HOE GEBRUIKEN WE ONZE TONG?

In Jaccbus 3 staat: Onze tong is een klein lid, en nochtans roemt hij grote dingen, de tong is ook een vuur, een wereld der ongerechtigheid, alzo is de tong onder onze leden gesteld, welke het gehele lichaam besmet, en ontsteekt het rad onzer geboorte en wordt ontstoken van de hel enz.

Denken en spreken zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Denken kan zich namelijk uiten in het spreken. In ons spreken kan men vaak beluisteren hoe wij mensen zijn. De apostel Jacobus bedoelt dan ook dat onze tong alleen maar tot uitdrukking brengt wat in ons binnenste leeft. Onze tong kan loven en bidden, maar kan door haar ock vervloeken de mensen die naar Gods Beeld geschapen zijn.

Maar wat een grote zonde is het toch cm God te vloeken, dat is toch wel de grootste belediging die wij Hem, de Heilige God, kunnen aandoen. Jongens en meisjes wie van ons durft te zeggen dat hij nooit vloekt! Als wij, op school of op ons werk midden' in de wereld geplaatst worden, dan moeten wij heel sterk zijn en maar veel bidden deze bede: „Heere zet een wacht voor mijne lippen, en behoedt de deuren van mijn mond, opdat wij niet iets onbedachtzaams laten ontglippen.”

We vinden ons zelf dikwijls erg stoer en flink cm mee te spotten en te zwetsen, maar je kunt ; beter bij zulke gezelschappen vandaan blijven, want er bestaat een gezegde: , HZeg me wie je vrienden zijn, dan zal ik zeggen wie u bent". We zijn alleen niet klaar met niet mee te doen' aan het vloeken en spotten, maar getuigen we dan ook tegen zulk een spotter of vloeker? We weten toch immers beter!

Dit mogen we toch niet ongestraft laten voorbijgaan? Of, jongens en meisjes, wees eens eerlijk, durven we dat niet, maar dan verloochenen we Christus, zoals eenmaal Petrus Hem driemaal verloochende. Ook zijn er de halve bastaardvloeken waartegen wij hebben te strijden eri onze naaste te waarschuwen. Hoe licht zeggen wij niet „ja waarachtig" of „allemachtig". Op zichzelf zijn dit gewone woorden, maar ze tekenen toch de mens die ze gebruikt, want Een is alleen Waarachtig en Een is alleen de Almachtige.

Tijdens Christus' omwandeling hadden de Joden de gewoonte cm te getuigen bij de hemel, de aarde, bij Jeruzalem enz. De Heere Jezus bestrafte de Joden hierover: „Zweert ganselijk niet, maar laat uw woord zijn ja, ja en' neen, neen". Spreken is een schone gave Gods en we kunnen Hem wel iedere dag danken dat we kunnen spreken, maar we hebben eerst te denken. Krachttermen moeten we maar niet over onze lippen laten komen, en laten we onze woorden maar nooit bekrachtigen met „zo waar als ik leef". Dan zulleh onze vrienden of vriendinnen gaan zeggen, o maar als hij (of zij) eenmaal ja of nee zegt, gelooft het dan maar gerust hoor, want dan is het zo. Ook worden dikwijls Bijbelse uitdrukkingen gebruikt zoals: zo arm als Job, en zo bedrijvig als Martha, enz. en zo zouden we door kunnen gaan. Maar m'n jonge vrienden, laten onze woorden weinige zijn en met zout besprengd, wel overwogen, goed doordacht, rekening ermee houdend dat we van elk ijdel woord rekenscahp zullen moeten geven voor Gods troon.

Al wat ik spreken zal en mijn gedachten al Laat u Heer wel behagen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen