Onveranderlijk

De Grieken zeiden het al: Panta rhei. Alles stroomt; alles is in beweging; alles verandert. We ondervinden het zelf ook. Om ons heen veranderen de dingen; in onszelf gebeurt het ook. We ondervinden het aan den lijve. Maar ook in onze kijk op de dingen. Ook onze belevingswereld is aan verandering onderhevig. Dat maakt alles zo onzeker. Zo onzeker, dat we er bang van kunnen worden. Is er dan niets dat stabiel blijft, zodat we er houvast aan kunnen hebben? Want houvast hebben we nodig. We hunkeren naar iets waarop we staat kunnen maken.

De dichter van Psalm 102 spreekt ook van de veranderlijkheid der dingen. Het heeft hem onzeker gemaakt. Er is geen houvast. Waar hij ook om zich heen kijkt, het is overal hetzelfde. Kan hij dan nergens op steunen? Is hij dan gedwongen om als een losse plank heen en weer te drijven op de golven van een onstuimige zee?

Geopenbaarde waarheid
Toen keek hij omhoog. Zijn oog zocht God en toen hij Hem zag greep hij moed. Temidden van alles wat verandert blijft God Dezelfde. Hij zegt het ook. Het klinkt als een jubel, als een vreugderoep temidden van de benauwende werkelijkheid van het veranderlijke en onstabiele: ‘Maar Gij zijt Dezelfde’. Hij weet het weer. God had het immers Zelf gezegd. Bijna was het de dichter ontgaan, verward als hij was door alles om hem heen. Nu gelooft hij het weer: God is de Onveranderlijke. Omdat God dat van Zichzelf heeft gezegd, mag een mens het Hem nazeggen.

Heeft God het gezegd? Op vele plaatsen. Allereerst al in de Naam, waarmee Hij Zichzelf noemt: Ik zal zijn die Ik zijn zal; Jahwe. Ook door middel van Maleachi bijvoorbeeld: Ik de Heere, wordt niet veranderd (3: 6). In het Nieuwe Testament neemt Jacobus dit thema op als hij zegt, dat er bij God geen verandering is of schaduw van omkering (1: 17). En omdat Jezus Christus de Zoon van God is, kan van Hem gezegd worden, dat Hij gisteren en heden Dezelfde is, ja tot in eeuwigheid (Hebr. 13: 9).
Het is geen fantasie. Niet de uitkomst van een of andere filosofische speculatie. Het is deel van Gods geopenbaarde waarheid. Zijn eigen mond heeft het gesproken. Zo mogen we het weten. Ook geloven. En in het geloof belijden. Zo geeft het steun, houvast. Wie dat mag doen wankelt niet. Ook niet al werden de bergen verzet in het hart van de zee, zoals de dichter van Psalm 46 het zegt.

De waarheid voor vandaag
Met die waarheid moeten we het ook vandaag doen. En we kunnen het ermee doen, ook al veranderen de dingen in onze tijd nog harder dan ze in voorgaande tijden veranderd zijn. Het mag tot troost zijn voor mensen die aan het twijfelen zijn geraakt, heen en weer geslingerd als ze worden. Zie slechts op Hem, de onveranderlijke God en Zijn Zoon die vandaag nog net eender is als toen Hij tweeduidend jaar geleden op aarde was en aan armen het Evangelie verkondigde met woord en daad.
Maar laten we wel beseffen dat deze troostrijke openbaring ook andere consequenties heeft. Nu God niet verandert, verandert er veel meer niet. Wat ook onveranderlijk is en blijft is Gods Woord. Gods wet zowel als Zijn Evangelie. Onveranderlijk is ook wat Hij zegt van de mens, namelijk dat hij een verdorven schepsel is, dood in de misdaden en zonden, op weg naar het eeuwig verderf. Onveranderlijk blijft ook de wet die God de mens gaf en die gehoorzaamheid vraagt. Ook het Evangelie blijft onveranderd als het ons wijst op de enige manier waarop we zalig kunnen worden, namelijk door het geloof in de enige Zaligmaker Jezus Christus.

Maar als dat allemaal zo is en blijft, mag de boodschap die de kerk in deze wereld brengt evenmin veranderen. Wet en Evangelie mogen niet aangepast worden aan de smaak van mensen. Daarom mag de prediking vandaag fundamenteel niet anders zijn dan dat zij was drie eeuwen geleden. Fundamenteel niet anders dan de boodschap die Paulus bracht en die Christus Zelf verkondigde. We zullen anno 2010 dan ook niet op een andere manier kunnen zalig worden dan mensen van vorige generaties. De enge poort is ook vandaag nog de enge poort en de smalle weg is vandaag nog dezelfde smalle weg.
Wat dat inhoudt? Onder meer dit, dat de prediking diametraal staat op de tijdgeest. Die tijdgeest verandert, maar na de val in het Paradijs is elke tijdgeest tegengesteld geweest aan het Evangelie. Daarom is Gods Evangelie ook niet naar de mens. Niet overeenkomstig zijn wensen. En de mens die soms zo gemakkelijk beïnvloed wordt door de tijdgeest, zal dan ook ervaren dat Gods boodschap hem nooit toestaat om dezelfde te blijven. Altijd weer zal de oproep klinken: Bekeert u en gelooft het Evangelie. Vandaar dat Jeremia al zei: Vraagt naar de oude paden, waar toch de goede weg is en wandelt daarin’ (6: 16).

P. den Butter
Ds. P. den Butter is emerituspredikant en woont in Veenendaal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen