Pasen in een hospice

Hospice De Regenboog in het Veluwse dorp Nunspeet is huiselijk en kleinschalig. De bewoners worden er gasten genoemd. Het huis kent een duidelijk protestants-christelijk karakter. Voor wie wil, wordt dagelijks gebeden en uit de Bijbel gelezen. Euthanasie wordt niet toegepast, wel is er palliatieve sedatie. De Regenboog wil een huis van barmhartigheid zijn voor iedere gast die voor de laatste levensfase een thuis zoekt, ongeacht zijn of haar levensovertuiging.

Lach en traan
”Tegen mensen die bij een hospice alleen maar denken aan een diep trieste aangelegenheid zeg ik: kom maar eens binnen kijken. Er wordt hier ook veel gelachen. Lach en traan gaan vaak samen. We proberen zoveel mogelijk kwaliteit toe te voegen aan het stukje leven van maximaal drie maanden dat onze gasten nog te gaan hebben als ze hier binnenkomen. We verlenen zorg op basis van onze kernwaarden: respectvol, betrokken, deskundig en gastvrij. Daar mogen we op afgerekend worden.

Het motiveert me enorm om als huis echt iets te kunnen toevoegen aan de laatste levensdagen van een mens. Dat je een bijdrage mag leveren aan de zorg van mensen, en ook de familie kunt bijstaan. Het is heel belangrijk hoe iemand komt te overlijden. Natuurlijk vanuit geestelijk perspectief, maar ook in het kader van de rouwverwerking. De wijze waarop een geliefde overlijdt, blijft de naasten bij.
Aan de andere kant staan onze medewerkers en vrijwilligers. Ik zie ze door dit werk groeien in hun persoonlijkheid. Tijdens de werkbespreking of aan de koffie hoor je weleens dat er een mooi gesprek is geweest met een gast, daar word je blij van.

Mijn visie op de dood is niet veranderd door mijn werk in het hospice. De dood hoort per definitie niet bij het leven. Het is de laatste vijand. Lang niet al onze gasten beamen dit trouwens. Mensen die heel ziek zijn kunnen op een bepaalde wijze naar de dood toegroeien, dat ze geen angst meer hebben voor wat er na de dood komt. Ze geloven niet in een eeuwigheid, of denken alleen aan het weerzien van overleden geliefden. Ze zijn dan meer bang voor de maníer van sterven. Er is bijvoorbeeld angst voor verstikking.”

Draag zorg voor hen
Alhoewel Joke benadrukt dat De Regenboog geen evangelisatiepost maar een zorginstelling is, wordt het christelijk geloof er niet in een hoekje gestopt. “Rond de christelijke feesten houden we bijvoorbeeld huiskamerbijeenkomsten. Er wordt gezongen, gemusiceerd, er is poëzie, een Bijbellezing en een kort meditatief woord. Twee jaar geleden was er een gast die erg uitzag naar de Paasavond. Het ontroerde haar echt. Het bracht haar troost. Een paar dagen later was ze overleden. Als team zijn we dan enorm dankbaar dat we haar dit nog konden aanreiken.

Goede Vrijdag is de betaaldag van Gods kerk. Ik zeg dit de predikant uit mijn jeugd na. Door het werk van de Heere Jezus is de schuld van Zijn kinderen voldaan. Als mensen het hier moeilijk vinden om te sterven, mag ik ze toch wijzen op het volbrachte werk van Christus. Ik mag hen erop wijzen de toevlucht te nemen tot en te schuilen achter Zijn bloed.

Wanneer gasten niet openstaan voor God kun je hen in het persoonlijk gebed altijd nog bij Hem brengen. En dan moet je het daarna ook loslaten. Alleen op die manier houd je dit werk vol.

Je kunt het geloof de gasten niet opleggen, maar soms gebeurt het dat een gast die bij binnenkomst aangaf geen gebruik te willen maken van pastorale zorg, daar later op terugkomt. Zo proberen we vanuit christelijke bewogenheid vorm te geven aan de opdracht die Christus ons voorhoudt in de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Het is ook het motto voor ons huis: ‘Draag zorg voor hen’.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen