Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

‘Laat kerkelijke eenheid een zaak van gebed zijn’

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

‘Laat kerkelijke eenheid een zaak van gebed zijn’

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Klaas van Breugel, lid van de CGK Delft en hoogleraar aan de plaatselijke universiteit, is al jaren betrokken bij het Gereformeerd Appèl. Een beweging van leden uit CGK, GKv en NGK die zich inzet voor onderlinge geloofsherkenning en kerkelijke toenadering. Wat beweegt Van Breugel om actief te zijn binnen deze beweging?

Sinds de oprichting in 1992 organiseert het Gereformeerd Appèl elk jaar een bidstond. De laatste jaren vond deze op de eerste zaterdag van september plaats in Amersfoort. Door voorgangers uit de drie denominaties wordt een appelwoord uitgesproken. “Maar de nadruk van deze dag ligt op het actieve gebed om kerkelijke eenheid”, legt van Breugel uit. “Dat is ook niet zo vreemd, in de Bijbel vinden we de oproep tot dit gebed volop.”

Eén in Christus
“Jezus draagt zijn discipelen, en daarmee ons als hedendaagse christenen, op om samen één te zijn. Paulus vergelijkt de christelijke gemeente met een lichaam waarin de verschillende christenen als lichaamsdelen met elkaar in verbinding staan. Samen vormen zij het lichaam, met Christus als het hoofd. In de Bijbel zien we daarmee de oproep en noodzaak om te bidden voor kerkelijke eenheid, en tegelijkertijd ook de belofte dat die eenheid er ooit zal komen.

Jezus spreekt zich in het Hogepriesterlijk gebed uit als herder van de kudde (Johannes 17). Je kunt je afvragen waar we ons in het zoeken naar kerkelijke toenadering en eenheid zo druk om maken. Op het woord van Jezus zal het immers toch wel in orde komen, zo kan de gedachte zijn. Maar als je kijkt naar deze belofte en tegelijkertijd ziet hoe de situatie in kerkelijk Nederland nu is, dan denk ik dat je juist op de knieën moet. De goedertierenheid en het geduld van God moeten geen legitimatie zijn om maar verdeeld verder te gaan. Integendeel, die moeten ons tot boetvaardigheid brengen.

Het avondmaalsformulier leert ons dat we niet in onboetvaardigheid voort moeten willen leven. In de kerk zijn we vaak heel vaardig in het doen van allerlei zaken: vergaderen, het ontwikkelen van een nieuwe kerkorde, of desnoods het optuigen van een nieuw kerkverband. Maar we zijn niet zo vaardig in het doen van boete. Die vaardigheid ligt ons niet zo.

Wanneer we kerkelijke verdeeldheid als een kwestie van schuld gaan zien, is de oproep tot eenheid geen prestatie, maar iets dat je op grond van de Bijbel verschuldigd bent. We moeten blijven beseffen dat het zonde is en een uitermate slecht en on-Bijbels getuigenis, wanneer je als kerkverband of als kerklid meent dat je wel zonder de ander kunt. Vanuit dit besef wil het Gereformeerd Appèl het gebed voor eenheid gaande houden.

Kerkelijke eenheid is overigens iets anders dan eenvormigheid. Het zingen uit één en dezelfde liedbundel staat niet voorop. De eenheid ligt, en moet gezocht worden in Christus, de herder van de kudde. En ja, een kudde heeft per definitie flanken, en eveneens een voor- en achterhoede.

De mensen op de flanken hebben wellicht het beste zicht op de gevaren die de kudde bedreigen, maar zij zien als het goed is ook als eerste de kansen voor het evangelie.”

Toekomst
Volgend jaar bestaat het Gereformeerd Appèl vijfentwintig jaar. Het jaar 2017 zal ook het reformatiejaar zijn, en een jaar daarna volgt de nationale synode 2018/2019. Het verlangen naar eenheid verbreedt zich. Het lijkt voor het Gereformeerd Appèl een goed moment om zich nu te bezinnen op de toekomst.

Van Breugel: “Het Gereformeerd Appèl heeft nooit de ambitie gehad een blauwdruk te leveren voor institutionele eenheid. Daar buigen andere gremia zich over. Wij hebben het aspect van verootmoediging centraal gesteld. Het is bemoedigend om te zien dat er in de afgelopen jaren al heel veel van de grond gekomen is. Er zijn intensieve samenwerkingsverbanden ontstaan tussen kerken van christelijk-gereformeerden, Nederlands gereformeerden en vrijgemaakt-gereformeerden. Wij zien ontwikkelingen om tot een gereformeerde theologische universiteit te komen. Op plaatselijk niveau is sprake van kanselruil, ook met kerken buiten de kleine oecumene. Al met al ben ik daar heel dankbaar voor, en zie ik de toekomst met vertrouwen tegemoet. Met alle vragen en zorgen die rond het thema van kerkelijke eenheid spelen, blijf ik zeggen: laat het een zaak van gebed zijn!”

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 maart 2016

De Wekker | 20 Pagina's

‘Laat kerkelijke eenheid een zaak van gebed zijn’

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 maart 2016

De Wekker | 20 Pagina's