Het einde is nabij!

In het Nieuwe Testament leeft een sterk besef aangaande het nabije einde. Toch wordt het daar niet allereerst verbonden aan allerlei onheilspellende gebeurtenissen, zoals wij vaak doen. Petrus maakt in zijn pinksterpreek duidelijk dat de laatste dagen zijn aangebroken, omdat de Heilige Geest is uitgestort. De geschiedenis is in zijn laatste fase gekomen. Met de uitstorting van de Geest is de eindtijd begonnen.

De laatste dagen
Ook in zijn brieven spreekt Petrus over het nabije einde: ‘Het einde van alle dingen is nabij, wees daarom nuchter en waakt in de gebeden’. Petrus is hier geen profetische zwartkijker die er een behagen in schept de ondergang van deze wereld aan te kondigen. Hij wil er op wijzen dat in het kruis en de opstanding van Christus het beslissende is gebeurd. De grote stap is genomen. Wat nu nog gebeuren moet, is daarbij vergeleken nog maar een heel kleine stap.
Wij kijken naar allerlei dingen in deze wereld die niet goed gaan: de geweldige vluchtelingenstroom, de slachtingen die IS aanricht, natuurrampen die steeds maar weer plaatsvinden. Het brengt ons gemakkelijk tot somberheid. En het is waar: er gebeuren verschrikkelijke dingen. Desondanks mag de blikrichting van een christen toch een andere zijn: de gekruisigde en opgestane Heiland. Met de opstanding van Christus is de opstanding der doden begonnen! Nu kan het niet lang meer duren: alles wordt nieuw. Die heerlijke toekomst komt onstuitbaar op ons af. Aan alle ellende komt een einde. Nu zal iedereen die de naam van de Heere aanroept, gered worden (Hand. 2: 21). Daarom is er eindeloze hoop. In het licht daarvan mogen we ook al het vreselijke duiden wat momenteel gebeurt. Om Paulus te citeren: ‘De nacht is ver gevorderd, de dag is nabij’ (Rom. 13: 12).

Tekenen
Is dat niet erg optimistisch? Zal de eindtijd ook niet een donkere tijd zijn? Dat is waar. In Zijn rede over de laatste dingen noemt de Heere Jezus o.a. oorlogen en geruchten van oorlogen, aardbevingen, toenemende afval, verkilling van de liefde, wetteloosheid, valse profetie en verleidingen. Maar ook dan is toch niet alles negatief. Te midden van alle turbulentie is de doorgaande verkondiging van het Evangelie een baken van licht. Al die dingen, de moeilijke dingen maar ook de evangelieverkondiging noemen we ook wel de tekenen der tijden. Hierin horen we de voetstappen van de komende Jezus.
De tekenen der tijden hebben verschillende bedoelingen. De eerste is dat ze het einde aankondigen. In sommige tekenen wordt duidelijk dat de wereld zoals we die nu kennen voorbijgaat. Een tweede bedoeling is dat ze roepen om het einde. Er gebeuren dingen die vragen om Gods ingrijpen, omdat ze niet passen bij een wereld zoals God die voor ogen staat. De derde bedoeling is dat wij ons voorbereiden op de komst van Gods Koninkrijk: Jezus is in aantocht!

Oorlog en rampen
Bij tekenen die het einde aankondigen kun je denken aan oorlogen en rampen. Jezus heeft het over oorlogen en geruchten van oorlogen, volken die tegen elkaar zullen opstaan, hongersnoden, vreselijke ziekten en aardbevingen (Matth. 24: 6v). Deze dingen hebben uiteraard de nodige vluchtelingenstromen als gevolg. Als tekenen zijn ze een voorbode van het grote eindgericht. Laten we hierbij wel steeds bedenken dat zij die erdoor getroffen worden niet schuldiger zijn dan anderen. Lucas 13 zegt: ‘Indien gij u niet bekeert, zult gij evenzo omkomen.‘
Dergelijke dingen zullen we heel de eindtijd door tegen komen. In de ene periode zijn ze wel veel nadrukkelijker aanwezig dan in een andere tijd. In onze westerse samenleving ervaren wij de tekenen van de tijd wel heel duidelijk, denk aan de vluchtelingenstroom, de terroristische aanslagen en angstgevoelens.
Daarvan gaat een roep uit om wakker te worden. Christus komt niet zo stilletjes aansluipen dat niemand er erg in kan hebben. Hij komt soms met een duidelijk hoorbare voetstap dichterbij. Christus moet wel zo duidelijk laten horen dat hij eraan komt, want wij luisteren soms zo slecht. Om slapende mensen wakker te maken stampt Hij soms als het ware op de grond.

Afval en vervolging
Bij een teken dat roept om het einde, kunnen we denken aan de afval van de levende God. Deze afval zal zijn meest venijnige vorm krijgen in de openbaring van de antichrist. Dan zal de kerk ook met zware vervolging te maken krijgen. In de rede over de laatste dingen spreekt de Heiland over verleiding door valse profeten, over wets-verachting, het verkillen van de liefde en over vervolgingen (Matth. 24: 9vv). Paulus heeft het in zijn brief over de mens der wetteloosheid die zich aan het eind der tijden zal openbaren (2 Thess. 2: 3vv). In deze persoon komt het antichristelijke tot een climax.
Dit wil niet zeggen dat deze culminatie van boosheid geen voorlopers heeft in de geschiedenis. Paulus heeft het over het geheimenis der wetteloosheid dat al in werking is (2 Thess. 2: 7). De antichrist heeft dus zijn voorlopers. Het is dan ook niet vreemd dat de christenheid in verschillende gestalten in de wereldgeschiedenis iets van die antichrist heeft herkend: de heidense keizer Nero, sommige pausen, Hitler en Stalin. Vandaag kom je er iets van tegen in IS.
De vulkaan van de wetteloosheid rommelt alle tijden door. In de laatste tijd zal het tot een geweldige uitbarsting komen. De strijd tussen het vrouwenzaad en het slangenzaad gaat naar een climax. Het komt er bij het slangenzaad dan helemaal uit wat haar aard is: de zonde komt tot volle ontplooiing als vijandschap tegen God. De christelijke gemeente zal daar erg onder hebben te lijden. Neveneffect zal zijn dat de kerk steeds meer kerk wordt, omdat de meelopers afvallen (vgl. Openb. 22: 11). Het is voor de kerk een tijd van verdrukking zoals nooit eerder plaatsvond. Ondertussen speelt de wereld een gevaarlijk spel. Want wie aan Gods volk komt, raakt wel Zijn oogappel aan. Zo maakt de van God vervreemde wereld zich rijp voor het oordeel. Ze zal dan ook in geen enkel opzicht te verontschuldigen zijn. Als er één teken roept om het einde dan het teken van de afval wel.

Verbreiding van het Evangelie
Bij een teken dat voorbereidt op het einde, mogen we in het bijzonder denken aan de wereldwijde verkondiging van het Evangelie. In de laatste tijd is het dus niet alleen kommer en kwel. Ondanks alle vijandschap en tegenstand is het Evangelie niet te stuiten in zijn loop. In Mt. 24: 14 staat: ‘En dit Evangelie van het Koninkrijk zal in heel de wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken; en dan zal het einde komen.’ Opmerkelijk is het verschil tussen dit vers en vers 8 waar het gaat over valse profeten, oorlogen, aardbevingen etc. Dan zegt Jezus: ‘Die dingen zijn nog maar een begin van de weeën.’ Maar als het over de prediking van het Evangelie gaat, voegt Jezus dan veelzeggend toe: ‘Dan zal het einde wezen.‘
Met andere woorden: hét teken van de eindtijd bestaat niet allereerst in allerlei vreselijke catastrofen, ontstellende afval en vervolging. Wij zijn wel geneigd allereerst aan die dingen te denken. Maar het teken bij uitstek is de verkondiging van het Evangelie. De tijd voorafgaand aan de wederkomst zal een tijd zijn van onvoorstelbaar grote moeiten. Hij zal evenwel in de allereerste plaats de tijd zijn van de verbreiding van het Evangelie.
Omdat het Evangelie gehoord moet worden duurt de eindtijd nu al 2000 jaar. God geeft aan de prediking alle ruimte. Mensen mogen soms smalend doen over het spreken van de kerk, maar de Heere vindt het zo belangrijk dat Hij er al 2000 jaar ruimte voor geeft en zo mensen roept tot geloof in de komende Christus. Als ik namelijk gelovig naar de prediking van het Evangelie luister, hoef ik straks geen onbekende Christus te ontmoeten. Dan mag ik Hem ontmoeten die ik al eerder leerde kennen in het gewaad van het Woord.

De actualiteit
Wie het lijstje van tekenen naast de actualiteit legt, zal veel herkennen. Er zijn veel oorlogshaarden in onze wereld. Nog nooit is het aantal oorlogsvluchtelingen zo groot geweest. Groter zelfs dan tijdens de laatste wereldoorlog. Aardbevingen en tsunami’s zijn regelmatig voorpaginanieuws.
De afval van het geloof grijpt steeds verder om zich heen. In de media gaat het vaak over de krimpende kerk. Dat zegt genoeg. God raakt buiten beeld. Het draait alleen nog om produceren, consumeren en amuseren. Goed en kwaad weten mensen steeds slechter uit elkaar te houden. Het verkillen van de liefde is overal waar te nemen. Onze huidige individualistische selfie-cultuur is niet alleen een teken aan de wand, het is ook een teken van de tijd. De vele huwelijken die op de klippen lopen, spanningen in families, een samenleving die harder wordt, de dikke-ik-cultuur, het zijn symptomen. De liefde wordt wel veel bezongen maar vaak weinig gepraktiseerd. De islam zou je kunnen beschouwen als een vorm van valse profetie. Binnen de islam wordt niet recht van de Heere Jezus gesproken (zie 1 Joh. 4: 3). In landen waarin de islam overheersend is, hebben christenen vaak met vervolging te maken. Veel zorg geeft de radicalisering onder een deel van de moslims. De IS is daarvan de meest huiveringwekkende exponent. Juist daar zie je een ongekende bruutheid waar christenen in het bijzonder onder te lijden hebben.
Moedgevend is de wereldwijde voortgang van het Evangelie. Wie daarop let, kan vaststellen dat het haast de wereld rond is. Alleen Trans World Radio is met haar radioprogramma’s al in staat om het grootste deel van de wereldbevolking te bereiken. Het aantal gebieden waar het Evangelie nog nooit gebracht is, neemt snel af. De missionaire activiteit is vandaag heel groot. Dat geeft moed en maakt duidelijk dat Jezus druk bezig is alles voor Zijn komst in gereedheid te brengen.

We zijn er bijna?
Zo zijn ook in onze tijd de naderende voetstappen van de Heere Jezus te horen. Maar kunnen we nu zeggen dat het al haast de laatste dag is? Daar moeten we toch voorzichtig mee zijn. De tekenen zijn ons niet gegeven om via een omweg de dag te berekenen waarop Jezus terugkomt. Je zou kunnen zeggen: het zijn waarschuwingssignalen, maar we mogen er geen waarschuwingssysteem van maken. De tekenen hebben in alle jaren betekenis en niet alleen in de laatste jaren dat de wereld bestaat. In alle tijden wil God Zijn wereld wakker houden. Dus ook in onze tijd.
Elke tijd staat onder de klem van Jezus’ verzekering: ‘Zie, Ik kom spoedig. Ik sta voor de deur’. Dat wil zeggen: Jezus’ komst is in elke tijd actueel. Nooit kunnen we zeggen: het zal mijn tijd wel duren. Toch moeten we er ook rekening mee houden dat Jezus’ komst wel eens langer op zich kan laten wachten dan wij denken. Er zijn immers ook gelijkenissen die spreken over het uitblijven van Jezus’ komst. In de gelijkenis van de tien bruidsmeisjes staat dat de Bruidegom op Zich laat wachten. In de gelijkenis van de talenten staat dat de Heer pas na lange tijd terugkomt (Matth. 25: 5, 19). Ook in het laatste Bijbelboek is dat element van de vertraging onmiskenbaar. Als het Lam de zeven zegels geopend heeft, denk je: Nu is het zover. Maar bij de verbreking van het zevende zegel, treden zeven engelen met bazuinen aan. En als dan de zevende bazuin geblazen heeft, denk je het weer: Nu is het zover! Maar dan treden de engelen met de zeven schalen met laatste plagen aan. De Schrift geeft ons geen handvat in handen om te berekenen hoe laat het precies is. We hebben altijd waakzaam te zijn. Luther had dat goed begrepen. Hij zei: ‘God heeft die ene dag voor ons verborgen opdat we er elke dag mee zouden rekenen!’ Wanneer Jezus terugkomt om Zijn rijk in volmaaktheid te vestigen weten we niet, maar dat Hij komt, is vast. Dat heeft Hij beloofd. Zeker weten!

H. Peet
Ds. H. Peet is predikant te Bunschoten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen