Breda: een kerk zonder muren

“Breda is een gemeente in het voetspoor van de Heere Jezus”, zegt de 90-jarige Teunis Staat. “De kerk wil er zijn voor de achterstandswijk in Breda. Het volgen van Hem in woord en daad is het fundament van het missionair werk.” Dienstbaarheid aan iedereen staat daarin centraal. Van schuldhulpverlening, taalcursussen en de kinderclub tot een buurtbarbecue, Bijbelstudiegroep en basiscursus christelijk geloof. “Jezus was niet selectief in Zijn hulp aan mensen. Dat willen wij ook niet zijn. Als moslims om praktische hulp of advies vragen, sturen we ze niet weg.”

Tijdens het wekelijkse inloopspreekuur kunnen buurtbewoners in de kerk terecht met zowel praktische als geestelijke vragen. Daarnaast trekt missionair werker Joost Slagboom met een team vrijwilligers de wijk in. Vooraf zijn daar folders verspreid met de vraag wat de kerk voor iemand kan betekenen. “Soms vragen mensen om een Bijbel, een andere keer helpen we iemand op weg naar de voedselbank of een verslavingskliniek”, vertelt Jaap van der Bent (57). Ook formulieren invullen, bemiddelen in geschillen en diaconale zorg horen erbij. Het wijkwerk leidt tot mooie dingen. “Zo wilde een moslimvrouw meer van het christelijk geloof weten. ‘Jullie hebben iets wat ik niet heb’, zei ze.”

Verrassing
Voor de uit China afkomstige Yuan Wei (37) is de Mattheüskerk haar nieuwe thuis geworden. Zr. Wei emigreerde voor haar studie naar Nederland en kwam tot geloof. “God heeft mij aangeraakt. In 2005 ben ik gedoopt in de ICF-gemeente van Rotterdam.” Als zr. Wei met haar man in Breda gaat wonen, moet ze op zoek naar een nieuwe kerk. En dat terwijl ze niemand kent in de grote stad. “Toen kwam ik zomaar ineens Joost Slagboom tegen in de supermarkt. Ik kende hem al vanuit de ICF, waar ik in het welkomstteam zat. Dat was een verrassing! Joost vertelde over de Mattheüskerk. Ik voelde me super blij.”
Vanaf het eerste moment weet zr. Wei zich welkom in de gemeente. “Zonder mijn familie en ouders in Nederland voel ik me hier soms eenzaam. Mijn man moet vaak werken, dat is wel eens moeilijk. Maar in de kerk heb ik een gevoel van thuiskomen. Het is als één gezellige familie.” De diversiteit aan nationaliteiten en achtergronden spreekt haar aan. “Er zijn mensen uit Colombia, Afrika, Indonesië, Cambodja, de Filipijnen, Mexico. Ik houd van verschillende culturen.” De Mattheüskerk wil bewust laagdrempelig zijn. Br. Staat: “Mijn vrouw, die inmiddels is overleden, zei het zo: ‘Ik ben terecht gekomen in een kerk zonder muren’. Dat is de beste vertolking van onze ervaring.”

Noodklok
Eind vorig jaar luidde de Bredase CGK de noodklok: er dreigde een tekort van 20.000 euro waardoor de voortgang van het evangelisatiewerk gevaar liep. “Drie jaar lang kregen we in totaal 35.000 euro subsidie van de burgerlijke gemeente”, legt br. Van der Bent uit. Na de subsidiestop brachten de donateurs van de stichting Oog voor Breda geld in het laatje; de andere helft betaalde de Mattheüskerk. Die inkomsten bleken ontoereikend om het missionaire werk te bekostigen. “We hebben een brandbrief geschreven aan classisgemeenten en andere grote CGK-gemeenten. Dankzij alle extra giften is het tekort nu een overschot.”

Om ook in de toekomst zeker te zijn van voldoende financiële steun, is een tweede stichting in het leven geroepen: Hart voor Breda-Noord. “De nieuwe stichting zal zich vooral richten op sociale dienstverlening zonder christelijke doelstelling. Door het neutrale karakter hopen we ook buiten de kerk donateurs te werven.” Op dit moment is het nog afwachten of de nieuwe stichting voldoende gelden weet binnen te halen.

Dezelfde vriend
De gemeente is klein: nooit telde ze meer dan honderd leden. Toch is er sprake van lichte groei. “Momenteel zijn er zeven belijdeniscatechisanten, deels afkomstig uit het missionaire werk”, vertelt br. Van der Bent. “Dat is echt veel voor een kerk van ruim zeventig leden.” De tegenstellingen in de van oorsprong traditionele gemeente waren lange tijd groot. Zelfs zo groot, dat de verdeeldheid een groot probleem vormde. Daarover is schuldbelijdenis gedaan, vertelt br. Van der Bent. Volgens hem is de eenheid teruggekeerd doordat de gemeente zich meer naar buiten ging richten. “In het evangelisatiewerk heb je één gezamenlijke vriend, Jezus, en één gezamenlijke tegenstander: de duivel en zijn rijk. Dat zorgt voor toenadering.”

Een verrassend bewijs daarvan is dat de gemeente onlangs unaniem instemde met het erkennen van de GKv als zustergemeente. “Acht jaar geleden was dat ondenkbaar”, weet br. Staat. De toenadering en de zegen op het missionaire werk maken dat hij de toekomst hoopvol tegemoet ziet. Ondanks de zorgen die de gemeente heeft op financieel gebied. “Vroeger zeiden de mensen: ‘God zorgt voor Zijn eigen werk’. We geloven dat niet wij het doen, maar dat Hij het doet in de Mattheüskerk. Ik twijfel er niet aan dat Hij instaat voor de verkondiging van het Evangelie.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen