Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Eva als spiegel

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Eva als spiegel

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ze is jong en fris, ons kleine zusje. Ze houdt van gepassioneerd dansen en heeft daar een Bijbelse onderbouwing voor. Ze is in de media. Ze shopt en weet rake kleuren- en kledingcombinaties te kiezen. Een mooi huis en lekker eten doen haar goed. Haar toon is optimistisch: ‘Het leven is niet altijd leuk. Soms moet je zoeken naar bloemen tussen de modder. Toch wil God dat we het leven vieren. Feesten als Bijbelse opdracht: ga ervoor!’ Eva maakt verschil, zoals haar motto luidt. Eva is een merk geworden.

Vijftien jaar is ons zusje Eva, het vrouwenmagazine van de Evangelische Omroep. Wij, De Wekker, zijn toe aan het 121ste jaar. Een kleine zus en een oude betovergrootvader dus. Hoewel, jong is onze zuster wel, maar klein is ze niet meer. Eva is het grootste christenvrouwenblad in Nederland, met een oplage van bijna 50.000 en een bereik van 150.000 lezeressen (en lezers). Getallen waar De Wekker nog even niet aan toe is …

Vervreemding
Eva’s succes is wel te plaatsen. De doelgroep – vrouwen tussen 35 en 55 jaar – verkeert voor een belangrijk deel in het spitsuur van het leven. Prachtig om in de Eva een vriendin te treffen bij wie je kunt ontspannen en wegdromen. Eva is ook een christelijk alternatief voor de wereldse bladen, die op het gebied van relaties en levensstijl toch een andere koers varen. Verder wordt het blad gemaakt met een professionele redactie, een bijbehorend budget, een pakkende opmaak en met veel liefde en vakvrouwschap dacht ik zo.

Als ik zoveel positieve zaken kan noemen, waar komt dan mijn vervreemding vandaan bij het doornemen van Eva’s jubileumnummer? Komt dat omdat ik een man ben? Ben ik een zure dominee, die de zon niet in het water kan zien schijnen? Of ben ik zo vaak met verdrietige en negatieve dingen in aanraking geweest, dat enig cynisme mij bekruipt bij Eva’s oproep het leven te vieren? Dat kan allemaal best het geval zijn: psychologen zullen daar vast interessante dingen over kunnen zeggen. Maar laat ik proberen om mijn vervreemding te duiden op een gelovige, theologische manier.

Meiden
Mij trof in het jubileumnummer van Eva de korte interviews met vier 15-jarige meiden, alle vier met de naam Eva. Natuurlijk, het zijn jonge meiden, volop in ontwikkeling. Je mag geen uitgebalanceerd levensverhaal of theologische verwoording van ze verwachten. Toch denk ik dat zij wel een beeld geven van de denkpatronen die ze hebben meegekregen. Elk van de Eva’s krijgt een vraag over God of Jezus. Een greep uit de antwoorden: ‘Of ik later een keuze voor God ga maken, weet ik nog niet. Ik zie wel hoe het loopt.’ ‘Ik ben er eigenlijk niet zoveel mee bezig. Ik geloof wel dat God bestaat, maar een keuze voor Hem kan ik nog niet maken.’ ‘Ik heb wel een keertje zelf gebeden, volgens mij was ik toen ziek en wilde ik weer beter worden.’ ‘Ik ben christelijk, dus ik heb wel iets met Jezus, ja.’ ‘De ene keer ervaar ik Hem dichterbij dan een andere keer. Soms vraag ik daar ook om. Bijvoorbeeld als ik bang ben, na een enge film of zo. Wel heb ik veel vragen. Is alles nu wel echt waar?’

God, de Heilige Israëls, wordt letterlijk tussen de puistjes en andere beauty-kwesties door behandeld. Waar een gelovige Jood in heilige huiver spreekt van ‘De Naam’ als hij de Heere bedoelt, is God hier Iemand aan de rand van het bestaan. Iemand die geduldig lijkt te moeten wachten tot het ons mensen behaagt een keer ‘voor Hem te kiezen’. Tenminste, als Hij allerlei onduidelijkheden rondom Zijn bestaan naar tevredenheid weet op te lossen. Ook mag God naar ons luisteren, wanneer we Hem nodig hebben. Daarna mag Hij weer terug naar de marge. Of het God ook behaagt míj genadig te kiezen is hier niet in beeld. Er heeft zich een krachtige ontwikkeling voorgedaan naar het ‘ik’ in onze cultuur. Als God een meerwaarde heeft in de ontplooiing van dat ‘ik’ is dat prima. Maar het kruis past daar niet bij. Dat verkondigt mij dat ‘ik’ met Christus heb te sterven. ‘Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij’.

Feest
Uit de rubriek van coach Agnes, Eva en de Bijbel, begrijp ik dat feesten een Bijbelse opdracht is. ‘Hij is een God die beschermt en voorziet en er elke dag voor ons is.’ Successen mogen we vieren. Maar ook zomaar kunnen we een feestje vieren: muziek aanzetten na het eten en dan ‘de benen los’. ‘Of het nu shoppen is, samen een workshop volgen, sporten of een dagje uit: heerlijk dat het leven een feest mag zijn!’ Het is een voorrecht het goede te genieten, aldus de coach.

Het genieten staat centraal. Dat ligt ook gemakkelijk in het gehoor; de reclame staat bol van aangeprezen genietmomenten. Hedonisme, de zucht naar genot, is verheffing van het grauwe leven geworden. Waar God niet meer in beeld is, slaat de zinloosheid van het leven toe. Hedonisme is dan de drug die de mistroostigheid moet verdrijven. Iemand als Augustinus, door schade wijs geworden gezien zijn ruige leven, had er andere ideeën over: alleen God ‘genieten’ we, de dingen van deze wereld ‘gebruiken’ we. Dat is niet zomaar de filosofie van een wereldmijder, maar het gaat erom dat we ons niet laten opslokken door het genieten van de dingen hier en nu, ten koste van de concentratie op God en de toekomst van Christus.

Sprak Hij ook niet van de dorens en distels die het zaad verstikken? Daarom, en dat lees ik niet terug bij de coach, waren de feesten in het Oude Testament bij uitstek geconcentreerd in het heiligdom, de tempel, het offer. Feest wordt het wanneer ik, de goddeloze, gerechtvaardigd word. Feest is het wanneer Christus als het Lam in mijn plaats gaat staan. Daarom hijgt de dichter van Psalm 42 als een dorstig hert naar de levende God, en verlangt hij in de tempel voor Gods aangezicht te verschijnen. Dan heb ik niet een genietmomentje, maar de vrede die alle verstand te boven gaat.

Therapie
Sinds de 19e eeuw is er een verschuiving opgetreden naar het ‘ik’. In de Romantiek ging het erom naar mijn diepste gevoelens te leven. Dat was pas een echt, authentiek leven. Als ik mij niet vergis heeft de Eva een flinke tik van dit levensgevoel meegekregen: God moet ons geluk faciliteren. Hij maakt vrij ‘van je verleden, van je angsten, onzekerheden, enzovoort.’ ‘God liet me steeds meer zien wie ik mag zijn …’ ‘Nog niet zo lang geleden heb ik dit uitgebeeld … waarbij ik met grote roze vleugels rondliep. Zo kon ik anderen laten zien en vertellen hoe mooi het leven is als je uit je cocon gekropen bent.’ Dit levensgevoel past prima in de communicatie van de Evangelische Omroep, die leden werft met de leus ‘mijn omroep is zichzelf’.
Maar het Evangelie is niet de blijde boodschap omdat ik ‘mijzelf mag zijn’. Het Evangelie is wat het is omdat ik, dood in zonden en misdaden, ongedacht, onverwacht mag leven uit Christus. Ik moet juist niet mijn eigen, ‘authentieke ik’ blijven. Ik moet sterven aan mijn ik en in Christus een nieuw leven beginnen. De Eva biedt therapie in de vorm van zelfbevestiging en aanvaarding. Ik zeg niet dat dat niet belangrijk is, maar wel dat het Evangelie iets anders zegt.

Verdieping
Een bemoedigende, troostvolle God, bij wie ik altijd veilig ben. Ik vrees dat dit een ‘gesneden beeld’ van God is dat geen weerbaar, volwassen geloofsleven oplevert. Is het vreemd als mensen ontredderd raken wanneer God anders handelt dan in een suikerzoet scenario? Is het een verrassing wanneer de rechtvaardiging van de goddeloze een wezensvreemde zaak wordt? Als we dus ook geen raad meer weten met het lijden en sterven van Christus? De Bijbelse vroomheid is er één van gebroken vreugde. Van bovenaardse vrede, bevochtigd met tranen. Van ellende, verlossing en dankbaarheid. Die verdieping wens ik Eva toe.

P.L.D. Visser
Ds. P.L.D. Visser is krijgsmachtpredikant.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 maart 2012

De Wekker | 20 Pagina's

Eva als spiegel

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 16 maart 2012

De Wekker | 20 Pagina's