Missionair tweeluik

Utrecht
Waarom is ICF-Utrecht een missionair project van een lokale gemeente? Waarom is het (nog) geen zendingsgemeente? Voordat we bij het antwoord komen, gaan we eerst terug in de tijd. In 2005 is in een visiedocument het verlangen uitgesproken om te komen tot een missionaire gemeente in Utrecht. Doel is om zowel mensen te bereiken die het evangelie nog niet kennen, als christenen in Utrecht die vanwege taal en cultuur moeilijk een plaats kunnen vinden in de bestaande gemeenten. Door de genade van God zijn er vele mensen gekomen die zich van harte thuis voelen in de ICF! Hoogtepunten waren de eerste doopdienst en de benoeming van de missionaire werker in 2011. De Heere geeft nu wekelijks een relatief druk bezochte kerkdienst, Bijbelstudiekringen, pastorale en diaconale zorg. Waarom dan toch (nog) geen zendingsgemeente?

Er zijn een aantal modellen voor missionaire groepen:
1. onderdeel van de bestaande gemeente;
2. wijkgemeente met een eigen wijkkerkenraad;
3. zelfstandige gemeente.

ICF-Utrecht bevindt zich momenteel in model 1, het is een (pastorale) wijk van de gemeente Utrecht-West. Graag willen we onder de zegen van de Heere de ICF door laten groeien naar model 2, een wijkgemeente. Daarvoor is een bepaalde mate van stabiliteit in het aantal leden en bezoekers nodig. Niet alleen voor het invullen van de ambten, maar ook voor de financiële draagkracht. De ICF heeft een kleine veertig leden, het aantal bezoekers van ICF-activiteiten is een veelvoud hiervan. De meeste bezoekers wonen echter tijdelijk in Utrecht (asielzoekers, studenten, promovendi) en vertrekken dus weer op termijn. Bovendien is de gemiddelde financiële draagkracht beperkt. ICF-Utrecht zal de komende tijd afhankelijk blijven van steun van buitenaf. Om deze reden is er gekozen voor een tijdelijke aanstelling van een missionair werker. Als de financiële situatie voor de middellange termijn er voldoende stabiel uitziet, kan een aanvraag worden gedaan voor de benoeming van een evangelist naar art. 4 K.O. We hopen in 2014. Dan is ook het moment daar om de ICF formeel ‘zendingsgemeente’ te laten zijn, naar art. 21 K.O.

Joan Bonhof

Assen
Vele Nederlanders onttrokken zich de afgelopen jaren aan de kerk. Zijn ze niet meer bezig met vragen rond geloof en zingeving? Mensen zijn wel degelijk op zoek. Alleen … we leven we in een post-christelijke tijd. Bij hun zoektocht naar spiritualiteit komt het vaak niet eens in hen op om contact te zoeken met een kerk. Vertrekpunt voor ‘Assen zoekt …’ was: Hoe kan een christelijke gemeenschap vorm krijgen vanuit de vragen en de nood van mensen?
Net als in de zending betekent het dat we aansluiting zoeken bij de cultuur, dat we relaties opbouwen met mensen in Assen en dat we proberen verstaanbaar het evangelie te communiceren. ‘Assen zoekt …’ heeft een kern van 30 mensen en een bredere groep van 140 deelnemers. Een behoorlijk deel ging twee jaar geleden niet (meer) naar een kerk. Het hart van de gemeenschap klopt in vier Missiegroepen van 15-40 personen. Samen eten in huiskamers, Bijbelstudie doen, spelletjesavonden houden, bezig zijn met een missie in de stad. Op zondag komen de groepen bij elkaar voor een gezamenlijke viering.
De ruimte in de kerkorde voor zendingsgemeenten sluit aan bij ‘Assen zoekt …’. We zien vrucht van Gods werk in het missionaire werk. Mensen ontdekken dat God hen zoekt … en zij gaan de basis vormen voor deze nieuwe gemeenschap. Een gemeenschap die anders is door de focus op mensen die niet (meer) naar de kerk gaan. Anders door de cultuur die mensen mee brengen, de vragen die gesteld worden, interactie en het informele van de samenkomsten. Anders en tegelijk inhoudelijk nauw verbonden met de christelijke gereformeerde kerken.
Diverse deelnemers van ‘Assen zoekt …’ zijn in 2012 wezen kijken bij zendingsgemeenten Via Nova en Hoop voor Noord in Amsterdam. De cultuur en ruimte daar werd ervaren als vergelijkbaar met ‘Assen zoekt …’. Dat nam een deel van de zorg weg bij deelnemers van ‘Assen zoekt …’. De kerk als instituut en de kerkelijke cultuur staan nog steeds ver van hen af.
Door zendingsgemeente te zijn en mijn bevestiging in dat kader als bijzonder dienaar van het Woord merken we dat er ruimte ontstaat bij mensen om stappen te zetten richting belijdenis en doop en het vieren van het avondmaal. Het is een voorrecht om dat te kunnen doen.

Rudolf Setz

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen