Commissies: Net zoute haring

Er zijn van die dingen waar een mens zich op verkijkt. Zoals commissies! Wie als aankomend predikant zijn eerste wankele(nde) schreden zet in de Hervormde kerk, die krijgt er al meteen mee te maken. Voordat je beroepbaar bent moet je namelijk de gang maken naar de zogenaamde colloquiumcommissie. En als die commissie je gewogen en niet te zwaar bevonden heeft, dan is het hopen op een gunstig advies van de commissie voor het beroepingswerk aan de kerkenraad van een vacante gemeente. Om bevestigd te kunnen worden heb je vervolgens goedkeuring nodig van weer andere commissies en zo kun je doorgaan. Commissies lijken bij uitstek te behoren bij het fenomeen kerk. Elke classis blijkt vele commissies in het leven geroepen te hebben. Provinciale kerkvergaderingen maken overvloedig gebruik van de inspanningen van commissies en zelfs de synode wordt omringd door commissies met wonderlijke namen. Kortom: zonder commissies is normaal kerkelijk leven ondenkbaar! Nu kun je de vraag stellen: maar waarom neemt de Hervormde kerk met zoveel graagte de toevlucht neemt tot het benoemen van allerlei commissies? Lange tijd heb ik gedacht dat men dit deed om problemen op te lossen. Commissies zijn immers groepen personen aan wie een bepaalde opdracht is gegeven, zo leert het woordenboek. Een oudouderling leerde me enkele jaren geleden echter, dat je commissies heel anders moet bezien. Een commissie, zo wist hij, is net eender als een zoute haring: heerlijk om op te eten, maar de staart hou je over! De man had gelijk. Elke commissie laat iets onverteerbaars, iets onbruikbaars na. Hoe dat zit?

Daar is een bepaald probleem in de kerk. Niemand die weet hoe het opgelost moet worden. Wat moet je dan verder doen? Dan stel je een commissie in, die het vraagstuk grondig moet bekijken. Voorlopig is iedereen tevreden. De commissie gaat aan de slag. Ze onderzoekt de zaak. Eventueel worden deskundigen geraadpleegd. En tenslotte komt men aan het einde van alle noeste arbeid met een rapport. En dat rapport bevat conclusies. En op grond daarvan worden aanbevelingen gedaan aan de kerkelijke vergadering, die haar als commissie heeft ingesteld.

Nu zou je denken: gelukkig! Oplossing in zicht! Maar zo is het niet! Nee, deze resultaten, deze conclusies en aanbevelingen, zijn net als de staart van een haring: onverteerbaar! De mensen die de commissie hebben ingesteld, willen de conclusies namelijk niet accepteren, de resultaten niet horen en de aanbevelingen niet zien. Niet dat zij dat tegen de commissie zeggen, hoor. Daar zijn ze veel te beleefd voor. Ze danken de leden van de betreffende commissie heel hartelijk voor hun grondige werkzaamheden, spreken hun erkentelijkheid uit voor de bereikte resultaten en leggen vervolgens de aanbevelingen in een la, zodat ze daar netjes kunnen verstoffen. Zo is het al heel wat kerkelijke commissies vergaan. Sinds enkele jaren is er een nieuw verschijnsel. Naast de kerk is ook de overheid gaan werken met een veelheid van commissies. Hele belangrijke commissies! Lees de krant er maar op na. Toen in de Bijlmer een vliegtuig een groot flatgebouw doormidden scheurde, er vele doden te betreuren waren en er vele vragen overbleven, wat deed onze overheid toen? Juist, een commissie benoemen! En toen teveel vuurwerk tegelijk ontplofte in Enschede, waarbij veel doden vielen en omvangrijke schade veroorzaakt werd, wat deed men toen om de verantwoordelijken op te sporen? Er werd een commissie ingesteld! Heel juist, heel waardevol, heel interessant.

O ja, bent u ook zo benieuwd wat de commissie bouwfraude boven water zal weten te halen? En dan schijnt er straks nog een commissie normen en waarden te komen. Maar u weet het inmiddels: je kunt ervan smullen, maar het is net als een zoute haring!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen