Bidden op de rand van een massagraf

16 januari 2014. Richard Groenenboom, Piet Vergunst (secr. Gereformeerde Bond in de PKN) en ik staan bij het zwartgeblakerde huisje. Namens Stichting de Ondergrondse Kerk (SDOK) bezoeken we de lijdende kerk in Nigeria. Vlak voordat we naar Nigeria reisden hoorden we van de verschrikkelijke aanslag op dit christelijke dorp. Nu ontmoeten we de mannen van het dorp. De vrouwen en kinderen (althans, zij die de aanval overleefden) zijn elders ondergebracht. Het dorp is onbewoonbaar geworden. De oogst is verwoest, landbouwwerktuigen vernield. Zwartgeblakerde huizen, verkoolde maïskolven, kogelhulzen en twee massagraven zijn de bizarre illustraties bij het verhaal van de mannen van Sonongk.

Verslagen luisteren we naar de woorden van de mannen. De één verloor een moeder. De ander vrouw en kinderen. Een jonge vader kan nauwelijks een woord uitbrengen als hij vertelt dat zijn dochter van acht de dood vond en hij haar niet kon beschermen. Br. Vergunst spreekt zacht enkele troostvolle woorden. ‘De hemelse Vader zorgt nu voor haar’. We geven aan dat er in ons land voor hen gebeden wordt.
‘Wij moeten hen vergeven’, zegt de dorpsleider. ‘We zouden hen herkennen als we hen weer tegenkwamen. Maar we mogen geen wraak nemen. Dat moeten we in de handen van God leggen. Hun daden zij zo verkeerd. Maar wij moeten hen vergeven. En liefhebben.’

Als we om het tweede massagraf staan, leest br. Vergunst enkele verzen uit Jesaja 41: 10: ‘Wees niet bevreesd, want Ik ben met u, wees niet verschrikt, want Ik ben uw God.’ We vouwen onze handen, en ik bid om troost, kracht en volharding. ‘Amen’, klinkt het uit veel monden.
Zo laten we ze achter. In Gods handen. Ze gaan het dorp weer opbouwen. Over een tijdje zullen de overgebleven vrouwen en kinderen weer naar het dorp terugkeren. Een andere keus hebben ze niet.
Het noorden van Nigeria is overwegend islamitisch. Terreurorganisatie Boko Haram voert aanslagen uit, met het doel het noorden van christenen te zuiveren en er een islamitische staat te stichten. Ook in de middle-belt van Nigeria (Jos, en Plateaustate) vinden veel aanvallen plaats. Shonongk is geen uitzondering. Bijna iedere week vindt een soortgelijke aanval op een dorp plaats.

Getuigenissen
Tijdens onze reis bezoeken we het UMC van Jos, waar verschillende slachtoffers van aanslagen verpleegd worden. We zien het lab waar protheses gemaakt worden voor slachtoffers die een been verloren, en we luisteren naar hun verhalen en getuigenissen. We ontmoeten predikanten uit verschillende kerkelijke denominaties om de situatie van vervolging te bespreken.
En telkens worden we stil van de geloofsmoed die in hun woorden doorklinkt. ‘We vechten alleen terug met het zwaard van de Geest, dat is Gods Woord.’ In antwoord op de aanslagen worden strategieën besproken hoe zij die denken God een dienst te bewijzen door deze aanvallen uit te voeren, bereikt kunnen worden met het Evangelie.
Er is geloof ik geen kerk in het noorden van Nigeria die van de Heidelbergse Catechismus gehoord heeft, maar ze kennen de enige troost in leven en sterven en weten wat het is om het eigendom te zijn van de Heere Jezus Christus.

En wij?
Teruggekomen in Nederland vertellen we hun verhalen. Om christenen in Nederland op te roepen te bidden voor de lijdende kerk in Nigeria en waar ook ter wereld. Het is onze dure plicht. De Heere heeft één kerk, en die kerk wordt vervolgd. Als één lid lijdt, lijden alle leden mee. Het is onze roeping te bidden voor onze vervolgde broeders en zusters.
Tegelijk kunnen wij hun verhalen niet missen. Wat verstaan wij van al die teksten die over het lijden gaan? Ze hebben Mij gehaat, ze zullen ook u haten. Verblijd u naar de mate waarin u gemeenschap hebt aan het lijden van Christus. We zullen deze teksten moeten lezen in de ontmoeting met de vervolgde kerk.
De lijdende kerk houdt ons ook een spiegel voor. Het gaat daarbij niet allereerst om de vraag of wij zouden kunnen vergeven als zulk leed ons aangedaan zou worden. Het gaat daarbij vooral om de vraag of wij ons leven kostbaar houden voor onszelf (Hand. 20: 24), of dat we ons leven als een dankoffer leggen op het altaar voor de Heere, in onze situatie waarin de Heere ons roept om Hem te kennen en te dienen.

Zie voor een uitgebreider verslag over de reis het weblog van ds. A.Th. van Olst, te vinden via www.sdok.nl.

A.Th. van Olst
Ds. A.Th. van Olst is predikant van Utrecht-West.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen