Kwartet

Twitteren
Enige tijd geleden stuurde ik de volgende tweet de wereld in: We hebben innerlijke rust en vrede nodig om aandachtig te kunnen luisteren en leven; om beschikbaar te zijn voor de mensen die we ontmoeten.’
Meteen kwam de volgende reactie: ‘Wordt lastig met facebook, twitter, werk, gezin, familie, wordfeud, nieuws bijhouden, etc., etc.’ Deze uitspraak geeft aan wat (social) media met veel mensen doet: de dwang van het onmiddellijke reageren wordt gevoed terwijl reacties veelal blijven steken op het niveau van oppervlakkigheid en vluchtigheid. Met het risico dat het hele leven op die manier benaderd wordt: voortdurend schakelen van de ene ervaring naar de andere, van het ene incident naar de volgende gebeurtenis, zonder dat dingen de gelegenheid krijgen te resoneren in het hart of ruimte krijgen voor diepe doordenking. Zo was ik na een indrukwekkende dienst bij de begrafenis van een jonge vrouw van 36 jaar en terwijl wij in de rij stonden om de achterblijvenden te condoleren, trokken voor mij mensen hun smartphones uit hun zak en oefenden daarop hun fijne motoriek totdat zij aan de beurt waren. Ik was werkelijk verbijsterd. Kan zelfs de dood een mens niet meer stilzetten?

Spreken en luisteren
Op zichzelf heb ik niets tegen moderne media. Maar het gaat mis als mensen geamputeerd worden van hun mogelijkheden om de mens te zijn zoals God het bedoeld heeft. Steeds meer neurologisch onderzoek wijst uit dat intensief gebruik van computers en het drukke verkeer in social media de hersenen aantast.
Het maakt namelijk het concentratievermogen en de aandachtsspanne schrikbarend korter. Door in toenemende mate online te leven, kunnen mensen niet meer diep en grondig denken en verliest men snel de concentratie bij het lezen van (dikke) boeken. Met als gevolg bijvoorbeeld dat intelligente twintigers falen in hun studie. Bij social media zijn geen argumenten nodig, maar gevoelens. ‘Vind ik leuk’ komt in de plaats van ‘dat is waar’. Voordat Facebook de like button (vind ik leuk!) introduceerde, is daar waarschijnlijk goed over nagedacht. Het is niet voor niets dat er geen important button of een difficult-but-interestingknop is. Kwalificaties als ‘belangrijk’ of ‘moeilijk’ vragen namelijk om argumenten en discussie.
Welke consequenties heeft dit alles voor de omgang met het Woord van God? Een Bijbeltekst is niet maar één van de vele fragmenten van informatie die dagelijks passeren, maar de boodschap van de levende God die tot ons persoonlijk spreekt. We moeten bewust de tijd, de ruimte en de stilte organiseren om dat tot ons door te laten dringen. Aandachtig luisteren en leven. Lukt dat nog?

E.J. van Dijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen