«Een man van smarten.»

Volgens aloud gebruik, wordt de Gemeente des Heeren gedurende de «lijdensweken» iederen sabbat gewezen op het dierbaar en noodzakelijk borg-lijden van den Heere Jezus Christus. En wie gedenkt daarbij niet gedurig hetgeen in het 53ste hoofdstuk van Jesaja’s profetiën aangaande Vorst Messias en zijn lijden is voorspeld? Want al had deze profeet onder bet N. Testament geleefd, en zelfs Christus, als «Het Lam Gods,» ter slachting zien heenleiden, dan kon hij in geen levendiger kleuren het lijden en de diepe vernedering hebben afgemaaid van Hem, die als een Man van smarten verzocht en de onwaardigste onder de menschen was. En wanneer wij daarbij bedenken, hoe Hij gedurende den ganschen tijd zijns levens op de aarde, maar inzonderheid aan het einde zijn levens, in lichaam en ziel heeft geleden, en Gods geduchten toorn heeft gedragen, — wie kan dan de diepte doorgronden in die ééne gedachte uitgedrukt:
Christus, Gods Eeniggeboren Zoon, van eeuwigheid eens wezens met den Vader en den H. Geest is een man van smarten, niet slechts genaamd, maar werkelijk geworden!
“Wij menschen zijn gewoon het lijden van anderen met ons lijden te vergelijken, doch het lijden van Christus is geheel eenig in oorsprong, in aard en in gevolgen. Wij hebben daarbij dan ook niet slechts aan van buitenaf komende oorzaken te denken. Het zwaarste van dat lijden bestond in iets wat onzichtbaar was: bet dragen van Gods toorn, waartoe noch menschelijke, noch engelen-natuur op zich zelve in staat was.
Het zwaard der goddelijke gerechtigheid was tegen Hem gekeerd. Een snarenspel van dronkaards in zijn leed; zonder medelijden en zonder barmhartigheid, was Hem de kelk zijns lijdens onuitsprekelijk bitter. Toen Hem het bloedig zweet in den hof uit de aderen werd geperst, — toen Hij gehoond, gelasterd, veracht en bespot werd voor zijne rechters, — toen Hij ter kruisstraf verwezen.
op wreedaardige wijze met roeden werd gegeeseld, — toen Hij eindelijk, aan het vloekhout genageld, de bange en bittere klacht uitte: «Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten», —hoe ontzettend en hartverscheurend was toen het lijden van den Man der smarte!
En als gij, Hem aldus U voorstellend, Hem aanziet, geachte Lezers! wat predikt U dan dat lijden? Ziet ge dan in Hem slechts het slachtoffer der menschelijke boosheid, slechts een geheel eenig voorbeeld van gehoorzaamheid en beginsel vastheid? Ziet ge dan in Jezus den Nazarener een gewoon martelaar, zonder meer! Of ziet ge in Hem den eenigen Borg en Middelaar, die geen zonde gekend heeft, maar die tot zonde gemaakt is, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem?
Jezus Christus, Gods eeniggeboren Zoon, een Man van smarten! Gods gezalfden Koning, die der menschen schepper en der engelen Heere is, in de diepste diepte aller vernederingen afgedaald! Wie der stervelingen kan dien oceaan van goddelijk mededoogen peilen ? Wie kan Zijne eeuwige liefde en ontferming, daarin betoond, doorgronden? Want als die zelfde Man van Smarten, na zijne opstanding en verheerlijking, getuigt: smoest de Christus niet alle deze dingen lijden?» dan blijkt immers daaruit allerduidelijkst, dat al het lijden en de vernederingen van Gods heilig kind Jezus niet alleen diepliggende oorzaken, maar ook een heilig en onuitsprekelijk heerlijk oogmerk had!
Dat lijden was noodzakelijk van wege de zonde.” Zou voor Gods uitverkorenen voldaan en al hunne schuld weggenomen zijn, dan moest, overeenkomstig den eisch der goddelijke gerechtigheid, volkomen voor hen betaald worden.
En nu Christus, als Borg, dit in de stilte der eeuwigheid op zich had genomen en de volheid des tijds daarvoor aangebroken was, toen kwam de ure en de macht der duisternis, — toen stormde de hel op Hem los, — toen was Hij benauwd en omringd door droefenissen, — toen werden al de profetiën zijns lijdens in Hem vervuld. Toen ontwaakte het zwaard des Heeren tegen den Man, dien Gods medgezel was. En wat zegt ons de prediking van het Iijden van Christus? Welke tijding brengt ons de voorstelling van den Man der Smarte, die geheel met bloed en Avonden overdekt is? Wat anders, dan dat er in en bij Hem ontkenning is voor vloeken doemwaardige zondaren tegen het eeuwig en geduchte oordeel Gods! Het leert ons, hoe vreeselijk de zonde is, hoe streng de rechtvaardigheid Gods en hoe ondoorgrondelijk de liefde en het welbehagen Gods zijn. In dien Man van smarten hebgen al Gods verloste kinderen hun Redder gezocht en gevonden. Tot Hem hebben zij in de ure der minne zich om genade gewend. Iö al hunne smarten en doodsbenauwdheden hebben zij het oog op Hem gericht en zijn niet beschaamd geworden. En werd het door Gods genade uw voorrecht in Hem de bedekking te vinden van al uwe schande en schuld voor God, dan kunt ge hier, op uw Verlosser starend, getroost uw weg gaan, want dan zal uw ontfermer u leiden. En als ge aan Zijn hand en onder Zijn geleide uwe reis door dit tranendal voleind en Gods raad op aarde uitgediend zult hebben, dan neemt uw verheerlijkte Immanuel u op in Zijne heerlijkheid, waar ge het Lam volgt, waar het ook henen gaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen