Getuigen

Het vrijmoedig spreken over God en Zijn Woord is nooit gemakkelijk geweest. Omdat we sinds de zondeval leven in een van God vervreemd en werelds klimaat. Maar we hebben ook nog eens onze vreesachtige natuur. Denk aan Petrus op die vroege vrijdagmorgen. Maar zie hem nu eens staan op die vroege zondagmorgen!

Mensenvrees en de angst voor spot en plagerij kunnen ons danig in de weg staan. Om echt en recht te kunnen getuigen moeten we daarom de Heere leren vrezen. Al zeg ik daarmee niet dat je over God en Zijn dienst moet zwijgen als je zelf niet durft te zeggen dat je een kind van God bent.

Getuigen
Wat is getuigen eigenlijk? Het is van iets getuige zijn en daarvan en daarom spreken. Je hebt een ongeluk zien gebeuren en je vertelt je verhaal aan de politie. Je wordt geroepen om te getuigen en je voelt je gedrongen om te getuigen. Omdat je onder de indruk bent van dat ongeluk. De discipelen waren getuige van het feit dat Jezus uit de doden was opgestaan en daarvan spraken zij dan ook: zij getuigden. Je hebt de goedheid van de Heere ervaren en je vertelt ervan tegen je kinderen. Dat is getuigen.

Onder de indruk van Gods handelen in het algemeen en in het bijzonder in eigen leven maakt onze tongen los. Dan gaan we van de Heere en Zijn dienst spreken. En ons leven gaat veranderen. Er komen levensuitgangen naar de Heere toe. Dat noemen we een godzalige wandel. En het behaagt de Heere anderen door onze godzalige wandel voor Zijn dienst in te winnen, zie Zondag 32.

Getuigen is niet: je collega aanvallen en hem de mantel uitvegen over zijn gedrag. Pas daar mee op. We zijn niet beter dan wie dan ook. Wie zich voelt aangevallen gaat zich verdedigen. Dan krijg je een gevecht en daarbij vallen dan gewonden. Getuigen is wel de waarheid spreken, door je gedrag een ander levensbeginsel dan je collega tonen, en als hij daar dan agressief op reageert, dan is dat wat anders. Daar kun je dan niets aan doen. Je kunt eigenlijk niets anders verwachten. Let er maar eens op wat de getuigen van Koning Jezus de eeuwen door hebben meegemaakt!

Motief
Maar vergeet ook niet dat er door het getuigenis van de apostelen ook velen tot geloof zijn gekomen. Dat komt door de kracht van de Heilige Geest Die het gesprokene wil toepassen in het hart. Verwacht het daarom niet van jezelf, je woordkeus, je overtuigingskracht, je ernst, je wijsheid, of wat je dan maar ook meent te hebben, maar van de Heere alleen!
Want wees maar eerlijk: evangeliseren wij niet vaak om het onrustige stemmetje van ons geweten het zwijgen op te leggen, terwijl liefde tot de Heere en liefde tot de naaste het eigenlijke motief moest zijn?
Vergeten wij bij de roeping om te getuigen ook niet om dicht bij huis te beginnen. Gij in uw klein hoekje en ik in ’t mijn’. Spreken we onze eigen kinderen wel aan? Spreken we in gezins- en familieverband over de dienst des Heeren? Als dat al niet gebeurt, dan zal het op de werkvloer zeker niet gebeuren.
Om van God en Zijn dienst te spreken is een roeping. Laten we niet denken dat we zwijgend over de aarde mogen gaan als we weet hebben van een eeuwig verderf. Als dat persoonlijk niet weegt, dan laat de ander ons ook koud.

Middelen
Ja, maar ik heb geen vrijmoedigheid, zo zegt iemand. Wat je niet hebt, kun je krijgen. Van de Heere. Want waartoe Hij mij ook roept, daartoe wil Hij ook bekwamen. Maar er zijn ook andere mogelijkheden om de naaste te wijzen op God en Zijn dienst. Schaf evangelisatiemateriaal aan en verspreidt dat. Leg eens een goed tijdschrift, een boek, of de Bijbel zelf in de wachtkamer bij de dokter. En als je onkerkelijke buurman kanker heeft en je voelt je gedrongen iets te zeggen, ga er heen, met God, maar neem ook een vriend, een bekende mee. Dat kan wonder boven wonder vrijmoedigheid geven om te spreken. De zogenaamde Jehovagetuigen komen ook met z’n tweeën.

Misschien dat we er achter zijn gekomen hoe laks en oppervlakkig we in deze dingen zijn en hoe geneigd ons hart is om de Heere te verloochenen en te verzwijgen. Wat is het toch nodig dat we, net als Petrus, Gods liefde en trouw voor albedervers leren kennen.
Dan kan het niet anders of we moeten ervan spreken. David had ook vrijmoedigheid nodig en daarom bad hij, en bidden wij het toch met hem mee: Heere, open Gij mijn lippen door Uw kracht, zo zal mijn mond Uw lof gestaag vermelden!

K. Hoefnagel
Ds. K. Hoefnagel is predikant te Meerkerk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen