Het goede leven (1) – Genesis 2: 15-25

In deze eerste bijdrage wordt het fundament gelegd en tegelijk de toon gezet. We staan stil bij hoe het was in het begin voordat de mens in de zonde viel. Wat leren we in Genesis 2 over het goede leven zoals God het bedoeld heeft?

De schepping
In Genesis 1 en 2 wordt beschreven hoe God de hemel en de aarde geschapen heeft. Toen Hij zijn werk bekeek, zag Hij dat het goed was. Toen schiep God ook de mens naar Zijn beeld, als man en vrouw. De mens kreeg van God een zegen en een opdracht: En God zegende hen en God zeide tot hen: Weest vruchtbaar en wordt talrijk; vervult de aarde en onderwerpt haar (1: 28a). Daarnaast gaf God aan de mens te eten wat hij nodig had.
De belangrijkste vraag in deze Bijbelstudie is ‘Waardoor wordt het leven van de mens gekenmerkt volgens het plan van God?’ De grondlijn daarvoor vinden we in Genesis 2: 15-25.
Als we dit gedeelte nauwkeurig lezen, kunnen we twee lijnen opmerken. De eerste lijn gaat over de relatie tussen God en de mens. De tweede lijn gaat over hoe God het leven van de mens een rijke inhoud geeft. Deze twee lijnen mogen we niet los van elkaar zien. Ze zijn met elkaar vervlochten.

De liturgie van de liefde
De eerste concrete opdracht die God in dit gedeelte geeft, gaat over de boom in het midden van de hof. We bedoelen nu niet de boom des levens, maar die andere, de boom van de kennis van goed en kwaad. Van alle bomen mocht de mens de vruchten eten, behalve van die ene boom. Als hij dat wel zou doen, zou hij sterven.
Was dit gebod nodig? Blijkbaar wel, want anders had God het niet gegeven. Maar waarom klinken deze ernstige woorden in het paradijs? Het zal niet zijn omdat er iets met die boom en z’n vrucht mis was. Ook niet om het de mens moeilijk te maken. Het hoefde helemaal niet moeilijk te zijn.
Door zich aan dit gebod te houden, moest de mens laten zien dat hij de Here erkende als God boven zich. Het was de boom van de kennis van goed en kwaad. De mens moest leven uit de overtuiging: de kennis van goed en kwaad, dat laat ik bij God; ik wil enkel leven uit het goede dat God geeft. Afblijven van de vrucht, dat zou voor de mens zijn dagelijkse liturgie van de liefde zijn.

Samen gelukkig
De liturgie van de liefde is voor de mens niet beperkt tot zijn unieke relatie met zijn Schepper. Ze mag ook vorm krijgen in een unieke relatie met z’n naaste.
De mens was geroepen om de aarde te onderwerpen. Concreet betekende het dat God Adam de opdracht gaf om aan alle dieren een naam te geven. Toen ontdekte de mens zijn gemis: hij vond geen hulp die bij hem paste.
God wist dat al bij voorbaat (v. 18). En Hij had zijn plan al klaar om Adam te verrassen. Op wonderlijke manier gaf hij hem zijn eigen vrouw (21vv). Daar komt een grote regel uit voort, die van blijvende betekenis zal zijn: Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aanhangen, en zij zullen tot een vlees zijn (v. 24).
Het was een bijzonder wonder van God, hoe God man en vrouw aan elkaar gaf in het paradijs. Het leverde een perfecte harmonie, zoals beschreven in het laatste vers (v. 25).

God houdt vast aan zijn plan
Helaas is het niet zo gebleven. In Genesis 3 lezen we hoe de mens aan God ongehoorzaam werd. Daardoor is al wat goed was kapotgegaan. De relatie met God en de relatie met elkaar is duurzaam ontwricht. De mens heeft de dood over zich uitgeroepen. Hij moest het paradijs uit.
Maar het wonder is, dat God hem wel in leven hield. Dat de mens wel de gevolgen van zijn zonde moest dragen, maar dat God hem een nieuwe toekomst voor ogen stelde. Daarin stond centraal de Verlosser die uit de vrouw geboren zou worden.
God heeft zijn belofte waargemaakt. De Here Jezus is gekomen als het Lam van God dat de zonde van de wereld wegneemt. Daarvoor droeg Hij de straf door te sterven aan het kruis. Hij is opgestaan tot een nieuw leven.

Toen Jezus op aarde was, heeft Hij aangehaald wat we in Genesis 2 over het huwelijk lezen. Lees Mattheüs 19: 1-12. De Joden stellen strikvragen over het huwelijk om Jezus te vangen. Jezus maakt duidelijk hoe de zonde het goede kapot heeft gemaakt, zodat de discipelen zelfs de gedachte krijgen dat het maar beter is om niet te trouwen. Ondertussen houdt Jezus het huwelijk hoog als instelling van God.
In Christus geeft God het goede leven terug, zoals Hij het oorspronkelijk bedoeld heeft. Dat geeft hoop op herstel van de liefde voor God en voor onze naaste. Het goede in de schepping blijft in beeld.

Gespreksvragen
1. We leven nu buiten het paradijs. Wat roept de beschrijving van de goede schepping bij u op?
2. Hoe zouden we (meer) gestalte kunnen geven aan onze liefde tot God, onze Schepper en Heer?
3. Waarom zou er in Genesis 2 zoveel aandacht zijn voor de huwelijksrelatie?
4. Wat voor goeds mogen voor dit aardse leven van God verwachten?
5. Wat voor betekenis heeft de beschrijving van de schepping voor de christelijke toekomstverwachting?

E. Everts
Ds. E. Everts is predikant te Deventer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen