De verhouding woord en Heilige Geest

Aldus begon prof.dr. T.M. Hofman zijn inleiding op de ambtsdragersconferentie op zaterdag 4 april jl. in De Kandelaar te Nijkerk. De voorzitter van het comité mediteerde, na gebed, vooraf over Hand. 8: 26-40, de geschiedenis van Filippus en de kamerling.

Het fundament
Voor het thema dat deze dag onze aandacht vroeg, is het Evangelie naar Johannes van beslissend belang. In Joh. 14 besteedt de Heiland ruime aandacht aan de verhouding tussen Hemzelf en de Trooster, alsmede aan de relatie met de Vader.
In Joh. 16 komt uitgebreid het werk van de Heilige Geest aan de orde. Wie de Geest is en wat Hij doet, wordt niet aan onze inventie overgelaten, maar is aan ons geopenbaard!
Als we in Joh. 14 lezen over Jezus’ gebed tot de Vader om een andere Trooster te geven, Die eeuwig bij de discipelen blijft, klinkt daarin continuïteit door met het werk van Jezus Zelf. Jezus is Trooster, de Heilige Geest een andere Trooster.
Er is sprake van een innige trinitarische relatie tussen Vader, Zoon en Geest. Daarbij is o.a. Joh. 14 heel sprekend De Vader zendt de Trooster in de Naam van de Zoon. Joh. 15 vestigt het accent op het werk van de Zoon in de zending van de Trooster: ‘Maar wanneer de Trooster is gekomen, Die Ik u zenden zal van de Vader, de Geest van de waarheid, Die van de Vader uitgaat, zal Die van Mij getuigen.’ Dit zijn grondlijnen voor persoon en plaats van de Heilige Geest. Wie deze basale gegevens terzijde laat, loopt het grote risico een eigen invulling te gaan geven aan de Heilige Geest.

Heel karakteristiek voor de persoon en het werk van de Heilige Geest is zijn nauwe verbondenheid met de Vader en de Zoon. Als we op dat punt proberen het evangelie naar Johannes recht te doen, komen we onder de indruk van de wonderlijk rijke trinitarische lijnen.
De Heilige Geest leidt ons in de weg van het Woord: je vindt een opeenstapeling van woorden als ‘spreken’, ‘verkondigen’, ‘indachtig maken’/’in herinnering brengen’.
De Heilige Geest legt het Woord open. De Heilige Geest legt mensenharten open voor het Woord. Daar zit de bedoeling in en achter dat Christus verheerlijkt wordt in mensenlevens. De Vader heeft zijn lieve Zoon in de wereld gezonden, zodat verloren mensenkinderen niet alleen door de Heilige Geest ontdekt worden aan zonde en schuld, maar door het wederbarende werk van de Geest ook de Vader en de Zoon mogen leren kennen.
De Heilige Geest plaatst mensen in de vrijheid van de kinderen Gods.

De praxis
Hoe staan wij nu als gereformeerde christenen hierin? Wij hebben in onze gereformeerde traditie een schat aan gezonde spiritualiteit. De belijdenis is doortrokken van de taal van de geloofservaring. Dat zou een onderwerp op zich kunnen zijn. Er ligt een rijkdom en geestelijke wijsheid in opgetast waarbij de persoonlijke elementen ook op een affectieve wijze worden verwoord. Ons gevoel blijft daarbij niet buiten beeld. Het komt aan op onderscheiding tussen wat God geeft en dus in overeenstemming is met het evangelie van Christus en dat wat zelf gemaakte retoriek is. We moeten ons wachten voor allerlei psychische/psychologische mechanismen, waarbij de mens zichzelf opwerkt tot een stuk autosuggestie e.d., slaken van kreten, etc.

Echte kennis van het Woord van God vraagt om grondige doorvertaling binnen onze gezinnen en in onze gemeentes! Hoe is het Bijbels onderwijs op de scholen en hoe gaan we in catechese, verenigingswerk en andere vormen van toerusting daarmee om?
De stenen van Gilgal (Joz. 4) moeten ook nu vragen uitlokken bij kinderen en jongeren en er dienen antwoorden te worden gegeven. Voor sommigen is het summum een kerkdienst als een ‘leuke’ dienst. In de gereformeerde eredienst vindt de bediening van het WOORD plaats, dat is de bediening van de verzoening! Zo is de kerkdienst werkvloer van de Heilige Geest en kan iets krijgen/hebben van de hemel op aarde, de Here door Woord en Geest in het midden. Bediening van de verzoening in alle concreetheid, als herstel van de relatie met God, met de naaste/ met jezelf en met de schepping. Het werk van Gods Geest is dan nooit confectie of standaard, maar steeds weer uniek in die ene jongen, dat ene meisje, die ene man, die ene vrouw, elk met een eigen levensgeschiedenis en eigen gaven.

Bijbelse bezinning behoort profetisch te zijn. Hebben we nog tijd om echt stil te zijn voor God? Weten we ons nog echt afhankelijk van de zegen van de Here? De Heilige Geest geeft ons de verrekijker van de christelijke hoop. We lopen als christen niet eindeloos achter, maar zijn in feite een eeuwigheid vooruit! Dat geestelijk vergezicht blijft niet steken in ons platte vlak. De Heilige Geest tilt ons leven op het niveau van het Woord van God. Zo stemmen Woord en Geest samen en het hart zegt amen.

’s Middags volgde er een boeiende en leerzame bespreking.

(P. van Duijvenbode is voorzitter van het landelijk comité ter voorbereiding van ouderlingen- en diakenenconferenties der Chr. Geref. Kerken in Nederland.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen