DE TELEVISIE

7.

Evangelie verkondiging via de t.v.?

Kerk en televisie. U zult zich het opschrift boven hel artikel van de vorige keer herinneren. Niets zou er op tegen zijn, als we weer ditzelfde opschrift zouden gebruiken. Wedoen het echter niet, omdat we geen verwarring willen veroorzaken. Immers de vorige maal ging net over de roeping van de kerk ten aan zien van hel gebruik van de televisie in de gezinnen. Thans gaat het over de vraag of de kerk ook op een andere wijze een roeping heeft nl. of de kerk zelf dit instrument moet gebruiken voor de prediking van Gods Woord. Het gaat hier over een zaak, die door velen hoogst belangrijk geacht wordt, blijkens publieke uitlatingen en artikelen eraan gewijd. Ik geloof niet, dat het nodig is hier voorbeelden van te noemen. Voor die deze wel wenst, mag ik voor de eerste wijzen op de bespreking op de Generale Synode onzer kerken in 1965 rond de vraag of het niet nodig is zich te bezinnen op de mogelijkheid om gebruik te maken van de via het konvent van kerken beschikbare tijd voor hel uitzenden van kerkdiensten door middel van de t.v. Voor de tweede - artikelen over deze zaak - kan ik u wijzen op een artikel in hel Haags Kerkblad september 1966 van Ds. J. Prins van ’s Gravenhage-Rijswijk.

In dit artikel. waarin ook behartigswaardige opmerkingen gemaakt worden over het mis bruik van de t.v., wordt door de schrijver zelf de belangrijkheid van deze zaak onder streept. I let einde van dit artikel luidt nl.:”De vraag blijft klemmen: waar blijft uw bijdrage? Waarom dit machtige middel niet gebruikt, terwijl het nog kan? Want de dagen zullen komen, dal de stem der profetie niet langer geduld wordt. Leest u daarop Openb. 11 eens na”.

Voeg daarbij dat van anderen daartegenover ernstige bezwaren zijn aangebracht tegen het gebruik van de beeldbuis om het Woord Gods te brengen. Een en ander geeft oorzaak om dit dus niet voorbij te gaan. Een rustige en eerlijke bespreking van de bovengenoemde vraag is in ieder geval wel op zijn plaats.

Een korte informatie gaat hier vooraf, die zonder volledig te zijn één en ander laat zien van de geschiedenis van de prediking via de t.v.

Reeds direkt nadat de mogelijkheid van de televisie in ons land werkelijkheid geworden was, werd ook geprobeerd om “kerkdiensten” voor het scherm te brengen. In november 1954 werd begonnen met een dienst, die mede werd opgeluisterd door een koil toneelspel. Dit werd toen verdedigd met de opmerking, dat „één van de wortels van het Westeuropees toneel in de kerk ligt”! In de daaropvolgende diensten via de beeldbuis uitgezonden werd het beeld vaak „verlevendigd” met een korte film vooraf, een bewegingsspel van een balletgroep of dergelijke fraaiïgheden meer. Daarbij zorgden de kamera’s ervoor dat de kijkers niet voortdurend alleen de predikant zouden zien. Zo nu en dan kon wat anders gezien worden: een gebrandschilderd raam en vooral één of ander svmbool in het kerkgebouw. Dat was dus het begin: door en door moderne kerkdiensten.

In 1957 werd de eerste kerkdienst van de Ger. Kerken gebracht voor het scherm. De voorganger tijdens deze dienst verklaarde later dat de t.v. dienst gericht moet zijn op de massa, die vervreemd leeft van het Woord van God. Hij zag er een „geweldige kans voor de kerk in om aan velen het Evangelie te verkondigen”.

In de Ger. Kerken (vrijgem.) kwam men wat achteraan. Er waren daar op de verschillende synoden telkens velen die zich geheel wilden onthouden van medewerking aan de prediking voor de t.v., terwijl anderen tot voorzichtigheid maanden. Nog in 1961 werd gewezen op de schadelijke invloed van de t.v. in het algemeen, de zondagsarbeid, die voor de verzorging van een uitzending nodig is, enz. Echter in hetzelfde jaar werd een eerste Kerstdagdienst (op maandag) via de televisie uitgezonden, later gevolgd door enkele andere diensten op zondag. Wel is het zeker dat in deze kringen de aandrang ook sterk is om de toegewezen zendtijd te gebruiken voor korte evangelisatie-toespraken. Daardoor zou trouwens ook de zendtijd beter benut kunnen worden.

Dit korte overzicht kan ons voorlopig twee dingen doen zien. Allereerst dat de waarschuwing van de classis Dordrecht, voorjaar 1957. tegen de prediking voor de televisie op zijn plaats was. Men heeft de verwijzing in het besluit van deze classis naar het tweede gebod zoals het in zondag 35 van de Heidelberger Catechismus verklaard wordt - dat God Zijn christenen niet door stomme beelden maar door de levende verkondiging Zijns Woords wil onderwezen hebben -, met spot bejegend. Eerlijkheidshalve moet gezegd worden, dat op zichzelf dit niet waar behoeft te zijn. Niet het zien op zichzelf van de prediker is zonde. We zitten niet in de kerk met onze ogen dicht. God heeft trouwens ook zichtbare tekenen in de kerk gegeven. Echter de t.v. kerkdiensten die op allerlei wijze terwille van de kijkers ingesteld worden op het zichtbaar maken van de boodschap door toneel, dans enz. zijn wel regelrecht in strijd met het tweede gebod. Trouwens is het bekend dat de instelling van sommigen daarop gericht is, dat de dienst des Woords begeleid wordt door zichtbare handelingen. ’t Is al erg, dat er een toneelzaal naast de kerk gebouwd wordt. maar erger dat de kerk zelf. tot een toneelzaal wordt. In de tweede plaats: de kerkdiensten voor de t.v. moeten afgestemd worden op de grote massa, die niet meer vraagt naar God en naar Zijn Woord. Gods Woord moet „vertaald” worden voor hen, die niets begrijpen van de woorden, die in de kerk gebruikt worden. Woorden als „zonde” en „genade” zijn immers niet bekend bij hen, die niet meer gaan sinds lange tijd onder de prediking van de waarheid Gods. Ook wat dat betreft is hier weer aansluiting aan deze tijd, aan de geest van deze tijd. Je zou soms denkendatheel Nederlandonkerkelijk is, als de taal gehoord wordt, die niet alleen kings de weg van de beeldbuis wordt kenbaar gemaakt, maar ook in de ruimte van de kerkgebouwen, waar dan wel het in de waarheid(!) opgevoede publiek zou moeten zitten. Banaal en platvloers met vooral allerlei min of meer verborgen opmerkingen tegen de vreze Gods.

Moeten we dan niet bewogen zijn met de schare die zonder Gods Woord voortleeft? Zouden dan aparte Evangelisatie-diensten niet goed zijn voor de t.v.?

We hopen de volgende keer op deze vraag in te gaan en wie weet komt het dan nit, dat wij de raad niet veracht hebben om Openb. 11 te lezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen