Nieuw-Amsterdam: hoop op herleving

De meeste leden in Nieuw-Amsterdam zijn bejaard. Als de 39-jarige Petra van der Klok naar de gebedsgroep gaat, zit ze tussen allemaal zeventigplussers. “Als je elkaar beter kent, valt het leeftijdsverschil soms weg. Je kunt veel van elkaar leren,” vindt ze. “De levensfase waarin ik nu zit hebben al die vrouwen meegemaakt. Toch ervaar ik het als een gemis dat ik nauwelijks leeftijdsgenoten in de gemeente heb.”

Net als zr. Van der Klok is Willeke Boode (26) moeder van een jong gezin. Toch koos ze ervoor zich aan te sluiten bij de kleine, vergrijsde gemeente. “Zelf kom ik uit Rijssen. Daar is keuze genoeg. Hier in Drenthe moet je echt zoeken naar een kerk. Er is zo weinig.” Martinus van der Zee (80): “’s Zondags zitten er zo’n vijftig, zestig mensen in de kerk. Op dankdag waren dat er 24.” “Hoe gaat dit verder in de toekomst?” vraagt zr. Boode zich af. “Zo’n kerk kan over tien jaar niet meer bestaan. Als je kijkt wie er dan nog zullen zijn …”

Laag pitje
Het kleine ledental zorgt ervoor dat veel taken op dezelfde schouders neerkomen: van degenen die het nog kunnen. Daardoor staat bijvoorbeeld het evangelisatiewerk op dit moment ook op een laag pitje. Zr. Van der Klok: “Binnen de gemeente hebben we al genoeg werk om het hoofd boven water te houden.”

Ondanks de sombere situatie is de CGK van Nieuw-Amsterdam hecht, vinden de drie. Zr. Van der Klok: “Mijn man en ik hebben een moeilijke periode in ons leven doorgemaakt. Vanuit de gemeente was er toen veel meeleven: de één bood een luisterend oor, een ander deed boodschappen voor ons. Dat tekent onze gemeente.”

Ook zr. Boode heeft Nieuw-Amsterdam altijd als een warme gemeente ervaren. “Toen wij ons aansloten, werden we overal uitgenodigd om kennis te maken.” Br. Van der Zee hoort al vanaf zijn kinderjaren bij de CGK van Nieuw-Amsterdam. Hoewel hij tegenwoordig in Emmen woont, bleef hij bij de gemeente van zijn roots, waar hij organist is. “We zijn in de loop van de jaren opgeschoven naar de moderne kant,” zegt hij.

Laatste hoop
Sinds drie maanden heeft Nieuw-Amsterdam een parttime predikant in de persoon van ds. Sijtsma. “Onze laatste hoop,” zegt zr. Boode. Ds. Sijtsma deed al langer pastoraal werk in de gemeente. Nu staat hij vooral de kerkenraad bij, steunt de gemeente en leidt regelmatig een dienst. Door de vele gastpredikanten mist br. Van der Zee de wekelijkse catechismuspreken. “Een dominee is toch de vader van een gezin. Helaas kan onze gemeente financieel gezien geen fulltimepredikant bekostigen.”

Zo’n vijftien jaar geleden was de gemeente nog dubbel zo groot. In korte tijd vertrokken velen, ook door onenigheid en problemen. Zr. Van der Klok: “Dat was rond de tijd dat wij lid werden. Ik voelde me thuis in Nieuw-Amsterdam en vond het dan ook vreselijk toen we op een gemeenteavond hoorden van de moeilijkheden. Juist omdat ik de gemeente altijd als heel warm heb ervaren.”

Nadat familie Boode zich aansloot, kwamen nog drie nieuwe, jonge stellen. Maar ook toen gingen veel mensen weg. “Waarom weet ik niet. Zelf zou ik niet vertrekken omdat de kerk leegloopt. Mensen zijn juist dan nodig!” Zr. Van der Klok vult aan: “Ik geloof dat God ons hier naartoe heeft geleid. Daarom zijn we altijd gebleven. Hij gaat nog steeds door met Zijn werk.”

Vooruitblik
Met minder mensen wordt de gemeente minder aantrekkelijker, stelt br. Van der Zee. “De CGK van Emmen is groter, moderner, jonger. Veel mensen kiezen daarvoor.” Ook samenwerking met andere gemeenten is geen makkelijke optie. In Nieuw-Amsterdam zelf is geen Gereformeerde Kerk vrijgemaakt. De kerkenraad heeft wel wat contacten gelegd. Ze zet voorzichtig stappen in die richting. Het is wachten op de uitkomst.

Br. Van der Zee voorziet geen rooskleurige toekomst. “Mijn vrouw is 81 en ik ben 80. Als mijn generatie wegvalt en er komen geen nieuwe mensen bij, valt er niet veel te verwachten. Dat is moeilijk. Natuurlijk hopen we op groei en willen we moed houden.” Zr. Van der Klok: “God verrast ons soms. De zondagsschoolgroep werd bijvoorbeeld steeds kleiner, maar we zien nu toch dat kinderen hun vriendjes meenemen of ouderen hun kleinkind.”

Pratend over de tijd die komen gaat, wensen de gemeenteleden maar één ding: een kentering in de krimp van het ledenaantal. Zr. Boode: “Ik hoop op meer jonge gemeenteleden. Anders ben ik bang dat we moeten sluiten.” “We moeten wel realistisch blijven”, vindt zr. Van der Klok. “Landelijk gezien groeit de kerk evenmin. Ik denk dat we meer over kerkmuren heen moeten kijken.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen