Belangrijk moment

Het was een belangrijk en ernstig moment toen op 28 september Dr. W. H. Vele-ma de beslissing inzake zijn benoeming tot hoogleraar, aan de Synode meedeelde.

Met stille aandacht werd geluisterd naar de motivering en de wijze waarop Dr. Velema tot deze beslissing gekomen was.

Uiteraard kan niet alles wat ter Synode gebeurd en gesproken wordt in de persverslagen woordelijk worden weergegeven. Daar ik wist, dat Dr. Velema deze toespraak op schrift had gesteld, heb ik hem gevraagd de tekst daarvan in ons blad te mogen afdrukken.

Dr. Velema had hiertegen geen enkel bezwaar en het verheugt mij, dat op deze wijze, van dit, in het openbaar gesproken, woord door breder kring kennis genomen kan worden.

Dr. Velema sprak aldus:

„De praeses heeft bij zijn toespraak dinsdagavond reeds doen aanvoelen van welke beslissende betekenis deze benoeming voor mijn leven zou zijn. De zwaarte van die woorden heb ik ervaren in deze week. Daar zijn bij mij vragen gerezen: er zijn ook vragen gebleven, tot op heden toe. Maar één vraag is niet onbeantwoord gebleven, en dat is deze: of ik op deze roeping neen mocht zeggen. Dat mag ik niet doen. Daarom zal ik haar aanvaarden. Ik heb verstaan dat God mij door de kerken heeft geroepen. Het is alleen daarom, dat ik ja zeg. Voor deze roeping moest ik met mijn persoonlijke gedachten en gevoelens opzij gaan.

En wat de vragen betreft, heb ik rust gevonden in de woorden van onze belijdenis — waarover ik zondagmorgen gepreekt heb — dat wij, aangaande hetgeen God doet boven het begrip van het menselijke verstand, dat niet curieuselijk moeten onderzoeken, meer dan ons verstand verdragen kan. Ik ben er mee tevreden, dat ik in deze weg een leerjongere van Christus mag zijn om alleen te leren hetgeen Hij ons in Zijn Woord aanwijst zonder die palen te overtreden.

Ik zal mijn nieuwe taak met grote schroom aanvaarden en in het besef van de kleinigheid van mijn krachten vergeleken met de grootheid van mijn taak. Ik doe het echter ook met het vaste vertrouwen, dat ik op deze post voor Gods rekening sta. Dat is bij alle overwegingen het enige dat ik overgehouden heb. Het is, lijkt me, genoeg, en het stemt me rustig, temidden van de grote veranderingen die komen zullen. Ik hoop op de trouw van God.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen