Een Godloos wetboek

Een aantal weken geleden schreef ik over de verkiezingsuitslag en de relatie met de verdergaande ontkerkelijking van ons land. Nu de machtsverhoudingen in de Tweede Kamer veranderd zijn is het voor Jan de Wit (SP) en Gerard Schouw (D66) tijd verder te gaan met hun ‘gewichtige taak’ om artikel 147 van het Wetboek van Strafrecht af te schaffen. Onder het eerste kabinet Rutte waren ze al ver gevorderd, maar de VVD besloot af te zien van verdere steun om de samenwerking met de SGP niet te frustreren. Nu deze niet langer nodig is kan ook de VVD weer zijn echte kleur bekennen. De verwachting is dat het voorstel binnenkort door de Tweede Kamer geloodst zal worden. Een al eerder uitgebracht advies van de Raad van State is binnen. Van die zijde zijn er geen bezwaren meer te verwachten.

Morele ankerplaats
Het schrappen van het verbod op godslastering is een pijnlijk verlies van een morele ankerplaats en een symptoom van een geestelijke crisis, aldus Kees van der Staaij (SGP). Naast de SGP zullen ook CDA en ChristenUnie zich verzetten tegen het afschaffen van het verbod tegen godslastering, volgens een recent bericht in het RD. De morele ankerplaats waar Van der Staaij op duidt luidt als volgt:

Artikel 147:
Met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of geldboete van de tweede categorie wordt gestraft:
1. hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, door smalende godslasteringen op voor godsdienstige gevoelens krenkende wijze uitlaat;
2. hij die een bedienaar van de godsdienst in de geoorloofde waarneming van zijn bediening bespot;
3. hij die voorwerpen aan een eredienst gewijd, waar en wanneer de uitoefening van die dienst geoorloofd is, beschimpt.

Artikel 147a:
1. Hij die een geschrift of afbeelding waarin uitlatingen voorkomen die, als smalende godslasteringen, voor godsdienstige gevoelens krenkend zijn, verspreidt, openlijk tentoonstelt of aanslaat of, om verspreid, openlijk tentoongesteld of aangeslagen te worden, in voorraad heeft, wordt, indien hij weet of ernstige reden heeft om te vermoeden dat in het geschrift of de afbeelding zodanige uitlatingen voorkomen, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste twee maanden of geldboete van de tweede categorie.
2. Met dezelfde straf wordt gestraft hij die, met gelijke wetenschap of een gelijke reden tot vermoeden, de inhoud van een zodanig geschrift openlijk ten gehore brengt.
3. Indien de schuldige een van de misdrijven omschreven in dit artikel in zijn beroep begaat en er, tijdens het plegen van het misdrijf, nog geen twee jaren zijn verlopen sedert een vroegere veroordeling van de schuldige wegens een van deze misdrijven onherroepelijk is geworden, kan hij van de uitoefening van dat beroep worden ontzet.

Het voorstel van Jan de Wit en Gerard Schouw is artikel 147 volledig uit het wetboek van strafrecht te schrappen. Hun eerste argument is dat er al sinds 1968 niemand meer op grond van overtreding van dit artikel veroordeeld is. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat dit voor meer artikelen geldt, maar blijkbaar is het voor hen niet te verteren dat juist dit artikel slapend blijft bestaan. Het tweede argument dat zij aanvoeren is dat “godslastering helemaal niet in het strafrecht thuishoort, het iets is voor de liefhebber die erin gelooft en dat het knap lastig te bewijzen valt dat God belasterd is”. Het meest zwaarwegende argument dat aangevoerd wordt is dat “het huidige wetsartikel rechtsongelijkheid creëert tussen gelovigen en ongelovigen. Of je religieus of atheïst bent, iedereen heeft hetzelfde recht op meningsuiting … en het hoort niet bij een neutrale overheid” (www.d66.nl).

Mijlpaal voor vrijheid van meningsuiting
In de ogen van D66 wordt hiermee een mijlpaal bereikt. Artikel 147 is in 1932 ingevoerd op initiatief van de toenmalige minister Jan Donner (ARP) van Justitie. Dit gebeurde in een periode waarin het communisme zich verzette tegen alles wat met het christelijk geloof te maken had. Volgens Gerard Schouw komt hier nu gelukkig een einde aan: ”Terwijl ons land door de eeuwen heen opener en moderner is geworden, is onze vrijheid van meningsuiting door het verbod op godslastering ingeperkt. Met het afschaffen van dit verbod, doet de overheid recht aan haar plicht mensenrechten te beschermen.” Met dit soort teksten zien we de echte D66 weer: aan de vrijheid voor meningsuiting moeten zo veel mogelijk normen en waarden opgeofferd worden als maar enigszins kan.

De aarde huilt
Met de stelling dat hiermee een morele ankerplaats verloren gaat ben ik het van harte eens. Het doet pijn dat onze samenleving zo veranderd is dat 80 jaar geleden met ruime meerderheid het genoemde wetsartikel ingevoerd kon worden en dat het nu met even veel gemak geschrapt wordt. Dit betekent overigens nog niet dat we ons als gelovigen grote zorgen moeten maken. Er zijn andere artikelen die christenen wetsbescherming bieden. Ik wijs in dit verband op:

Artikel 137c:
1. Hij die zich in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, opzettelijk beledigend uitlaat over een groep mensen wegens hun ras, hun godsdienst of levensovertuiging, hun hetero- of homoseksuele gerichtheid of hun lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste een jaar of geldboete van de derde categorie.
2. Indien het feit wordt gepleegd door een persoon die daarvan een beroep of gewoonte maakt of door twee of meer verenigde personen wordt gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren of geldboete van de vierde categorie opgelegd.

Er is dus geen reden om te vrezen dat met de afschaffing van artikel 147 christenen als rechtelozen door het leven zullen gaan. Zo nuchter moeten we wel zijn. De consequentie is wel dat God binnenkort in ons land geen bescherming van de wet meer ‘geniet’. Voor de Nederlandse wet bestaat God niet meer. Met Hem hoeft niet langer gerekend te worden.

De hemel lacht
Gelukkig hebben wij een God die meer dan in staat is de eer van Zijn eigen naam te bewaken. Hij is te groot en te machtig om daar een artikel in een Nederlands wetboek voor nodig te hebben. Maar tegelijkertijd weten wij ook dat het Hem grote vreugde geeft als mensen Hem met heel hun hart dienen. En met de geschetste beweging gaat dat zeker niet de goede kant uit. Op de vraag hoe de hemel deze ontwikkeling taxeert heb ik geen pasklaar antwoord, maar er lopen lijnen vanuit Psalm 2 naar vandaag:

Waarom woeden de heidenvolken en bedenken de volken wat zonder inhoud is? De koningen van de aarde stellen zich op en de vorsten spannen samen tegen de Heere en tegen Zijn Gezalfde: Laten wij Hun banden verscheuren en Hun touwen van ons werpen! Die in de hemel woont, zal lachen, de Heere zal hen bespotten (Ps. 2: 1-4).

Als u zich toch grote zorgen over dit alles maakt en mijn mening, dat het ons niet snel raken zal, niet deelt, raad ik u aan het vervolg van de Psalm ook te overdenken. Toegegeven, er gaat dreiging van Gods toorn uit, maar ook rustgevende bemoediging voor iedereen die rechtsbescherming bij Hem zoekt:

Nu dan, koningen, handel verstandig. Laat u onderwijzen, rechters van de aarde. Dien de Heere met vreze, verheug u met huiver. Kus de Zoon, opdat Hij niet toornig wordt en u onderweg omkomt, wanneer Zijn toorn slechts even ontbrandt. Welzalig allen die tot Hem de toevlucht nemen! (Ps. 2: 10-12).

J.A. Voorthuijzen maakt deel uit van de redactie en is ouderling in de kerk van Kampen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen