Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Dagboek van een synodepreses

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Dagboek van een synodepreses

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Tja, daar kwam dan zo ineens een verzoek van de redactie van De Wekker, om een dagboek bij te houden van de laatste synodeweek. Ik zou daar als voorzitter wel iets over te melden hebben. Maar ja, die laatste week bestond uit zegge en schrijve één dag. Dat is alleen maar goed natuurlijk, maar daarom koos ik voor een iets andere aanpak: ik licht er enkele dagen van de afgelopen maanden uit. Een beetje een bijeengesprokkeld weekboek dus.

Vrijdag 27 augustus 2010
Nog onder de indruk van de bidstond van de vorige avond rijd ik naar Huizen, samen met br. A.I. Steensma, ouderling in onze gemeente en ook afgevaardigd naar de synode. Na de opening vindt de verkiezing van het moderamen plaats.
En daar sta je dan: geroepen om de breedste vergadering van ons kerkverband te leiden. Ik had er niet òp gerekend, dat zou betekenen dat je er vanzelfsprekend vanuit gaat, en zo sta ik er niet in. Ik had er wel enigszins méé gerekend, daar hadden enkele broeders mij, onafhankelijk van elkaar, op attent gemaakt.
Juist deze zomer werd ik opnieuw bemoedigd door een woord dat 25 jaar geleden bij mijn bevestiging als predikant tijdens de handoplegging twee keer was uitgesproken: ‘Hij Die u roept is getrouw; Die het ook doen zal’. Gesterkt door en pleitend op die belofte mag ik aan dit werk beginnen. Ik verheug me op de samenwerking met de andere broeders van het moderamen, die ik goed ken.

Dinsdag 26 oktober 2010
Persoonlijk ervaar ik de dag waarop op een synode de zaken van de buitenlandse zending aan de orde komen altijd als een hoogtepunt. We mogen zo dankbaar zijn dat de Heere ons als betrekkelijk kleine kerken gebruiken wil in Zijn wereldwijde werk. Het is goed om de blik op de akker van de wereld te richten.
De synode besluit op deze dag om in drie nieuwe gebieden te gaan werken, onder andere in Burundi. Een broeder uit dit land, br. Nimpagaritse, kwam in 2000 als asielzoeker in Culemborg. Hij kwam in contact met onze gemeente in Culemborg en werd gegrepen door het Evangelie. Nu wil hij niets liever dan zijn leven in dienst van de Heere stellen.
Nadat het besluit over Burundi genomen is, spreekt br. Nimpagaritse de synode kort toe. Het is een moment dat mij diep raakt. ‘Ik ben destijds als minister uit mijn land gevlucht. Nu ben ik tot de ontdekking gekomen dat ik terug moet in opdracht van de Heere om opnieuw ‘minister’ te worden.' Dienaar van het Goddelijk Woord! Het zijn dingen die mij altijd intens blij maken, te mogen merken hoe het Woord werkt, ook in onze tijd. De Heere gaat door!

Woensdag 27 oktober 2010
De samenwerking in het moderamen is fijn. Eén van ons heeft de gedachte geopperd om een gebedsuur in te lassen. Niet omdat we het als synodeleden onderling moeilijk hebben met elkaar, maar juist omdat we een geestelijk klimaat opmerken om zoiets te kunnen doen.
De andere drie waren er meteen voor gewonnen en het idee werd door de vergadering met instemming ontvangen.
Vandaag is dat moment. Vier broeders, uit elke particuliere synode één, gaan voor in gebed. Vele dingen rond ambtsdragers, gemeenten, predikanten, evangelisatie, zending, de vervolgde kerk, onze jongeren en de geestelijke nood van ons volk, worden aan de Heere voorgelegd. Daarbij luisteren we naar woorden uit de Schrift en zingen samen.
Wat is dit een waardevol iets. En ik denk: moeten we dit niet veel meer doen in de kerk? Er wordt zoveel gepraat en zoveel geschreven, soms om moe van te worden.
We moesten veel meer bidden. We geloven toch dat het wáár is: ‘Op uw noodgeschrei deed Ik grote wonderen’?

Donderdag 28 oktober 2010
Een dag waarop we veel buitenlandse gasten ontvangen. Uit de toespraken die we horen wordt duidelijk hoezeer de vaak kleine kerken worstelen om in een veelal seculiere en zelfs vijandige omgeving kerk van Christus te zijn. Opvallend is de grote bewogenheid met het heil van verloren medemensen, die deze kerken aan de dag leggen. Er wordt vaak met weinig middelen heel veel gedaan.
Ook deze dag ervaar ik als een hoogtepunt. Vooral als alle buitenlandse gasten op het podium staan, we hen Psalm 134 toezingen en prof. Peels hen allen opdraagt in het gebed. Dit is de beleving van de gemeenschap der heiligen.
Eén van de afgevaardigden vraagt mij in de wandelgang hoe ik het ervaar om leiding te geven aan de vergaderingen. Ik antwoord dat ik het met vreugde doe. Ik heb er als een berg tegenop gezien, maar ondervind steeds weer dat de Heere kracht en wijsheid geeft.
Een ander vraagt of ik het niet moeilijk vind om zelf geen inhoudelijke bijdrage aan de discussies te kunnen geven; een voorzitter moet immers objectief leidinggeven. Mijn antwoord is dat ‘mijn geluid’ evengoed wel door andere afgevaardigden naar voren wordt gebracht, zonder dat ik ze dat heb ingefluisterd uiteraard ...

Dinsdag 23 november 2010
De laatste synodedag, voorlopig althans, want voor enkele agendapunten hopen we volgend jaar nog een keer bij elkaar te komen. Het is allemaal heel vlot gegaan.
Persoonlijk heb ik niet de indruk dat ‘vlot’ in dit geval betekent ‘oppervlakkig’. Er is over veel onderworpen diepgaand doorgesproken, maar dat gebeurde steeds op zo’n manier dat er de bereidheid was om naar elkaar te luisteren en samen verder te komen. Ik heb dat als een grote zegen van de Heere ervaren, en ik merk overal om mij heen dat dit gevoelen door velen gedeeld wordt.
Of dat betekent dat ik persoonlijk met elk besluit gelukkig ben? Er zijn er bij waar ik zo mijn gedachten bij heb, maar het lijkt mij niet verstandig om dat hier te uiten. En zo zal het meerdere broeders vergaan: bij sommige dingen houd je je vragen of had je liever iets anders gezien.
Aan het einde van deze dag mag de synode gesloten worden. ‘Provisorisch’, zoals dat heet, want er komt Deo Volente nog een vervolg. Het is mij een vreugde om de broeders en zusters van de ontvangende kerk te bedanken. Ze hebben ons voortreffelijk onthaald en verzorgd. Zo God wil een volgende keer graag weer in Nunspeet!
Onder de hartelijke woorden van de assessor aan mijn adres voel ik mij verlegen. Ik kan het echt niet helpen, maar ik sta nu eenmaal niet graag in het middelpunt.
Maar ik weet dat de woorden uit zijn hart komen.
We openen nog eenmaal de Schriften, bij Mattheüs 28: 20. De belofte van de Koning van de kerk dat Hij bij Zijn volk zal blijven tot aan de voleinding van de wereld. Zo gaan we verder na een goede, broederlijke synode, onderweg naar de grote toekomst van Christus.
Thuisgekomen is het eerste wat ik doe de Heere danken voor de kracht, ondersteuning èn vreugde die Hij mij in dit werk gaf. Hij heeft Zijn belofte waargemaakt!

P.D.J. Buijs

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 december 2010

De Wekker | 20 Pagina's

Dagboek van een synodepreses

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 december 2010

De Wekker | 20 Pagina's