Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Deze God wil ik dienen, Hem volgen!

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Deze God wil ik dienen, Hem volgen!

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ze kennen hem nog goed en allemaal waren ze blij met ‘hun’ tekst, de tekst die ze meekregen toen ze belijdenis deden: Marie-Louise, Tirza en William. Graag vertellen ze ons hoe ze, tamelijk jong nog, ieder persoonlijk tot een duidelijke keuze kwamen om belijdenis van hun geloof te doen in de Christelijke Gereformeerde Kerken van Middelharnis, Midwolda en Eemdijk.

“God bestáát en díe God wil ik dienen!” heeft William Vink (20) uit Middelharnis duidelijk ervaren. “Toen in 2013 mijn opa overleed begon ik meer over geloofszaken na te denken en ging ik meer aan Bijbelstudie doen. Achteraf was dat de Heere Zelf, die dit werk in mij is begonnen, waar ik Hem tot op de dag van vandaag dankbaar voor ben. Niks uit mij, alles uit Hem! De studie die ik destijds deed, liep niet lekker en daarmee ben ik toen gestopt. Ik wist me in die periode heel afhankelijk van God, heb veel gebeden en mijn nieuwe studiekeuze - laboratoriumtechniek - werd heel helder. Toen heb ik duidelijk Gods nabijheid ervaren en ik wil de Heere Jezus volgen door Zijn kracht en Zijn naam belijden.”

Teksten
‘Johannes 16: 33b was de tekst die ik meekreeg: “In de wereld zult gij verdrukking hebben, maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.” Zelf koppel ik dat graag aan Romeinen 8, waarin staat dat niets ons zal kunnen scheiden van de liefde van Christus. Dat betekent een diepe troost: wat je ook overkomt, Hij zal je niet loslaten. Hij is het zó waard om gediend en geprezen te worden! Dat je je leven, niet in eigen kracht maar door Zijn kracht, in Zijn handen mag leggen. Hij wil je leven leiden en die grote God weet wat goed voor ons is.’ (Psalm 143: 10 en 11).

De tekst die Tirza van Dokkum (19) ontving was nauw verbonden met het moment waarop zij wist dat ze belijdenis wilde doen. ‘Ik kreeg Psalm 121: 8 mee: “De Heere zal uw uitgaan en uw ingaan bewaren, van nu aan tot in eeuwigheid.” Het lied ‘Shoulders’ van For King & Country is gebaseerd op Psalm 121. Op een keer wilde ik meezingen en ik kon het niet, omdat het me opeens zo diep raakte. Heel emotioneel was dat. Op dat moment heb ik besloten dat ik belijdenis wilde doen.’

‘Mijn tekst was de mooiste van allemaal,’ vindt Marie-Louise Heek (19), die in de CGK van Eemdijk belijdenis deed: ‘Ook uit Johannes, maar dan vers 9 van hoofdstuk 15: “Zoals de Vader Mij liefgehad heeft, heb ook Ik u liefgehad; blijf in Mijn liefde.”’

Op weg naar belijdenis doen
Tirza: ‘Ik deed met Pinksteren als enige belijdenis in de CGK van Midwolda. Wij hebben een kleine gemeente met weinig jeugd. Eerst volgde ik in een andere gemeente catechisatie, samen met anderen die vorig jaar al belijdenis deden en daarna kreeg ik privé-catechisatie.
De liturgie heb ik samen met mijn ouders en zus in elkaar gezet. Bij het toezingen door de gemeente heb ik zelf mee gezongen: “God enkel licht.” Een emotioneel moment was dat.

Vanaf dat ik baby was ging ik mee naar de kerk. Op de middelbare school vroeg ik me af wat ik er mee aan moest. Ik voelde verzet, het was toen raar als je naar de kerk ging. Toch ging ik later meer lezen in de Bijbel, luisterde naar christelijke muziek en bezocht de jeugdvereniging.
Op een gegeven moment attendeerde mijn vader me op de belijdeniscatechisatie. Of ik mee wilde doen of nog wachten? Toen had ik die ervaring met dat nummer van For King & Country en wist: ik wil met en voor Hem leven. Naar het avondmaal - dat is na mijn belijdenis met Pinksteren nog niet geweest - kijk ik uit.’

Marie-Louise: ‘Hoe ik een jaar geleden tot de stap kwam? In 2015 maakte ik een jongerenreis naar Moldavië en toen heb ik Gods aanwezigheid sterk ervaren. Een voorbeeld? Op de terugreis naar onze verblijfsplaats was een aantal mensen in ons busje nogal verdrietig. Samen hebben we toen psalm 42 gezongen en bij thuiskomst bleek dat juist voor die avond diezelfde psalm op het programma stond om te zingen. Totaal afzonderlijk van elkaar was dit tot stand gekomen.

In de belijdenisdienst droegen we een bloem, een corsage, vanwege het feestelijke karakter: je zegt immers ‘ja’ tegen je hemelse Vader. De dienst was op Vaderdag, later dan gebruikelijk omdat we een nieuwe predikant kregen, maar ook een speciale dag dus!
Voorafgaand aan de dienst werden onze getuigenissen, voorzien van een foto, op een beamer vertoond, zodat iedereen ze kon lezen.
We mochten helpen met liederen uitzoeken en werden door de gemeente toegezongen. Zelf hebben we niet gezongen, want dat is vaak geen succes met een paar mensen …

Met de andere belijdeniscatechisanten heb ik geen speciaal contact meer nu. Ik heb me ook niet aangesloten bij de Bijbelkring, omdat daar veel stellen op zitten en ik alleen ben. Je hoort nogal eens, dat na het belijdenis doen de strijd begint, maar ik heb veel meer strijd ervaren tijdens de catechisatie. Daarna werd het juist rustig.’

De groep belijdeniscatechisanten was bij geen van drieën groot, Tirza was zelfs alleen. ‘Wij kregen als groep van zeven mensen een korte, maar algemene toespraak in de dienst’, vertelt William.

Avondmaal
‘Ook bij ons is nog geen avondmaal geweest nadat ik belijdenis deed. Ik kijk daarnaar uit: Je hoort vaak, dat je met lege handen mag gaan en met volle terugkomt. Je kunt ook zeggen dat je gaat met handen vol zonde, die leeg terugkomen omdat je zonden om Christus’ wil vergeven zijn. Dat maakt je klein en dankbaar.’

Marie-Louise deed in 2017 al belijdenis: ‘De eerste keer avondmaal vond ik spannend. Mijn vader had me gewaarschuwd op te passen met de beker, die nogal zwaar is. Ik heb er die eerste keer toen voor gekozen om tussen mijn ouders in te zitten.’

Tanneke Diepenbroek-Walhout interview

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 augustus 2018

De Wekker | 24 Pagina's

Deze God wil ik dienen, Hem volgen!

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 augustus 2018

De Wekker | 24 Pagina's