Leerrijk allerlei

Een edele daad.

Het volgende verhaal wordt in een Engelsch tijdschrift van den overleden Keizer Frederik III van Duitschland meêgedeeld, toen hij nog Kroonprins was. In den zomer van 1865 vertoefde de Kroonprins te Carlsbad. Op zekeren dag gebeurde het, dat hij een bleek, twaalfjarig meisje tegenkwam, dat hem een gave vroeg.
«Kind, wie stuurt je uit bedelen?» vroeg de Kroonprins vriendelijk.
«O, mijn zieke moeder,» antwoordde de kleine en begon te schreien.
«Waar is je vader» ging de Prins voort.
«Helaas, die is dood, en wij hebben geen brood en toch grooten honger,» luidde het antwoord.
«Kom, en breng mij naar je moeder,» sprak de Prins; en daarop volgde hij het kind door straten en stegen naar een afgelegen, vervallen woning.
«Hier wonen wij, meneer,» zei het kind, terwijl zij rol vertrouwen naar den vreemdeling opkeek.
Zo gingen het huisje binnen en klommen langs twee trappen, die wel op ladders geleken, naar een aardig kamertje. Toen zijn kleine gids de deur opende, stond de Kroonprins verstijfd van schrik bij ’t zien eener jeugdige Vrouw met een zuigeling aan haar borst, die op stroo en vodden lag. Toen de zieke vrouw den vreemdeling zag, beurde zij zich een weinig op en sprak: «Dokter, mijn kind heeft verkeerd gedaan met u te roepen, want ik heb geen cent om n te betalen.»
«Goede vrouw, ik ben geen dokter,» antwoordde de Prins. «Hebt gij niemand, die voor u zorgt ?»
«Neen, meneer, ik heb geen familie, en de menschen hier in huis zijn heel arm. Zoo lang mijn man leefde en werken kon, konden wij behoorlijk rondkomen; maar nu hij dood is en ik zoo erg ziek ben, ga ik met mijne kinderen mijn ondergang tegemoet.»
Op dit oogenblik bemerkte de Kroonprins aan de deur een zijner dienaren, die hem, zonder opgemerkt te worden, gevolgd was. Hij gaf hem een knik, en do man, die zijn meester begreep, trok stilletjes zijn beurs, gaf het kind een geldstuk en fluisterde: «Loop wat hard en haal brood en wijn.»
Het kind was weldra met een geziekt, waarop blijdschap te lezen stond, teruggekeerd en bracht een flink brood en een flesch wijn mede. De Prins haalde zijn mes nit den zak, ontkurkte de flesch, en overhandigde haar aan de zieke vrouw, die met bevende hand brood en wijn aan haar mond bracht.
Toen zij een weinig bekomen was, zei zo met tranen in de oogen tot den vreemdeling: «God zegene u; zonder n zou ik gestorven zijn.»
Daarop legde de Prins een wissel op de schatkist van groote waarde op een stoel voor het strooleger en zei : «Hier, vrouwtje is geld, om verder in uwen toestand to voorzien.»
Juist toen hij ziek omkeerde om heen te gaan, kwam de dokter binnen, die door zijn dienaar geroepen was. Hij ging naar de schamele legerstede, en onderzocht de vrouw, terwijl de Kroonprins zachtjes en ongemerkt heenging. De dokter schreef der vrouw iets voor en zeide, dat hij voortaan eiken dag komen zou, en ook, dat hij zorgen KOU voor betaling der medicijnen aan den apotheker. De zieke vrouw vroeg hem : «Wie was die vreemdeling?» —
«Dat was Fredrik Wilhelm, Kroonprins van Pruisen,» antwoordde de dokter. —

(Uit de Patriot.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen