeten is zeide: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.’ Openb. 21: 1-5

Wat geeft dit hoop voor de toekomst … Er zal een nieuwe hemel en een nieuwe aarde komen, zonder oorlog, pijn en verdriet! God zelf zal daar wonen. Alle tranen van de gelovigen, zowel van de Israëli’s als van de Palestijnen, zal God van de ogen afwissen, wanneer zij zullen zijn op die nieuwe hemel en nieuwe aarde. Niet alleen de tranen van verdriet uit oorlogen, maar ook jouw en mijn tranen. Wat die tranen ook zijn, al lopen ze over onze wangen, of blijven ze alleen in ons hart … God zal ze afwissen … Dan zal er vrede komen. Als je nu hoort van de oorlogen en de tranen daar ziet, maar ook je eigen tranen voelt, mag je met Johannes vooruitkijken en je laten troosten door de gedachten dat God zelf alle tranen zal afwissen en er vrede zal zijn.

(Hans van Noort is lid van de kerk te Zutphen en werkt o.a. voor de St. Reflector in Zutphen.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen