Met zorg èn hoop op weg naar de synode

Hij is voor de negende keer afgevaardigd, zat vier keer in het moderamen en was de vorige synode preses. Ds. Quant, die vanwege de kerkelijke regels dit keer geen preses mag zijn, is nu wel degene met de meeste synode-ervaring. De helft van de afgevaardigden is dit keer zelfs helemaal nieuw, zo heeft de Huizense predikant al uitgerekend. “Het lijkt een trend te worden dat bij iedere nieuwe synode er aardig wat broeders voor het eerst afgevaardigd zijn. Dat heeft wel gevolgen voor het werk, omdat bijvoorbeeld bij het samenstellen van synodecommissies en het aanstellen van hun samenroepers en rapporteurs toch eerst gekeken wordt naar broeders met enige synode-ervaring. Bovendien kan het historisch besef op een synode onder druk komen te staan als er veel broeders zijn die niet weten wat er tijdens voorafgaande synodes is besproken.”

Het in korte tijd doorspitten van alle vergaderstukken kost de nodige energie, stelt ds. Quant. “Daarom vraagt het inwerken van nieuwe synodeleden echt veel van hen.”
Op de synode zijn zowel predikanten, ouderlingen en diakenen afgevaardigd. Ds. Quant, samen met ds. P.D.J. Buijs uit Harderwijk deze synode de enige afgevaardigden met moderamenervaring, stelt dat vooral afgevaardigde ouderlingen en diakenen veel respect verdienen. “Zeker als ze nog actief in het arbeidsproces zijn, moeten zij de synode-activiteiten toch maar ‘even’ naast hun dagelijks werk doen. Ik kan het me dan ook goed voorstellen dat zij moeilijk iedere keer kunnen worden afgevaardigd.”

Wat is u het meeste bijgebleven van de vorige synode?
“De uiterst moeizame besluitvorming rond het al dan niet vrijgeven van de Nieuwe Bijbelvertaling, hoewel een pittige discussie over een Bijbelvertaling ook wel te verwachten was. Ik heb toentertijd de acta (notulen) van de synode in 1962 er nog eens op nagelezen.
Toen was ds. J.H. Velema preses en moest er een besluit worden genomen over de NBG-vertaling van 1951. Die werd toen na eveneens een ingewikkelde discussie uiteindelijk heel zuinig vrijgegeven.
De discussie in 2007 over de NBV was echt spannend. Er was een grote inhoudelijke kloof. Onverwachts was er echter een moment van geestelijke herkenning tussen broeders uit de vleugels van onze kerken. Er is toen een extra moment ingelast voor een geestelijk gesprek. Dat leidde uiteindelijk echter niet tot een snelle overeenstemming met betrekking tot de NBV. Het licht leek aanvankelijk even door te breken, maar uiteindelijk gingen we toch weer struikelend verder. Er werd een compromisvoorstel aanvaard, waarbij de NBV met klem werd ontraden. Het blijft voor mij een gebroken besluit, wat me zeer heeft gespeten. In mijn slottoespraak heb ik verwezen naar psalm 133 vers 1 over de broederlijke liefde. We zouden elkaar moeten drágen, maar soms lijkt het erop dat we elkaar hoogstens nog vèrdragen.”

Samen
De Christelijke Gereformeerde Kerken vormen één geheel, benadrukt ds. Quant. “Maar we hebben moeite om met elkaar samen te wonen. Gelukkig is op een synode meestal te zien dat de broeders naar elkaar toe worden gebogen. Het is heus niet moeilijk om op allerlei zwakke plekken in onze kerken te wijzen. Is er wel één kerk zonder gebreken? Laten we toch vooral kijken naar wat ons samenbindt in plaats van wat ons scheidt. Dan komt het niet tot een breuk. In de jaren negentig werden er besluiten genomen met 27 stemmen tegen 25 voor. Zoiets breekt je als kerk een keer op. We zijn geen democratie, zodat we erop gericht zijn om voor een voorstel de helft plus één te krijgen. Daarom heb ik rond de discussie over de NBV de methode gebruikt die ze in 1571 ook in Emden toepasten: twee keer stemmen. De eerste keer zie je dan hoe de verhoudingen liggen, waarna je probeert elkaar te vinden in de hoop dat er uiteindelijk definitieve beslissingen worden genomen op basis van unanimiteit. Helaas is dat niet gebeurd rond de NBV.”

Welke belangrijke onderwerpen staan er komende synode op de agenda?
“Standaard komt een aantal studiecommissies en deputaatschappen met hun verslagen. Daarnaast zijn er appelzaken: kerkleden die in beroep gaan over een bepaald kerkelijk besluit. Verder zijn er de zogeheten instructies: voorstellen die via de plaatselijke kerken, classes en particuliere synoden op de generale synode komen, met als doel dat bepaalde kerkelijke regels worden bijgesteld.

Een thema wat altijd veel aandacht vraagt, is dat van de eenheid met kerken van gereformeerd belijden. Zo komt nu de samenwerking met de Hersteld Hervormde Kerk nadrukkelijk aan de orde, evenals de vraag of voortaan naar een classisvergadering ook (bijvoorbeeld) gereformeerd vrijgemaakte ambtsdragers uit de samenwerkingsgemeenten kunnen worden afgevaardigd. Daarnaast zal er een instructie worden behandeld over plaatselijke kerken die samenwerking met de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt hebben, terwijl díe ook nog met de Nederlands Gereformeerde Kerken samenwerkt: kan er dan ook een samenwerking tussen die plaatselijke kerk en de NGK ter plaatse gezocht worden, ondanks de ‘stop’ in 1998?

Een tweede synode-onderwerp waar breed binnen onze kerken naar wordt uitgezien, is het verslag van een studiecommissie naar homoseksualiteit en homoseksuele relaties. De samenleving wil ons dwingen homoseksualiteit volledig te accepteren, maar wij zullen ons bij dit thema moeten leiden door wat de Bijbel hierover zegt. Het risico bestaat dat juist door de druk van buitenaf de neiging ontstaat om al bij voorbaat de hakken in het zand te zetten. Tegelijk moeten we ons realiseren dat we hier spreken over zo’n vijf procent van onze eigen broeders en zusters. Ik zou willen oproepen om voluit geestelijk, pastoraal, principieel èn voorzichtig te spreken.

Na de NBV in 2007 krijgen we nu te maken met een instructie over de Herziene Statenvertaling. Dat zal begrijpelijkerwijs minder stof doen opwaaien.

Als volgend belangrijk onderwerp noem ik de financiën van onze kerken. Misschien is het voor velen geen aansprekend thema; toch is het ten diepste een voluit geestelijke zaak. De financiële situatie van sommige plaatselijke kerken is zorgelijk, maar met een bijdrage van 56 euro per (doop)lid aan onze kerkelijke kassen zitten we echt nog op een laag niveau. Zelfs een tank benzine is duurder. Maar de dekking van de emeritikas bijvoorbeeld zal fors omhoog moeten, zodat we die 56 euro echt naar boven moeten bijstellen.

Een vierde belangrijk onderwerp is het verslag van onze universiteit. Het wordt steeds moeilijker voor een kleine kerkelijke universiteit om de academische kwaliteit voldoende op peil te houden.

Een onderwerp wat mij persoonlijk erg aan het hart gaat, is de doorwerking van het Evangelie in ons land en binnen onze kerken. In steeds meer plaatsen is op zondag niet eens de helft van het aantal leden aanwezig. In een stad als Almere is haast geen kerktoren meer te zien. Daar word ik onrustig van en ben ik bezorgd over. En waar wel kerktorens zichtbaar zijn, staat niet zelden de middagdienst sterk onder druk. Er is tussen de kerken wel sprake van herverkaveling, maar ik zie weinig ‘nieuwe’ bekeerlingen. Als we echter missionair willen zijn, hangt daar óók een prijskaartje aan.”

Ds. Quant hoopt dat de afgevaardigden biddend om de leiding van de Heilige Geest naar de synode zullen komen. “Ik kijk er naar uit om de broeders als broeders te ontmoeten en daarbij onderstreep ik elk woord. Ik denk aan wat in Handelingen staat, dat de broeders nadat ze elkaar hadden ontmoet nieuwe moed kregen. Biddend om de leiding van de Geest moet het ook dit keer goed kunnen gaan. Het is bovendien de enige manier om naar een kerkelijke vergadering te gaan, waarbij we dezelfde Bijbel, dezelfde belijdenis en dezelfde kerkorde hebben.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen