Zicht op Gods verbond

Een Bijbelgedeelte dat ons erbij wil helpen om recht zicht op Gods verbond te krijgen is Psalm 111. Deze psalm is een lofzang op God. De dichter – en laten we er maar van uitgaan dat het David is – roemt Zijn trouw en barmhartigheid. Lees maar het 2e gedeelte van vers 4, waar hij zingt: “de Heere is genadig en barmhartig”. En lees ook maar het 2e gedeelte van vers 7: “al Zijn bevelen zijn getrouw”. Wanneer hij dit zo uitspreekt, dan heeft hij een concrete gebeurtenis voor ogen. We kunnen dat opmaken uit vs. 9 waar staat: “Hij heeft Zijn volk verlossing gezonden”. Daarmee wordt bedoeld: verlossing uit het slavenhuis van Egypte.
David realiseert zich: God is wel bijzonder barmhartig en getrouw geweest door Israël zo te verlossen! Het volk heeft het er niet naar gemaakt, integendeel.

Vast verbond
Vervolgens komt de vraag op: waarom was de Heere zo barmhartig en getrouw dat Hij aan zo’n volk verlossing zond? Het antwoord luidt: op grond van Zijn verbond. Het komt naar voren in de verzen 5 en 9: “Hij heeft Zijn verbond in eeuwigheid geboden”. De diepste oorzaak waarom God met een zondig volk als Israël was begaan, is het verbond! En daarmee wordt bedoeld het verbond dat Hij eens met Abram heeft gesloten. Het is helemaal van Hem uitgegaan, zo blijkt uit Gen. 15. Indrukwekkend om in dat hoofdstuk te lezen hoe dat gegaan is. Dat de Heilige tussen de gedeelde dieren doorging en op die manier eenzijdig Zijn trouw aan Abram en zijn nageslacht beloofde.

En wat in Psalm 111 ook duidelijk wordt, is dat Hij aan dat verbond in eeuwigheid gedenkt. Dat betekent dat de Heere trouw blijft aan Zijn beloften, van geslacht tot geslacht. Niets is vaster dan Zijn verbond, iets wat Jesaja de woorden ontlokt: “Bergen mogen wijken, en heuvelen wankelen; maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken, en het verbond Mijns vredes zal niet wankelen, zegt de HEERE, uw Ontfermer” (Jes. 54: 10).

Dankbaar
Op grond van Zijn verbond worden nog steeds kinderen in het midden van onze gemeenten gedoopt. Nee, we doen het – als het goed is – niet uit gewoonte. Maar op grond van wat God Drie-enig in Zijn verbondstrouw belooft. Want het is de Vader, die Vader wil zijn van het kind; de Zoon, die Verlosser wil zijn van schuld en verderf; en de Heilige Geest, die Vernieuwer wil zijn van hart en leven.
Recht zicht hebben op Gods verbond: het is van groot belang als we onze kinderen ten doop houden! Als we dat hebben, zullen we met vreugde en dankbaarheid bij de doopvont staan. Omdat we dan beseffen: het is Gods trouw en barmhartigheid dat we hier staan. Hij, Die Zijn beloften laat zien en vastmaakt. Hij, Die de Eerste is in ons leven en al naar ons vraagt terwijl we nog niet eens kunnen antwoorden! Bijna als vanzelf zullen we dan gaan instemmen met de dichter van Psalm 111 en op de toonhoogte van de lofzang komen.

Belofte en vervulling
Wellicht dat iemand nu opmerkt: hoewel er zeker reden tot dankbaarheid is wanneer we onze kinderen ten doop mogen houden, het mag toch zeker daarbij niet blijven? We zullen toch ook moeten bidden voor onze kinderen en hen daadwerkelijk voorhouden wie de Heere is en van ons vraagt? Vast en zeker. Het formulier zegt het duidelijk: we moeten de doop niet uit bijgelovigheid gebruiken. De doop is geen magisch ritueel of automatisch gebeuren. De genade wordt niet ingegoten, zoals wel gedacht werd en wordt. Of om het klassiek te zeggen: we moeten de beloften niet verwarren met het beloofde goed. Schenken is nog niet hetzelfde als deelachtig maken. Wij en onze kinderen moeten komen tot de oprechte vreze des Heeren!

Maar wat leert de doop ons nu? Dat de God van het verbond ons alles wil schenken. Prachtig wordt dat verwoord door het bekende vers uit Psalm 81: “Opent uwe mond; eist van Mij vrijmoedig, op Mijn trouwverbond; al wat u ontbreekt, schenk Ik, zo gij ’t smeekt, mild en overvloedig”. U, die begaan bent met het geestelijk heil van uw kinderen en kleinkinderen: houdt hen dit steeds maar weer voor! En daarnaast: blijf de verbondsbeloften maar hanteren in uw voorbede voor hen. Ook wanneer ze ouder zijn geworden en misschien andere wegen hebben gekozen. Het is het belangrijkste, dat we voor hen kunnen doen.

D. van der Zwaag
(Ds. D. van der Zwaag is predikant van de Pniëlkerk te Veenendaal.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen