Waar is Christus gekruisigd?

Wellicht zijn er lezers die bij het zien van deze vraag de wenkbrauwen fronsen. Die vraag hoeft toch nauwelijks te worden gesteld? De Heere Jezus is toch gekruisigd op Golgotha? Dat weet zelfs ieder kind.

Nu is me echter een probleem voorgelegd. In Openbaring 11:8 lezen we: , En hun dode lichamen zullen liggen op de straat van de grote stad, die geestelijk genoemd wordt Sodom en Egypte, alwaar ook onze Heere gekruisigd is". En nu raadt u het al: at betekenen deze mysterieuze woorden?

Om dat enigszins te kunnen begrijpen moeten we eerst eens letten op het verband waarin deze tekst staat.

De tempel meten

De apostel Johannes is geroepen tot aktief optreden. Tot nog toe is hij steeds toeschouwer geweest, verslaggever van de dingen die hij heeft gehoord en gezien. Nu heeft hij een taak gekregen. Hij moet de tempel meten. Het is de enige symbolische daad die in het hele boek van de Openbaring van hem wordt gevraagd.

Het laatste bijbelboek bevat tal van beelden uit de Oud Testamentische profetie. Telkens worden beelden gebruikt die we ook vinden bij de profeten van het Oude Testament. Ook het meetsnoer is door de profeten gehanteerd. Ezechiël moest de maten van de nieuwe tempel bepalen. Zacharia moest het meetsnoer uit handen leggen omdat Jeruzalem een onmeetbare stad zou zijn, zonder muur.

Het meten van Johannes heeft weer een andere bedoeling. Hij moet de maat nemen van het eigenlijke tempelgebouw: het heilige en het heilige der heiligen, en de binnenste voorhoven, waar het brandofferaltaar staat. Niet van de grote voorhof, waar ook de heidenen toegang hebben.

Het is duidelijk dat het meten van Johannes symbolisch is bedoeld. De tempel in Jeruzalem kan niet meer gemeten worden, want die is op het moment dat Johannes zijn Openbaring krijgt al verwoest. De tempel is hier het beeld van de Kerk, die in haar Oud Testamentische vorm, als tempel aan ons wordt voorgesteld. En wat hij meet, dat wordt door God bewaard. Het gaat dus om hen die in waarheid tot de Gemeente behoren.

Er valt een scheiding. De ware aanbidders zijn binnen, maar zij die nog nooit in waarheid hebben geknield, die worden buitengesloten. Zij zijn nooit verder gekomen dan het voorhof der heidenen.

Het voorhof wordt aan de heidenen gegeven. Dat wil zeggen: de wereld zal zich meester maken van die gemeenteleden die niet in werkelijkheid tot de Gemeente behoren. Laten we denken aan hen die gedoopt zijn en uiterlijk meeleven, maar die leven als wereldlingen en die tenslotte „kerkverlaters" worden.

Dat zal een hele tijd duren. Soms wordt er gezegd:42 maanden, soms ook:1260 dagen. De tijd van de anti-christelijke wereldmacht. Een lange tijd, en toch geen tijd zonder einde. God bepaalt hoe lang de verdrukking van Zijn Gemeente op aarde zal duren.

De twee getuigen

Gedurende die periode treden de twee getuigen op. Zij hebben de opdracht om met macht het Woord van God te verkondigen. Want Gods werk zal doorgaan, al die tijd van de anti-christelijke overheersing.

Twee getuigen met zakken bekleed, als teken van rouw en droefheid over de zonde van de wereld en het verval van de kerk. Ze doen hun naam als getuigen eer aan, want ze moeten hun getuigenis bezegelen met hun bloed. (Het Griekse woord voor getuige betekent ook martelaar!).

Het probleem waarover de Schriftverklaarders zich het hoofd gebroken hebben is: wie zijn deze twee getuigen? De Roomse Kerk heeft vaak gedacht aan Petrus en Paulus, de twee voornaamste apostelen. Een andere mening is dat Stefanus en Jacobus zijn bedoeld, de eerste christelijke martelaren. Dat is allemaal even gezocht. Die twee getuigen zijn de vertegenwoordigers van alle dienaren van het Evangelie samen. Johannes zegt: , , deze zijn de twee olijfbomen en de twee kandelaren die voor de God der aarde staan" (vers 4). Dat is een duidelijke toespeling op het visioen van Zacharia, waarin de kandelaar zijn olie rechtstreeks ontvangt van de olijfbomen die ernaast staan. Het zijn de ambtsdragers die vol zijn van de Heilige Geest en het licht van die Geest uitstralen.

Waarom zijn het er twee? Omdat in de mond van twee of drie getuigen alle woord zal bestaan. Het getuigenis is waar, het kan navraag lijden.

Ook de getuigen herinneren ons weer sterk aan het Oude Testament. Hoewel ze anoniem blijven doen ze ons onmiddellijk denken aan Mozes en Elia. Ze hebben macht om de hemel te sluiten, zodat er geen regen regene in de dagen van hun profetering (Elia!). En ze hebben macht over de wateren om die in bloed te veranderen (Mozes!). Het is dus een profetische macht die aan de getuigen gegeven is en waarmee ze hun getuigenis kracht bijzetten. Tijdens de grote verdrukking blijft de Gemeente door middel van haar dienaren moedig getuigen. En de getuigen zijn onschendbaar tot op het moment dat ze hun getuigenis beëindigd hebben. Wie zich blijft verzetten tegen de prediking van het Evangelie, die zal zelf te gronde gaan.

Sodom en Egypte

Maar dan komt daar verandering in. De twee getuigen worden gedood. Het beest dat uit de afgrond opkomt, de antichristelijke wereldmacht, slaat de handen aan de getuigen. Dat is de tijd van de grote vervolging. De wereld viert feest, omdat zij nu eindelijk van die twee getuigen bevrijd is. Omdat het getuigenis nu niet meer wordt gehoord. Zelfs de dode lichamen van de getuigen blijven onbegraven op de straat liggen. Groter schande kan men de getuigen niet aandoen.

Waar liggen die ontzielde lichamen? Dat is dan ons eigenlijke probleem. , , Op de straat van de grote stad" zegt Johannes, , , die geestelijk genoemd wordt Sodom en Egypte, alwaar ook onze Heere gekruisigd is".

Dat ook hier figuurlijk gesproken wordt is niet voor tegenspraak vatbaar. , , De grote stad" is niet de aanduiding van één bepaalde plaats, maar de stad van de wereld, de stad van de mens die het Evangelie verwerpt. Sommigen hebben gedacht

aan Rome, dat door Johannes vaak wordt aangeduid als Babyion. Maar in het verband kunnen we toch beter denken aan Jeruzalem, vooral ook omdat eraan wordt toegevoegd: waar ook onze Heere gekruisigd is. Jeruzalem, dat de stad was waaraan de Heere Zijn Naam had geopenbaard en waar Hij woonde, maar dat door de verwerping van Christus op één lijn staat met de steden van de heidenen.

Twee namen worden aan dat Jeruzalem gegeven: odom en Egypte. Sodom, wegens de geestelijke verdorvenheid die er een dieptepunt heeft bereikt. En Egypte, de oude erfvijand van het volk van God, waarvan het in het verleden zoveel te lijden heeft gehad. Trouwens, wanneer Jesaja in zijn tijd het volk de zonde moest voorhouden, zei hij al tegen de leidslieden in Jeruzalem: hoort des Heeren Woord, gij oversten van Sodom!" (Jes. I : 10).

Wat dus bedoeld is in dit raadselachtige woord uit de Openbaring is, dat de getuigen van Christus, Zijn levende Gemeente en haar dienaren, zullen delen in het lot van de Meester.

Zoals Hij door de wereld verworpen is, zo zullen zij verworpen worden. Met Hem lijden om ook met Hem verheerlijkt te worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen