Ziende op Jezus (III)

De naam Jezus, die daar volgt achter »Oversten Leidsman en Voleinder des geloofs,” neemt den laatsten twijfel weg en heft allo dubbelzinnigheid op, bij de vraag, wien de Apostel hier toch op het oog heeft. Als nadere omschrijving van den persoon des Zaligmakers kunnen we aanmerken, wat tusschen de woorden »Ziende op” en »Jezus” wordt gezegd. Lees even verder en daar vindt ge het antwoord op de vraag: »hoe en waarom moeten we op Jezus zien?”
Hij heeft, om de vreugde, Hem voorgesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en is gezeten aan de rechterhand des troons van God. Door lijden is Hij geheiligd en alzoo in Zijne heerlijkheid ingegaan. Daarom is het zien op Jezus van groote beteekenis, mits het een geloovig zien is.
Immers, wat is ons lijden en onze strijd, vergeleken bij hetgeen, waaraan Hij als de Borge Zijns volks is onderworpen geweest! De vossen der aarde hadden holen en de vogelen des hemels nesten, maar de Zoon des menschen had niets, waarop Hij het hoofd kon nederleggen.
In allen smaad, laster en vervolging heeft Jezus gedeeld. Hij was veracht en de onwaardigste onder de menschen, miskend, gehoond, bespot, uitgeworpen van Zijn eigen volk. Hij was in waarheid, overeenkomstig het woord der profetie, zijnen broederen vreemd en onbekend den zonen zijner moeder. Hoe arm en gering bij zijne geboorte! Geene plaats in de herberg voor Hem!
Hoe armoedig en gering die discipelen, die Hem volgden. Van den tol en van achter het vischnet geroepen. Veertig dagen lang in de woestijn verzocht geworden van den Satan, Ach, welk eene aaneenschakeling van vernedering, van folterend lijden, van miskenning zonder wederga. En toen ten laatste voor al zijn weldoen, voor al zijne zegeningen en gunstbewijzen, het kruis en vloekhout Hem wachtte, wat prediken ons daarbij die rechtzalen, waarheen de Heiland is geleid; Gethsémané, waar Hij dien hevigen zielestrijd heeft gestreden ; dat akelig Golgotha, waar de aarde Zijn dierbaar bloed heeft ingedronken. Ziende op Jezus, in al Zijn lijden, is, voor bet oog des geloofs, in Hem zooveel geopenbaard, dat we daarin nimmer aan het einde komen.’
Alles roept ons daarbij tot aanbidding en bewondering. Zoo licht wil de mensch in lijden en beproeving zichzelven beklagen. Onze natuur, oorspronkelijk niet tot lijden geschapen, is van alle lijden en van alle vernedering afkeerig. Murmureering en opstand tegen God is niet zelden daarvan het gevolg. Anderen, die soms lang verschoond blijven van het lijden, waarin anderen deelen, kunnen moeielijk beseffen, dat het alleen door op Jezus te zien mogelijk is om met lijdzaamheid te loopen de loopbaan, ons voorgesteld. Maar hoe dit ook zij, de ervaring van al Gods kinderen heeft dit afdoende geleerd en bewezen. Denk allereerst hierbij aan de Apostelen des Heeren. Was hun weg niet in vele opzichten een moeielijke weg? Was hun strijd niet een zware strijd ? En hun lijden? Waarin zijn zij niet beproefd?
Denk aan die breede schare van vrome martelaren on bloedgetuigen, die getrouw gebleven zijn tot in den dood.
Denk aan al die groote mannen, door God Almachtig, in den loop der eeuwen, in de tijden der Reformatie, verwekt; wat was aller kracht en sterkte ? Zij hebben op Jezus gezien. En ziende op Hem, hebben zij hun leven niét dierbaar geacht voor zichzelven; maar zich overgegeven met ziel en lichaam voor den naam en de zaak des Heeren, Ziende op Jezus, stierf Stefanus onder de steeniging zijner vijanden. Hoe zalig was het zien op Jezus dezen eersten bloedgetuige. De voorspelling van leed en banden kon Paulus niet weerhouden naar Jeruzalem te gaan, want hij weet, de Heere wil het, en ziende op Hem, wat zou hem kunnen schaden!
En wie telt hen allen, die het door Gods genade te beurt viel, om als een verlorene in zichzelven het oog te vestigen op dien eenigen Zaligmaker en Verlosser, Jezus? De zuivere aanteekening hiervan berust in den hemel. Maar dit weten we, al was het ook een moordenaar aan het kruis, al was het de slechtste uit de slechten, alleen in en door het zien op het Lam, dat geslacht is, was er troost in droefenis, balsem voor elke wonde, genade zelfs voor den diepst verlorene. Daarvan weet gij te spreken, oprechte discipel of discipelin van Jezus, die, in de school der lijdzaamheid geoefend, uw kruis Hem leerdet nadragen.
Daarvan weet ge te spreken, beproefde Sions kinderen, wier tranen zoo menigmaal door eene zachte vaderhand zijn gedroogd.
Zien op Jezus,— dat is het groote geheim van het Evangelie, hetwelk door Gods ontferming alom wordt gepredikt.
Zalig de mensch, die door het licht des H Geestes dit geheim leert verstaan. Den wijzen en verstandigen dezer wereld is dit verborgen, maar den kinderkens wordt het geopenbaard. Dat is het welbehagen Gods, des Vaders. Stoffe tot bewondering, zelfs voor de engelen Gods. Dit leert Gods kinderen op aarde God Drieëenig aanbidden voor al de wonderen zijner genade, daarin geopenbaard. En dat doet de gezaligden voor Gods troon tot in eeuwigheid Hem verheerlijken, die de Zijnen kocht met Zijn dierbaar bloed.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen