Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De heerlijkheid achter het lijden

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De heerlijkheid achter het lijden

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

‘Deze is mijn Zoon, de geliefde in wie Ik mijn welbehagen heb’ (Matteüs 17: 5)

Op de berg van de verheerlijking veranderde Jezus van gedaante. Zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht. Op de berg, in de nabijheid van de Vader, wordt zintuigelijk waarneembaar dat Jezus de geliefde Zoon van de Vader is. Het licht van de Vader doordringt Hem en de discipelen moeten dat zien èn onthouden, voor later

Waarom eigenlijk? Is het om de goddelijkheid van Jezus te onderstrepen? Neemt Jezus hen mee zodat ze straks een mooi verhaal kunnen vertellen aan de anderen en naar buiten toe? Je kunt allerlei gedachten hebben over het hoe en waarom, maar misschien worden we nog het meest geholpen door datgene wat aan de verheerlijking op de berg voorafgaat en datgene wat er op volgt.

De heerlijkheid achter het lijden
In het hoofdstuk dat voorafgaat aan de verheerlijking op de berg lezen we van de belijdenis van Petrus. ‘U bent de Christus, de Zoon van de levende God!’, had Petrus uitgeroepen en Jezus had hem daarom zalig genoemd. Maar direct daarop was Jezus gaan vertellen van de weg waarop de verlossing tot stand zou komen, namelijk door lijden en sterven. Jezus moest verworpen en gedood worden. Petrus had heftig gereageerd: ‘Dat nooit!’. Het kon er bij hem niet in dat de Messias, de verwachte verlosser, zo’n verachtelijke weg zou moeten afleggen.

Ook direct nadat Jezus met de drie leerlingen de berg afdaalt, spreekt Hij over de Zoon des mensen die zou moeten lijden. We lezen weliswaar niet van een reactie van de discipelen, maar als we even verderop, nadat Jezus de maanzieke jongen had genezen, lezen dat de discipelen zeer bedroefd waren omdat Jezus hen weer vertelde dat Hij zou moeten lijden en sterven, dan zien we dat ze het nog steeds niet begrijpen. Verlossing door lijden en sterven gaat hun pet te boven.

Maar midden in dat spreken over lijden en sterven is er het moment op de berg. Terwijl Jezus Zijn leerlingen aan het voorbereiden is op zijn gang naar Jeruzalem door te spreken over lijden en sterven klinkt er een stem uit de hemel: ‘Deze is mijn Zoon, de geliefde in wie Ik mijn welbehagen heb’. Híj, die de weg van het kruis gaat, die veracht wordt en verworpen, Híj is de geliefde Zoon van de Vader. De leerlingen die van de weg van het kruis niet begrijpen, zien hier de werkelijkheid achter het lijden en sterven van hun meester: God die door het lijden van Zijn Zoon deze wereld wil verlossen. Jezus neemt Zijn leerlingen mee op de berg van de verheerlijking, opdat zij zien en horen dat wat Hem gaat overkomen, wat Hem aangedaan wordt door de wereld niet een toevallige samenloop van omstandigheden is, maar een doelbewuste keuze. Jezus kiest de weg van het lijden, Hij kiest er voor om gehoorzaam te zijn om alles te volbrengen wat over ons geschreven staat (LvK gezang 173: 1). Daarom staan Mozes en Elia er ook. En daarom wordt Jezus verheerlijkt, om achter het lijden Gods heerlijkheid te zien.

Van de hemel naar de hel
De leerlingen begrijpen dat niet. Op het moment dat Jezus verheerlijkt wordt oppert Petrus de gedachte om het moment vast te houden: ‘Zal ik tenten neerzetten voor U, Mozes en Elia?’ Hij wil de ervaring koesteren. Hij wil de heerlijkheid, maar dan zonder het lijden. Hij wil zo lang mogelijk genieten van dit geweldige moment en de wereld even vergeten. Maar met dat Petrus de gedachte oppert wordt het zicht hem ontnomen door een lichtende wolk en hoort Hij de stem van de Vader: deze is Mijn Zoon, de geliefde. En als de wolk weg is, is alles weer zo als het was. Alleen met Jezus. En dan gaat het naar beneden, waar de duivel hen in de figuur van de maanzieke jongen al op staat te wachten. Van de hemel naar de hel.

Dat Jezus naar beneden gaat, mag ons wel wat zeggen. Wij verschillen niet zoveel van Petrus. Ook wij hebben graag dat het evangelie ons topervaringen en geweldige momenten oplevert. Maar Jezus kwam niet om onze beste ervaring nog wat meer glans te geven, maar juist om in de rauwe werkelijkheid van alle dag, waar de duivel, ons ongeloof en onze dwarsigheid (vers 17) ons in de ban houden, ons te verlossen van onze schuld en nood door te lijden en te sterven. En Hij vraagt dat we achter Hem aan gaan, onszelf verloochenen en ons kruis dragen. Geen heerlijkheid zonder het kruis.

Maar ook: geen kruis zonder dat daar achter de stem klinkt van de Vader die zegt ‘Deze is mijn Zoon, de geliefde’. Wie in Hem gelooft krijgt niet een geweldige ervaring, maar een radicaal nieuw leven, omdat Jezus van de berg van de verheerlijking afdaalde. Omdat Jezus de hemel verliet voor deze wereld waarin de duivel en onze zonde ons vaak nog zo in de ban heeft.

P. den Hertog
Ds. R.G. den Hertog is predikant te Zutphen

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 maart 2012

De Wekker | 20 Pagina's

De heerlijkheid achter het lijden

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 maart 2012

De Wekker | 20 Pagina's