Tweemens (3, slot)

Bovenstaand citaat is afkomstig van John Owen, de puritein uit wiens werk in het vorige artikel geciteerd werd. In dit derde en laatste artikel over de inwonende zonde luisteren we opnieuw naar hem. We denken daarbij na over de vraag hoe de inwonende zonde bestreden dient te worden.

Owen schreef daarover een apart boek: ‘The mortification of sin in believers’. Vrij vertaald: ‘Het doden van de zonde die woont in de gelovigen’ ¹. Een praktische, geestelijke handreiking van iemand die wist van de werkelijkheid en de kracht van de inwonende zonde, maar ook van de strijd tegen deze interne doodsvijand.

Strijd de goede strijd … door de Geest!
Net als bij het eerder genoemde boek over de inwonende zonde, krijgt dit geschrift als motto een tekst uit de Romeinenbrief mee: ‘Want indien gij naar het vlees leeft, zo zult gij sterven; maar indien gij door den Geest de werkingen van het lichaam doodt, zo zult gij leven’ (Rom. 8: 13). Owen leidt uit deze tekst af dat het doden van de inwonende zonde geen vrijblijvende zaak is, maar één van het hoogste belang. Zoals gezegd: één van beiden zal in de strijd moeten sneuvelen: de mens of de zonde. Owen put zich uit om te beklemtonen dat deze strijd niet in eigen kracht gevoerd kan of mag worden. Romeinen 8: 13 spreekt niet voor niets van het ‘door de Geest’ doden van de werkingen van het lichaam. Owen zegt hierover mooie dingen: ‘De kruisiging van de zonde is een gave van Christus en alle gaven van Christus worden ons meegedeeld en geschonken door de Heilige Geest.’ Op de vraag waarom wij dan nog zelf aangespoord worden de zonde te doden, zegt hij dat dit precies past bij de manier waarop de Geest in onze harten werkt: ‘Hij werkt in ons beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen (Fil. 2: 13) (…). Hij werkt deze kruisiging in ons, maar toch blijft het een daad van onze gehoorzaamheid (…). Hij werkt in en met ons, niet tegen of buiten ons. Zijn hulp maakt het werk lichter, maar is geen reden om dat te veronachtzamen.’

Praktisch onderwijs
Het hart van Owens boek wordt gevormd door een serie praktische tips voor de strijd tegen de inwonende zonde. Die tips worden voorafgegaan door het vermelden van de grote vooronderstelling voor deze strijd: het geloof in Christus. Heiligmaking is tenslotte geen moralisme of zelfverlossing, maar voortdurend putten uit Zijn genade. Hierop volgt dus een aantal praktische aanwijzingen:

• Ga regelmatig voor de spiegel staan, onderzoek uzelf en let dan vooral op zonden en zondige neigingen die hardnekkig blijven terugkeren in uw leven, of waarvan u de neiging hebt om ze te sparen of ze alleen maar te bestrijden vanwege de nare gevolgen ervan.

• Sta naar een duidelijk, blijvend besef van de schuld, het gevaar en het kwaad van de zonde waar u mee te worstelen hebt. ‘Er is een duidelijk verband tussen volharding in de zonde en eeuwig verderf’.

• Laat de schuld van uw zonde op uw geweten drukken. In dit verband raadt Owen zijn lezers aan om hun boze begeerten niet alleen naast Gods Wet te leggen, maar ook naast het Evangelie van Christus: ‘met het oog op een diepere overtuiging van uw schuld. Aanschouw Hem Die u doorstoken hebt (Zach. 12: 10, Joh. 19: 37) en wees bitter bedroefd (…). Overdenk hoe onbegrensd Gods geduld en verdraagzaamheid voor u persoonlijk zijn geweest.’

• Denk veel aan de uitnemendheid van Gods majesteit en de onmetelijke, onvoorstelbare afstand tussen u en Hem. ‘Deze verootmoedigende gedachte vinden we vaak in de Schrift. Voor God zijn de mensen als sprinkhanen, als ijdelheid en als een stofje aan de weegschaal (Jes. 40: 12-15). Houd u veel met dergelijke gedachten bezig om uw trots te breken …’.

Spreek niet tot uzelf van vrede voordat God dat doet.

• Last but not least: zie op Christus voor het doden van uw zonde. Vooral: ‘oefen geloof in de dood, het bloed en het kruis van Christus (…). De kruisiging van de zonde is in het bijzonder een vrucht van de dood van Christus (…). Hij heeft de Geest voor ons verworven om de zonde te kruisigen (…). Hij heeft de zonde gedood in de gelovigen. Daardoor zal de zonde zijn doel niet bereiken en niet over hen heersen.’.

Het perspectief van de hoop
Ten slotte: het spreekt voor zich, na alles wat we over de strijd tegen de inwonende zonde gehoord hebben, dat de gelovige er soms heel moe en moedeloos van kan worden. Jacqueline van der Waals dichtte al: ‘Ik ben mijn zonden moe en mijn berouw …’ Des te groter mag het uitzien worden naar het moment dat ‘Jakob van Jakob verlost’ wordt. Wie volharden zal tot het einde, zal zalig worden! Dé troost van Gods kinderen is dat het daarbij uiteindelijk niet hún uithoudingsvermogen is, dat het zalig einde van de strijd garandeert, maar Gods volhardende trouw. Terwijl ze zich daarop steeds meer leren funderen, is er dus wel het uitzien naar Zijn toekomst. Daarover nog éénmaal de vaderen van Dordt. Sprekend over het stuiten op de ‘dagelijkse zonden der zwakheid’ belijden zij onder meer dít effect: ‘hetwelk hun gestadig oorzaak geeft (…) naar het eindperk der volmaaktheid te zuchten, totdat zij, van dit lichaam des doods ontbonden zijnde, met het Lam Gods in de hemelen zullen regeren’ (D.L. V.2). Welk een uitzicht, Bruidsgemeente!

Noot
¹ In het Nederlands vertaald onder de titel Als zonde mij omringt, Uitg. De Banier, Apeldoorn 2012.

Ds. A. van der Zwan is predikant te Dordrecht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen