Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Ingezonden

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Ingezonden

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De Haarlemmers zijn weder aan de Stembus geroepen geworden en hebben weder eens getoond hoe voorzichtig ze zijn. Ze stonden voor de keuze tusschen liberaal en katholiek en die vrucht was zoo nieuw op hunne politieke tafels, dat ze niet durfden toetasten. Niet, dat ze bij voorkeur al dat luchtige gebak zouden eten, waar zoo weinig pit in zit en dat iedere maag niet verdragen kan, maar toch: er was aan dat nieuwe product zoo iets van wierooklucht te bespeuren en dat bedierf den eetlust totaal. Zoodoende hebben ze den liberalen kost maar weder geslikt of zich onthouden, wat ongeveer op hetzelfde neerkomt, (wie toch niet stemt, helpt zijne tegenpartij in den zadel ook door zijn thuisblijven) en zoodoende gedaan wat ze niet wilden:het liberale element versterkt.
Zoo zou het ook gaan met den gevangene, die wel uit zijne cel verlost wil worden, maar eerst moet uitzoeken of de man, die hem de deur zal ontsluiten, wel precies past in het model, dat hij zich als portier denkt.
En zoo gaat het en zal het eerstdaags gaan met hen, die overal overheen kunnen, behalve over hunne eigen stokpaarden, die ze indertijd van grootvader hebben gekregen en die zoo goedkoop zijn te onderhouden. «Liever Turksch dan Paapsch!” Ze kunnen er door bewogen worden, tot geestdrift toe, en ze kunnen vergeten, dat de nieuwe spelling van hun devies is geworden: »liever liberaal dan katholiek!”
Dat hebben ze natuurlijk zoo niet bedoeld, want de weldaad van eene geloovige regeering aanvaarden ook zij van heeler harte; maar om een katholiek, wiens Vaderland eigenlijk over de bergen is, daaraan te laten medewerken, zie, dat is aan bedenking onderhevig. Wel erkennen zij, dat hij een Christelijk geloof heeft en belasting betaalt en, naar zielental, ter deeg mee mag tellen in ons landje, maar voet te geven in de Regeering van stad of provincie,— neen, dan maar liever den verdwaalden zoon van de reformatie, die nog eenmaal kan terug komen.
In afwachting van die thuiskomst, gaan die zonen maar voort de aankomende kinderen onzes volk» mee te troonen op hunnen weg, die zoo licht in den smaak valt van wat jong is en dartel, maar die zoo zwaar op de ziel drukt van wie ernstig denkt over het geslacht dat na ons komt.
Wie daarvan wat zien wil — van die hooggeroemde volksbeschaving, die onder de liberale stelsels aanvankelijk tot stand kwam — beschouw» ons volk en vooral de mannen en vrouwen der toekomst eens in hunne pinkstervreugd, vrage zich eens af, welken geest hem daaruit tegenkomt en wat het zijn zal, wanneer al die liberale theoriën eens in radicale praktijk worden opgelost.
Maar zoover reikt de blik niet, omdat het tegenwoordige nog te veel goeds heeft in veler oog. Er zijn menschen die de wereld rondreizen met glacé handschoenen aan en een gekleurden bril op. In hun gevoel IS alles glad en gepolijst; in hun oog alles couleur de rose; en al zegt hun beter ik, dat het niet waar kan zijn, ze gewennen zich zoolang aan den leugen, „dat het zoo’n vaart niet loopen zal,” tot ze eindelijk zelf gelooven, dat het waar is. Ja, de bladen geven wel te lezen, wat de lieve Meimaand zoo hier en daar aan lenteknoppen doet uitbotten, — van scharen van duizenden, die den arbeid staken, omdat ze te weinig verdienen of liever omdat ze ander werk verwachten (groot werk, waarbij het vroegere maar speelgoed was); en ze bespeuren ook wel, dat met elke 1 Mei die schare aangroeit— maar dat geschied in het buitenland, waar de zon zooveel hooger staat en dus het bloed zooveel sneller stroomt dan in ons kalme Nederland!
Wat zullen die brave, fatsoenlijke menschen bedrogen uitkomen, omdat ze vergeten, dat iedereen eene maag en een hart heeft. Wie speculeert op de behoeften der eerste alleen, kan verzekerd zijn van de instemming der massa, maar wie verzuimt in het laatste de vreeze des Heeren te planten, dien zal de massa vertrappen, omdat hij ze ongelukkig maakte.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 29 mei 1891

Het Wekkertje | 4 Pagina's

Ingezonden

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 29 mei 1891

Het Wekkertje | 4 Pagina's