‘Europa moet stoppen met dubbelhartige houding jegens Israël’

EEN GOED BEGIN…

De viering van het 70e geboortejaar van de Joodse staat Israël is in Brussel stellig goed begonnen. De voorzitter van de Knesset, Joeli Edelstein, en een delegatie van Israëlische parlementariërs voerden begin 2018 intensieve gesprekken in het Europees Parlement. Moedgevend!

Bij een van deze zittingen waren ook de ambassadeurs van de EU-lidstaten en vertegenwoordigers van de Europese Commissie uitgenodigd. Tijdens dit zeer informatieve Europees-Israëlisch overleg kwam het belang van de reikwijdte van de onderliggende betrekkingen tot zijn recht. Industrie, handel, transport, wetenschap, cultuur…

Waarom onderstreep ik dit? Sinds mijn aantreden in het Europees Parlement in 1999 dreigen de relaties tussen de Europese Unie (EU) en de Joodse staat Israël voortdurend te worden gereduceerd tot het Israëlisch-Palestijns conflict. In dit contraproductieve proces van pro-Palestijnse blikvernauwing speelt het Europees Parlement, naast de Europese Raad en Europese Commissie, een bepalende rol. Deze subjectieve stellingname aan Europese zijde helpt Palestijnen niet aan een beter bestaan en bevordert uiteindelijk slechts de impasse in enig Israëlisch-Palestijns vredesoverleg.

ERKENNING JOODSE STAAT

Ik pleit derhalve voor elementaire zuiverheid in de Europese politiek ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Een koerswending die het Nederlandse beleid eveneens direct aangaat, want ‘Den Haag’ tekent voortdurend mee met alle Brusselse ‘conclusies’ over het Midden-Oosten. Een primair punt in de nieuwe Europese benadering van het geschil dient de harde eis te zijn aan het Palestijnse kamp van een onvoorwaardelijke erkenning van het Joodse karakter van de staat Israël.

Tot op vandaag herhalen Europese autoriteiten ‘dé oplossing’ voor het conflict: twee staten, een Palestijnse en… Israël. Echter, over de stelselmatige weigering van Palestijnse autoriteiten om de Joodse staat volmondig te erkennen, zwijgt Brussel. Twee Hoge Vertegenwoordigers van de EU, Ashton en Mogherini, sprak ik daar tevergeefs op aan.

Ik herinner me nog levendig hoe enkele jaren geleden tijdens een avondeten in Jeruzalem Israëlische diplomaten de toenmalige EU-ambassadeur in Tel Aviv (!) op de man af vroegen waarom Brussel niet van Ramallah een ondubbelzinnige Palestijnse erkenning van de Joodse staat eiste. De reactie van de ambassadeur leidde tot volslagen onbegrip aan Israëlische zijde: ‘Dat moeten jullie, Israëli’s en Palestijnen, zelf maar onderling regelen.’ De tegenreactie lag voor de hand: ‘Bemoei je als EU dan helemaal niet met onze zaken.’

EUROPESE DUBBELHARTIGHEID

In een recente wetenschappelijke publicatie over de The BDS Movement and European Leaders snijden twee Israëlische specialisten dezelfde kwestie aan. Zij constateren dat de uitspraak van de Spaanse minister van Buitenlandse Zaken, Trinidad Jimenez, in 2011 (‘Israel is the homeland of the Jews.’) in de Europese context ‘unusual’ is. Want, zo vervolgen Shimon Stein en Gallia Lindenstrauss, ‘while EU-leaders have publically held back from calls to boycott Israel, they have remained quiet on the question of Israel’s delegitimization. The European Union has repeatedly declared its support for a two-state solution but refrains from referring to two states for two nations. Even if there is an understanding amongst EU decision makers that Israel is the state of the Jewish people, they eschew saying so explicitly due, in part, to the lack of consensus on this issue.’

Nog een andere Europese dubbelhartigheid tegenover de Joodse staat wil ik aan de kaak stellen. Altijd weer hoorde ik - als lid van de commissie buitenlandse zaken en (vice)-voorzitter van de Israëldelegatie - Brusselse verzekeringen voor de veiligheid van de staat Israël en zijn inwoners. Hoe ik me dat concreet, militair moet voorstellen, laat ik maar buiten beschouwing. De Israëli’s knappen dat al 70 jaar lang, met Amerikaanse ruggensteun, zelf op. Nee, de schoen wringt hier bij het Europees beleid in het Midden-Oosten. Hoe rijmt de EU nauwe samenwerking met doodsvijanden van de Joodse staat (Libanon, Iran) met de veiligheid van Israël?

MEER DAN BEDRIJFSBLINDHEID

Die vraag kwam begin deze eeuw regelrecht op mij af toen het Europees Parlement debatteerde en stemde over een associatieverdrag tussen de Republiek Libanon en de EU. Als lid van de bevoegde commissie buitenlandse zaken was ik daar direct bij betrokken. Tekstueel werd hoog opgegeven van Europees-Libanese samenwerking bij de bestrijding van terrorisme. Let wel, met een staat, die ‘een staat in de staat’ tolereert, namelijk Hezbollah, sinds haar Iraanse stichting in 1982 internationaal terroristisch actief… Medio januari 2018 propageert de EU-delegatie in Beiroet via twitter dezelfde desinformatie. Hier is meer dan bedrijfsblindheid in het geding.

Nog een slotvraagje aan het Haagse adres: identificeert het huidige kabinet zich met de mollahvriendschappen van Mogherini?

CADEAU

Bij een verjaardag horen cadeaus. Zo ook voor 70 jaar Joodse staat Israël. Een passend Europees ‘cadeau’ zou zijn: een Brussels beleid dat veiligheid en welzijn voor het Joodse volk binnen en buiten Israël ondubbelzinnig implementeert! Met als solide fundament een rijke variëteit aan wederzijdse betrekkingen.

1 Drs. B. Belder is sinds 1999 lid van het Europees Parlement. Hij is lid van de EP-commissie buitenlandse zaken, vice-voorzitter van de Israëldelegatie voor de betrekkingen tussen de Knesset en het EP en verder lid van de Raad van Bestuur Universiteit Haifa.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen