Soms duurt het even …

‘Het maakt mij niet uit of je wel gaat leren voor die toets of niet. Het is voor je eigen bestwil, hoor!’ Gaan we weer, zo’n gezapige uitspraak van een leraar, die stiekem toch hoopt dat jij je best gaat doen. Tenslotte zeggen de resultaten van de toets ook wat over hem.
Het beroerde is misschien wel dat hij toch ergens gelijk heeft, dus al zuchtend plof je ’s avonds voor je bureau om de oninteressante zaken van dat ellendige vak in je hoofd te stampen.
Want inderdaad, jouw toekomst hangt ervan af. Een interessante studie, een uitdagende baan, misschien wel naar het buitenland ... In ieder geval iets totaal anders dan het suffe schoolleven van nu.
Maar waarom duurt die tijd voor het ‘interessante leven’, jouw ‘geweldige toekomst’ zo lang? En waarom kan het niet gewoon iets leuker zijn?

‘Ik weet welke gedachte ik over u koester, luidt het woord van de Here, gedachte van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven’ (Jer. 29: 11). Een prachtige tekst, misschien heb je hem al heel vaak gehoord. Het is een tekst waarin de goedheid van God benadrukt wordt. Wat een heerlijk, makkelijk leven staat je dan te wachten zou je zeggen.

Maar laten we even naar de context kijken. God zegt dit door middel van Jeremia, tegen het volk Israël. De Israëlieten waren op dat moment in ballingschap.
In het vers vóór de hoopvolle tekst, zegt God: ‘Als er in Babel zeventig jaar voorbij zijn, zal ik naar jullie omzien. Dan zal ik mijn belofte gestand doen door jullie naar Jeruzalem te laten terugkeren.’

Zeventig jaar! God gaat Zijn belofte houden, maar soms duurt het even. En soms duurt het ook wat langer.
Je kent vast periodes waarin je weinig hoop hebt dat het nog goed komt, waarin je absoluut niet gelukkig bent. Waarschijnlijk is die klassieke vraag ‘waarom?’ ook wel eens bij jou op gekomen, al dan niet in een gebed.
Het gaat een beetje ver om die filosofie hier uitgebreid te gaan behandelen, maar als we nog even terug gaan naar de Bijbeltekst, zien we de oorzaak van Israëls ellendige periode.
Zij zijn God ongehoorzaam geweest. Nu weten wij gelukkig dat Jezus de straf voor onze zonden al gedragen heeft, maar de gevolgen van de zonde zijn er nog wel. En die kunnen verdraaid hard zijn, ook voor jou. Maar dan mogen we ons vastklampen aan Gods belofte ‘Ik heb een hoopvolle toekomst voor je’. Na dit leven, maar ook in dit leven al. En gek genoeg, zie je dan achteraf vaak dat je juist in die ongelukkige periode dingen hebt geleerd die je goed te pas komen.
Nee, die wetenschap verandert de omstandigheden niet en ja, het doet evengoed nog pijn. Maar het kan je moed geven om door te gaan.
God houdt Zijn woord, die hoopvolle toekomst komt er! Maar soms moet je bijvoorbeeld eerst geduld leren, omdat het je van pas kan komen in die toekomst. Of je moet vertrouwen oefenen.

(Hans van Noort is lid van de kerk te Zutphen en werkt o.a. voor de St. Reflector in Zutphen.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen