‘Thuiskomen bij Hem’ geeft kracht om verder te gaan

Huisbezoek is een van de taken waarmee Johan als ouderling ruime ervaring heeft. Eerst wil hij echter iets vertellen over de wijk die hij met enthousiasme en liefde mag dienen: “Wijk 6, een gloednieuwe wijk aan de rand van Veenendaal, met relatief veel jonge gezinnen. We hebben daar een pioniersplek: ‘Bloei in Oost’. Doel hiervan is om gemeenteleden die in Oost wonen, bewust te maken dat zij ook de buurman bij het Evangelie kunnen betrekken. We willen hen toerusten om het Evangelie te verspreiden. Komen er bijvoorbeeld nieuwe mensen in de wijk wonen, dan krijgen zij een welkomstpakket dat aanleiding kan geven voor een gesprek.”

Beschikbaar zijn

De wijk kent groeigroepen die elkaar tijdens zogenaamde huiskamerbijeenkomsten ontmoeten om elkaar beter te leren kennen en verder de diepte in te gaan. “Meestal lezen ze een Bijbelgedeelte dat een aanknopingspunt biedt voor gesprek. Bijvoorbeeld rondom het thema rentmeesterschap: wat betekent dat voor je dagelijks leven, praktisch, in het licht van de Bijbel? Ik zeg tegen hen: jullie weten me te vinden als ouderling, ook als je een gesprek wilt. Het is belangrijk om te laten zien dat je beschikbaar bent, dat je een dienaar bent.”

Maandelijks worden in het Ontmoetingshuis, in het centrum van de wijk, speciale diensten gehouden voor ‘Bloei in Oost’. De Bethelgemeente houdt in haar eigen kerk op zondag drie diensten: om 9:00 en 17:00 uur traditionele en om 11:00 uur een dienst die veelal door jonge gezinnen wordt bezocht. Huibers schetst zijn gemeente als een open, begripvolle gemeente, waarin hij met blijdschap dienstbaar is.

Huisbezoek

“Huisbezoeken vinden in onze gemeente plaats door één ouderling, dus ik ga alleen op pad. Dan heb je natuurlijk geen ‘getuige’ of iemand die het gesprek kan aanvullen. Aan de andere kant krijg je vaak wel een band met degenen die je bezoekt, zowel alleenstaanden als gezinnen.”

Je bent altijd welkom?

“Ik heb nooit een afwijzing gehad of het idee dat ik niet welkom ben. Dat komt, denk ik, mede doordat we elkaar tegenkomen in verschillende situaties. Onze gemeente kent heel veel vrijwilligers. Het gemeentelid dat ik als tuinman ontmoet bij de kerk, zal niet snel zeggen: ‘Johan, je bent bij ons niet welkom voor huisbezoek.’ Je kent elkaar van het verenigingsleven, het gemeenteleven. En ook in het dorp, dat Veenendaal toch is, kom je elkaar tegen.

Tijd vinden voor een bezoek is wel regelmatig een probleem, maar daarvoor kun je samen een oplossing zoeken. Gaat het ’s avonds niet, dan is er overdag misschien een moment. Heel mooi vond ik het om te horen dat een ouderling studerenden in hun studentenkamer opzocht voor huisbezoek. Studenten hebben het vaak moeilijk, dan is het goed om hen in het oog te houden.”

Afstemmen en voorbereiden

“Als wijkouderling voel ik me medeherder. Ik wil overzicht over de kudde houden, over het deel dat me toebedeeld is. Het ene schaap dat wegloopt, daar wil ik naar op zoek. Waar is hij of zij? Als ik dan moet kiezen wie ik bezoek, kies ik niet voor degenen die ik elke zondag zie in de kerk. Mijn prioriteit ligt bij de mensen die dreigen af te haken.

Overigens hebben wij een digitaal systeem waarin we bijhouden wie een vorm van huisbezoek heeft gekregen, zodat niet in één week de dominee, de wijkouderling en de pastoraal medewerker bij iemand op de stoep staan. Pastoraal werkers doen namelijk ook huisbezoek. Een ouderling heeft meestal tien tot twaalf adressen. Elke ‘pastorale eenheid’ zou jaarlijks huisbezoek moeten afleggen, maar de praktijk is weerbarstiger, zeker bij vacatures.”

‘Mijn prioriteit ligt bij de mensen die dreigen af te haken’

Hoe bereid jij jezelf voor op het huisbezoek?

“Ik bekijk natuurlijk voor ik op pad ga wat bekend is over de leden die ik ga bezoeken. En ik zoek eerst een rustig moment thuis, waarin ik probeer de hectiek van de dag van me af te schudden en het gesprek voor te bereiden. Dan ga ik in gebed; ik leg het als het ware voor God neer. Elke keer merk ik dan weer Gods kracht, dat er een ontzettende rust over me heen komt. Dat ervaar ik als geweldige genade. Dan mag ik naar mensen toegaan en zeggen: hier ben ik, laten we dingen delen. Ik probeer in liefde te komen, goed te luisteren, op te letten of er bepaalde dingen spelen en echte belangstelling te tonen, om zo te werken aan een vertrouwensband. Als iemand erg gesloten is, probeer ik een opening te vinden door samen een Bijbelgedeelte te lezen en daarover in gesprek te gaan. Je kunt dan bijvoorbeeld vertellen wat je zelf ontdekt hebt in de tekst.”

Heb je nog tips voor medebroeders? “Informeer met belangstelling. Laat het niet grotendeels over koetjes en kalfjes gaan, al moeten die ook aan de orde komen. Iets als eenzaamheid speelt niet alleen onder ouderen. Probeer je breed te oriënteren en bereid je bezoek voor. Bij wie ga ik op bezoek, hoe zijn de omstandigheden?

‘Het is belangrijk om voor elkaar te bidden’

Begin niet met iets plats als: wat vindt u van de dominee? Ga met elkaar in gesprek en laat de mensen vertellen hoe ze de diensten beleven. Of ze toegerust worden door de prediking, of er bepaalde problemen zijn in het gezin, of er bepaalde geloofskwesties spelen of vragen die de gemeente betreffen.

Het is belangrijk om voor elkaar te bidden. Ooit moest ik een moeilijk gesprek voeren en dat deelde ik tijdens een overleg. Degene die afsloot droeg mij op in het gebed. Dat deed me goed. Ik mag zelf ervaren: ‘thuiskomen bij Hem’ geeft mij telkens weer de kracht om verder te gaan. Ouderling zijn is een zwaar ambt, maar anderzijds krijg je er veel voor terug. Dat probeer ik ook door te geven aan de volgende generatie.”

Een half uurtje

Op huisbezoek wordt ook wel de vraag gesteld wat iemand kan betekenen voor de kerk. “Veel mensen hebben het druk, maar dan doen we een appel op ze: ‘Oké, jij bent druk, maar zou je toch een half uurtje in de week wat kunnen betekenen voor de kerk?’ Mijn ervaring is dat men tegenwoordig niet gevraagd kan worden om het komende jaar ‘dan en dan, dat en dat’ te doen en daarover te vergaderen. Voor een gerichte actie op een gericht moment wil men zich echter zeker inzetten.

Ik signaleer een ‘doehouding’: actief, maar niet in de vorm zoals onze generatie gewend was. Niet in een structuur die je op voorhand voor hen bedenkt. Wij zoeken daar wegen in, dat wordt wel de pioniershouding genoemd. Met Pasen was ik verrast: ze organiseerden in mijn wijk spontaan een ontbijt voor de hele wijk. Ik had er niet eens om gevraagd!”

Johan veronderstelt dat de wal uiteindelijk het schip zal keren. “Geloofszaken wegschuiven zal niet lukken. Die dingen zullen weer gezocht worden. De kerk wordt dan opnieuw gezien als een baken van rust en niet als de zoveelste verplichting. Overigens ben ik niet beter of anders dan de gemiddelde kerkganger omdat ik ouderling ben. Ook ik probeer de balans te houden, ik heb namelijk een gezin.” Concluderend: “Daarom ronden we dit gesprek nu af en ga ik naar huis!”

Tanneke Diepenbroek-Walhout interview

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen