Alle dingen nieuw

Het schoone jaargetijde, waarop ons Pinksterfeest invalt, heeft wel iets van de schoone lijst om een of ander meesterstuk van kunst.
Geheel Gods schepping is in deze lentedagen ééne prediking van de grootheid en majesteit des Scheppers. Nu de winter voorbij is en de zomer in aantocht, wisselt alles van gedaante. Veld en bosch is met frisch en jeugdig groen gestoffeerd, de bloemen worden gezien in den lande, de zangtijd der vogelen is aangebroken; dat alles en veel meer, wat is het anders dan één echo op ‘t woord van den gewijden dichter: »Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks”. Maar wat zijn die schitterende zonnestralen en die zilveren dauwdroppen, — wat is al de heerlijkheid dezer aarde in vergelijking van de vernieuwing door dan Apostel Johannes op Patmos aanschouwd’?
Hoe kort duren de zomers en hoe vergankelijk is al het schoon, dat ons oog in Gods schepping aanschouwt. En wie ziet en hoort daarenboven, bij al die schoonheid om ons heen, niet het zuchten van al het schepsel, — de rouw, de tranen en het verdriet van Adams lijdende en diep vernederde nakomelingschap! Maar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, door den balling op Patmos aanschouwd, en het nieuwe Jeruzalem, nederdalende van God uit den Hemel, wijzen ons op de voleinding en volmaking van hetgeen op den Pinksterdag een aanvang nam.
Van den troon komt eene stem en die zegt: Ziet Ik maak alle dingen nieuw”. De eerste dingen zijn voorbijgegaan. Hef uw hoofd omhoog, gunstgenoot des Heeren! en zie, hoe de nevelen breken en de gouden stralen van de Zonne der Gerechtigheid U de heerlijkheid van de bevolking van het nieuwe Jeruzalem doen aanschouwen. Door poorten van paarlen en diamanten schittert een onbeschrijfelijken lichtglans u tegen. Langs straten van glas en van zuiver goud ruischt, als liefelijke harptoonen, het gezang der verlosten, voor wie een eeuwige lentetijd is aangebroken. Alle tranen van de oogen afgewischt! De dood voor altijd geweken! Geen rouw, noch gekrijt, — geen moeite zal meer zijn! De groote werken Gods, als op het Pinksterfeest verkondigd, zijn het onderwerp eener eeuwigdurende dankstof!
Al de vrucht van Golgotha’s kruis, — al de zaligheid door Gods Zoon voor doemelingen verworven, — al de vreugde en al het heil van Gods kinderen, — ‘t is alles begrepen in die weinige woorden: Ik maak alle dingen nieuw”. Wat zou U doen vreezen, beminde discipel des Heeren! bij het zien van al die eerlijkheid? Uit het aardsche Jeruzalem kunnen menschen U bannen; maar het hemelsche Jeruzalem heeft God almachtig voor de zijnen toebereid. Een vergankelijke kroon kunnen booze menschen U van ‘t hoofd rukken, maar een betere schittert aan het einde der loopbaan. Als kind der smarte en der beproeving draagt ook gij hier beneden uw leed en uw kruis; maar wat Jezus voor U verwierf en wat de Heere uw God U belooft, is waarachtig. Hij is getrouw. Eeuwige lente! Zaligheid der zaligheden! Wanneer zal ons oog Uwe heerlijkheid aanschouwen? Wanneer zal de adem dier lentewinden al onze dorheid opvroolijken? Ja, wanneer zal onze laatste traan geschreid, en onze laatste zucht het bange harte zijn ontvloden?
»Ziet, Ik maak alle dingen nieuw!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen