Wie wordt onze nieuwe huisarts?

Voor raads- en statenleden

De werkgroep 'Welzijn' uit THOLEN heeft interessant voorlictitingsmateriaal verzorgd, over het allerwege in de belangstelling staande Besluit van 12 oktober 1985 (Staatsblad 1985-574) over de vestiging en de pral< tiJl< omvang van huisartsen.

Daar het van belang is hiervan kennis te dragen in verband met de rol die de gemeente, in het kader van de decentralisatie, hierin speelt, zal in hoofdzaken op het stuk worden ingegaan. Voor nadere kennisname verwijzen wij U naar het Voorlichtingscentrum te Den Haag, (telefoon:070 - 456226 en 468688) waar het stuk voor kostprijs verkrijgbaar is.

Het betreffende stuk geeft in eerste instantie een historisch overzicht van de ontwikkelingen in de gezondheidszorg. Globaal wordt de Structuurnota Gezondheidszorg besproken. Daarna de Wet Voorzieningen Gezondheidszorg (WVG). Deze wet, een raamwet, wordt door middel van Algemene Maatregelen van bestuur (AMvB) en ministeriële hchtlijnen, nader ingevuld.

De WVG verdeelt de gezondheidszorg over de drie bestuurslagen: gemeente, provincie en Rijk. De gemeente krijgt daarbij 'de basisgezondheidsdiensten' en de 'eerste-lijnsgezondheidszorg'voor haar rekening. Basisgezondheidsdiensten zijn bijv. de GG en GD en de Kruisverenigingen.

De eerste-lijnsgezondheidszorg, omvat:

- huisartsen - wijkverpleegkundigen - wijkziekenverzorgenden - tandartsen - fysiotherapeuten - apothekers - verloskundigen - kraamverzorgenden - diëtisten - logopedisten.

Hiermee poogt men tegemoet te komen aan de wens van de burgers om zolang mogelijk hulp in de eigen thuissituatie te krijgen. Maar ook om, door versterking van de eerste-lijnszorg, betere samenwerking met de tweedelijnszorg te krijgen.

(= specialistische hulp en verzorging in ziekenhuizen en verpleeghuizen). Tenslotte is er weer een stuk staatszorg bijgekomen. Grote Broer wordt steeds belangrijker!

Binnen het kader van de wet WVG is bij AMvB de vestiging en de praktijkomvang van huisartsen geregeld. Hier poogt men een aantal doelen mee te dienen.

In de eerste plaats wil men afgestudeerde artsen meer kansen bieden voor een eigen praktijk. Daarnaast wordt gestreefd om de kosten te beheersen en terug te dringen.

Het vrije ondernemerschap ten aanzien van de artsen komt daardoor wel sterk onder druk te staan. Artsen zijn immers nu niet vny meer om zich te vestigen. Maar ook kan de bevolking worden opgezadeld met een arts, die een instelling heeft, waar men zéker niet op gesteld is. Vooral deze zaken zijn het, die de SGP, maar ook het Ned. Artsen Verbond (NAV), sterk aanvechten.

Normpraktijk:

De praktijkomvang mag in de toekomst niet meer omvatten dan 2500 personen. Er wordt dan gesproken van een 'normpraktijk’.

Men wil dit zelfs fase-gewijs verlagen tot 2200 personen. De praktijk mag maximaal 2900 personen omvatten, met uitzondering van snelgroeiende plaatsen en wijken, waar de bovengrens op 3400 personen ligt.

- De huisarts moet vervolgens een patiëntenregister bijhouden. - Hij moeX ieder jaar de praktijkomvang aan B & W opgeven.

Uit dit laatste komt al naar voren, dat de gemeenten op dit gebied een grotere rol gaan spelen. Het is van belang dat ook Raadsleden zich hiervan bewust zijn en zich gaan verdiepen in deze materie!

Vestiging

Zoals aangegeven, vrije vestiging voor de huisarts is verleden tijd. In de toekomst moet hij hiervoor vergunning hebben. Dit verzoek moet gericht w/orden aan B & W, maar ingediend worden bij de vestigingscommissie. Laatstgenoemde instantie zendt dit verzoek mét een advies door naar B & W. De vergunninghouder wordt ook door de commissie gehoord. Binnen 6 weken zal de betreffende gemeente vergunning afgeven of, met redenen omkleed, weigeren.

Bij kleinere gemeenten zal de Wet Gemeenschappelijke Regelingen een rol gaan spelen. Er wordt gedacht aan regio's van 100.000 - 200.000 inwoners. Binnen zo'n regio kunnen verschillende vestigingscommissies functioneren. Het behoeft geen betoog, dat het uiterst belangrijk is, wie deze commissies bevolken!

Van belang voor ons is, alert te zijn op de gemeentelijke taak op dit vlak!

Voor de gemeente de vergunning afgeeft:

- beoordeelt zij of de door de huisarts voorgestane vestigingsplaats bijdraagt tot de doeltreffende spreiding van de eerste-lijnszorg. In de bereikbaarheid spelen elementen als afstand en tijd een met elkaar samenhangende rol.

- weegt zij gevoerde gesprekken, die de aanvrager met de beroepsgroep heeft gevoerd.

- betrekt zij verklaringen van (eventuele) patiëntengroep(en) die hier belang bij hebben, in de procedure, (bijvoorbeeld: pro-life beweging, Ned. Patiënten Vereniging enz.)

- beziet zij vanuit welke achtergrond de aanvrager werkt. Handelt hij volgens de reguliere geneeskunst, of practiseert hij volgens een bepaalde filosofie of levenshouding. Overwogen wordt, wat binnen de bevolking past.

- weegt zij plaatselijke initiatieven.

- kiest zij voor een man of vrouw.

- beziet zij, hoe samenwerking zal zijn met overige artsen. Is er plaats voor homoëopathie of alternatieve geneeskunst?

Daar de gemeente op dit gebied een eigen beleid gaat bepalen is het van groot belang dat ook de Raad hierover meedenkt. De gemeenten kunnen immers aan de procedure nadere vorm geven! Wij moeten dus ook op dit gebied, de vinger aan de pols houden.

Het initiatief van de werkgroep verdient alle waardering!

Van harte aanbevolen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen