Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Leren van vervolgde christenen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Leren van vervolgde christenen

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Op veel plaatsen in de wereld worden christenen vervolgd. Hun vastberadenheid en blijmoedig-heid is indrukwekkend. Maar hun getuigenissen verbinden met je eigen leven, is moeilijk. Ons leven is zo anders. Wat betekent het getuigenis van vervolgde christenen voor ons?

Toen Yüksel Güllü tot het geloof in Christus kwam (in Nederland) ondervond ze veel tegenstand, onder andere van haar ouders. ‘Toen ik dacht mijn ouders kwijt te raken, iedereen eigenlijk tegen mij was en op elke hoek van de straat wel gevaar dreigde, heb ik diep vanbinnen ontzettend veel vreugde ervaren. Zelfs toen ik werd geslagen, voelde ik innerlijk zo’n vreugde: dit is het! Ze kunnen me alles afnemen, maar dit kunnen ze mij niet meer afnemen. Ze kunnen me Jezus niet meer afnemen. Ze kunnen me de eeuwigheid niet meer afnemen. Ja, ik was ook echt bereid om te sterven.’¹

Wat is het geheim van dit getuigenis? Is er een verband tussen verdrukking en vreugde in het geloof en kunnen wij die vreugde ook ervaren? Christenen en voorgangers van kerken achter het ijzeren gordijn waren blij met de val van de muur en het opengeschoven gordijn, maar gaven naar verloop van tijd ook aan: ‘We zijn iets wezenlijks kwijtgeraakt. Het geloofsleven is niet meer zoals in die tijden van verdrukking.’ Een christen die terugkeek op zijn gevangenschap, zei het zo: ‘De beste jaren van mijn leven waren de jaren in gevangenschap’.

Wat kunnen of moeten wij met de verhalen van vervolgde christenen? Wij kunnen en moeten voor hen bidden. Met volharding. Het zijn onze broeders en zusters. Als één lid van het lichaam van Christus lijdt, lijden alle leden mee. Maar daarnaast wil ik vier dingen naar voren brengen die kunnen helpen om de getuigenissen van de vervolgde kerk door te vertalen naar ons eigen leven.

Bemoediging
Nik Ripken schreef het boek: Het dwaze van God. Hoe geloof overleeft in tijden van vervolging. Het geloof van Nik Ripken was in een crisis gekomen toen het zendingswerk in Afrika hem bij de vingers afbrak en hij ook nog door persoonlijk verdriet heenging. Hij ging op reis om te onderzoeken hoe christenen in lijden en vervolging konden volharden in geloof en werd bijzonder geraakt en bemoedigd door hun getuigenissen. Zijn boek is een verslag van zijn reis. Ripken ontdekte dat de vreugde van de apostelen omdat ze waardig geacht waren te lijden om de Naam van Christus (Hand. 5: 41) niet alleen iets uit de tijd van de Handelingen der apostelen was, maar ook vandaag de dag ervaren wordt. Zijn boek is een prachtig voorbeeld van wat het betekent om te midden van aanvechting bemoedigd te worden door het geloofsleven van christenen dat door lijden gelouterd is.

Lessen over lijden
We leven in een cultuur die geen raad weet met lijden. Lijden wordt vaak beschouwd als een zinloze onderbreking van ons leven waarin we recht menen te hebben op geluk. Een cultuur zonder God kan moeilijk met het lijden uit de voeten. Pijnvermijding en pijnbestrijding winnen het in onze cultuur doorgaans van zingeving.
Een Amerikaanse president schijnt eens gezegd te hebben: ‘Het leven is de kunst om pijn te vermijden’. Zet daar de woorden van de Bijbel eens tegenover. ‘Het is goed voor mij verdrukt te zijn geweest.’ (Ps. 119: 37, berijming 1773). Of: ‘Wij roemen ook in de verdrukkingen, omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt, en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop’ (Rom. 5: 3v). Door het lijden heen ontvangen we zegeningen die je zonder lijden niet kunt ontvangen. Lijden is volgens de Bijbel niet zinloos, maar zinvol. Niet dat het lijden begrijpelijk is of van een verklaring voorzien kan worden, maar een weg van loutering is altijd ook een weg van lijden. Kunnen wij als christenen in onze cultuur nog met woorden als zelfverloochening en lijden uit de voeten?

Ik was enkele jaren geleden zeer onder de indruk van een ontmoeting met Nigeriaanse voorgangers. Zij zeiden op de vraag of ze niet bang zijn of moedeloos worden onder het lijden: ‘Wat kunnen ze van ons afnemen? Wij hebben ons leven al aan Christus verloren. Hij leeft in ons.’ En: ‘Wat zal een mens ons doen? Ze kunnen wel het lichaam doden, maar niet de ziel.’ ‘Als God voor ons is …’ Dat zijn woorden die wij ook belijden. En toch klinkt het uit hun mond anders.

Wij citeren graag uit Romeinen 8 dat niets ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere, maar deze woorden lichten op tegen het citaat uit Psalm 44 dat Paulus daarvoor aanhaalt: ‘Want omwille van U worden wij de hele dag gedood, wij worden beschouwd als slachtschapen.’ (Rom. 8: 36) Te midden van het lijden wordt de vastheid van Gods liefde en genade dieper gekend en ervaren.

Lijden en tegenslag kunnen ons het gevoel geven minder nuttig te zijn in Gods Koninkrijk. Bij Paulus zien we juist hoe het apostolisch getuigenis niet ondanks het lijden gestalte krijgt, maar juist dankzij. Volharding in geloof en gehoorzaamheid in een weg van lijden zijn een sterk getuigenis in een wereld die met lijden geen raad weet.

Bevraagd op ons geloofsleven
Getuigenissen van vervolgde christenen zijn ook confronterend. Ze laten je in de spiegel kijken, ze vragen je naar je overtuiging, je levenskoers, je geloofsleven. We kunnen het in dit vrije deel van de wereld zo gemakkelijk in het midden laten. We komen zelden op een punt dat ons alles of niets gevraagd wordt. We belijden dat bekering afsterven is aan de oude mens en opstaan in een nieuw leven, maar benadrukken vaak dat het om een proces gaat en dat het oude leven nog zo sterk kan zijn.

Ik doe daar niets aan af. Maar Paulus legt net zo veel nadruk op de radicaliteit van het nieuwe leven. De oude mens hééft u afgelegd en de nieuwe aangedaan. In Paulus’ tijd was de bekering tot het christelijk geloof vrijwel gelijk aan het verbranden van al je schepen achter je. Of je ging voor de wereld die voorbijgaat, of je vond het leven in Christus, volgde Hem en verwachtte Zijn toekomst.

Vervolgde christenen zijn geen betere christenen. Maar zij zijn voor het blok geplaatst. Dan kun je het niet in het midden laten. Bij ons kan dat vaak wel. Je kunt jezelf christen noemen, het geloof als een waardevolle aanvulling op je leven zien, maar afhaken als het te heet onder de voeten wordt. En als het nooit te heet onder de voeten wordt, dan kun je het je leven volhouden bij de kerk te horen zonder werkelijk je kruis op je te nemen en achter Christus aan te komen. Verhalen over vervolging stellen ons voor de vraag: is het eigendom van Christus te zijn echt onze enige troost? (HC, zondag 1)

Aangespoord tot navolging
Of en in welke mate wij vervolgd (zullen) worden, is niet aan ons. Als we weinig weerstand om ons heen merken, moeten we niet te snel concluderen dat er iets mis is met ons geloof. Vervolgd worden is geen opdracht van de Heere aan Zijn kerk. We worden wel opgeroepen tot navolging en inderdaad zo tot kruisdragen achter de Heere Jezus aan. Kennen we de vreugde van de gelijkvormigheid aan en de navolging van Christus? Is die ons zo veel waard dat deze navolging ons werkelijk alles mag kosten?
Het is goed om je bij getuigenissen van vervolgde christenen af te vragen hoe het met je eigen volharding en toewijding gesteld is. Er komt bij ons nog geen bloed uit, zegt de brief aan de Hebreeën (Hebr. 12: 4). De strijd kan nog wel heviger. Mag ons christenzijn ons nog moeite kosten? Mag het offers van ons vragen? We geven zo gemakkelijk op als het aankomt op ons Bijbellezen, onze gebeden, dienstbetoon, vergevingsgezindheid, zelf verloochening, trouw aan de gemeente waarmee we verbonden zijn, gehoorzaamheid aan Gods wil. Vervolgde broeders en zusters gaan ons voor in kruisdragen en navolging en sporen ons ertoe aan.

Noot
¹ Ze vertelt haar verhaal in: Aad Kamsteeg, Tegen de verdrukking in, te bestellen op www.sdok.nl/webwinkel.

A.Th. van Olst
Ds. A.Th. van Olst is predikant te Antwerpen-Deurne en lid van de redactie

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 september 2017

De Wekker | 24 Pagina's

Leren van vervolgde christenen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 september 2017

De Wekker | 24 Pagina's