Het scharlaken snoer

UIT DE HEILIGE SCHRIFT

door K. ten Klooster, Ridderkerk

IT de opdracht die Jozua aan zijn ofixi, ficieren gaf bleek dat hij er niet aan twijfelde of ze zouden de Jordaan oversteken: de Heere uw God geeft u dit land om dat te beërven (Jozua 1 : 11). In dat geloof spant hij zijn strikken en geeft hij bevelen. Vertrouwen en gehoorzaamheid gaan hand in hand. Vervolgens zendt hij 2 verspieders uit om de nodige informatie te krijgen. In Jozua 2 worden uitvoerig de lotgevallen van deze 2 spionnen beschreven. Ongehinderd bereiken zij Jericho, de Palmstad en vinden onderdak bij een vrouw van lichte dus van verdachte zeden. De Bijbel is een eerlijk boek, ook ten aanzien van deze vrouw, Rachab, zij is een hoer. Zo wordt ze in het Nieuwe Testament nog genoemd, maar dan niet met het oog op haar verleden, maar van­

wege haar geloof en haar werken. (Hebr. 11: 31, Jacobus 2:25).

Geloof...

Want de Heere had beslag gelegd op deze vrouw. Hij had daar Zijn bedoelingen mee. Immers, Hij zorgde zo voor een bondgenoot in het vijandelijke kamp. Rachab kiest de kant van de Heere en wordt daardoor het volk Israël ingelijfd. Het blijkt dat ze goed geïnformeerd is en zij verleent de verspieders onderdak. Ze zorgt voor hen ook als het gerucht van mond tot mond gaat dat er mannen van de kinderen van Israël binnen de muren van de stad zouden zijn. Dan zorgt zij ervoor dat de mannen in veiligheid worden gebracht en niet worden gepakt als de achtervolging is ingezet. Volgens Hebr. 11 is dat een geloofsdaad geweest, al wordt er over het hoe en wanneer zij tot geloof was gekomen met geen woord gerept. Dat was (en is) het onnaspeurlijke werken van Gods Geest. God is vrij! Maar hoe dan ook was God voor Rachab de levende God geworden. Dat is een kwestie van openbaren, nog altijd. Want niemand is daar op aangelegd en God vindt geen aanknopingspunt in ons doen en laten. En geen mens werkt zich daartoe op. Het is genade, gave. Deze vrouw hoort de machtsdaden van God en valt ervoor. Een kompleet wonder dat deze vrouw het voorwerp was van Gods genade, dat ze opnieuw geboren, gebracht werd tot nieuwheid van leven en zaligmakende kennis van de enige en waarachtige God. Die kennis die gepaard gaat met verootmoediging en schuldbelijdenis, de breuk met de zonde en de haat tegen de zonde. Met verandering van levenshouding en levenspatroon. Met het horen en gehoorzamen van Gods Woord. Deze vrouw hoort van de grote daden van God en buigt ervoor met diep ontzag. Ze wéét dat de Heere dit land aan Israël heeft gegeven. Ze zegt dat ook. Dat de verschrikking op hen is gevallen, toen ze hoorden hoe de Heere Zijn volk had uitgeleid. Wat ze de twee koningen van de Amorieten hadden aangedaan. Toen dat allemaal bekend werd, versmolten de harten van de inwoners van Jericho (Jozua 2 : 9v).

Opmerkelijk, het volk Israël was oor- en ooggetuige van al deze dingen. Het volk was zelf door de Rode Zee gegaan, had uit de rots gedronken. Maar hun hart was zo verhard dat ze niet in konden gaan in het land van de rust, vanwege hun ongeloof. Opmerkelijk dat Rachab het geloofde, terwijl de harten van de andere inwoners van Jericho ook versmolten, ze waren er zeer van onder de indruk, maar bij hen kwam het niet tot geloven. Ze kregen de tijd zich te wenden tot Israels God, maar ze bekeerden zich niet. Alleen Rachab geloofde. Daar waar Jericho op vertrouwde (stevige en dikke muren), dat zijn de steunpunten van Rachab niet meer. Ze is er van overtuigd dat de God van Israël zeker niet door die muren tegengehouden zal worden. Haar geheim? Ze vertrouwde zich toe aan het Woord van de Heere met betrekking tot alles wat over Jericho komen zou.

Al betekende dat vervolgens ook dat ze alleen stond in die stad. En dat was niet gemakkelijk, dat is het nooit. Maar het wierp deze vrouw des te nadrukkelijker op de Heere. Ze trotseerde de tegenwind. Daar heeft een christen mee te rekenen, altijd. Maar dat is niet erg. De massa bevindt zich op de brede weg. Niet best als een christen doet wat iedereen doet. Vélen bevinden zich op de brede weg, zegt Jezus (Matth. 5 : 13). Het ware geloof weet van loslaten, breken, strijden. Zoals Abraham de vader van alle gelovigen: Ga uit uw land en uit uw maagschap en uit uws vaders huis, naar het land dat Ik u wijzen zal (Gen. 12 : 1). Zoals Mozes, die de smaadheid van Christus meerdere rijkdom achtte te zijn dan de schatten van Egypte (Hebr. 11 : 26). Zo lag het ook bij Rachab in Jericho. Ze stond helemaal alleen. Daarin komt de echtheid van het geloof openbaar. Zeker, het geloof kent de gemeenschap. Maar met wie kon Abel spreken van hart tot hart? Of Henoch of Noach? Van wie ontvingen Jozef en Mozes en Gideon steun? Waar waren de broeders om Elia, Daniël en Nehemia te bemoedigen?

...en gehoorzaamheid

Hoe dan ook, wat deze vrouw gehoord had was met Goddelijke kracht tot haar ziel gekomen. En als de verspieders komen verbindt zij zich als het ware aan dat volk. Ze verbergt hen en als het directe gevaar geweken is laat ze de mannen neer met een koord aan de buitenkant van de muur (Jozua 2 : 18). Maar dat gebeurde niet nadat de mannen haar hadden gezworen bij de Heere dat ze weldadigheid zullen doen aan haar en aan het huis van haar vader. Ze vraagt daarbij om een teken waar ze zich aan vast kan klemmen (Jozua 2 : 12). Aan haar verlangen wordt voldaan. De mannen bevelen haar het snoer van scharlakendraad aan het venster te binden, waardoor ze de mannen had neergelaten (was het snoer het uithangbord van haar 'zaak'? ). Ze doet dat en ook daarin komt haar geloof openbaar. Zij bond het scharlaken snoer aan het venster (Jozua 2 : 21).

Het is een belijdenis dat al het steunen op de muren van Jericho geen zin meer heeft. Daar is ze van afgebracht en stelt haar vertrouwen op de Heere alleen. In het geloof aanvaarde Rachab de énige weg tot het heil. Ze is ervan overtuigd dat het oordeel van God over de stad volvoerd zal worden. Dit snoer spreekt van vertrouwen en verwachting. Deze vrouw had maar weinig openbaringslicht. Ze wist echt niet zoveel meer dan haar stadgenoten van de God van Israël en van Zijn grote daden. Maar wat zij wist was door de Heilige Geest aan haar hart geheiligd. En bij het weinige wat ze ontving is ze tot op de dag van vandaag een voorbeeld voor velen. Wanneer deze vrouw dit koord aan haar venster hangt, zal ze behouden worden. Zo niet, zal ze omkomen. Haar vrijwillige overgave was in feite hetzelfde als de omhelzing van Gods belofte en het zich begeven onder Zijn bescherming (Calvijn). Hoe worden wij Gods heil deelachtig in Christus? Alleen door te buigen voor de Heere, Hem te rechtvaardigen en ons uit te leveren aan Hem. Zalig worden is onder gaan in het oordeel van God. We zijn nergens veilig dan alleen in Jezus Christus. Ook nu biedt God de Vader u die deze regels leest een schuilplaats aan tegen de toekomende toorn in Zijn Zoon. Christus komt, het oordeel komt! Het gaat er maar om dat wij in een levend en oprecht geloof Christus en al Zijn weldaden deelachtig zijn. Het geloof dat rust op wat God heeft beloofd. Op wat rust op het getuigenis van de Man, Die niet liggen kan. De beloften van God, die in Christus ja en amen zijn, zijn om zo te zeggen het snoer buiten het venster. Het geloof daarin komt in de vrucht openbaar. Het is voor Rachab geloven én gehoorzamen. Want geloof zonder de werken is dood zegt Jacobus, de practicus (Jac. 2 : 17).

Het zal in het hart van Rachab hebben gegist. De vrees zal haar niet vreemd zijn geweest, dat het toch eigenlijk niet kon. Ze was toch een onreine, een heidense, ze was er om zo te zeggen niet bij opgevoed, ze was een publieke vrouw, een door God vervloekte Ammoritische. En toch wist Rachab dat ze gespaard zou worden en niet met de ongehoorzamen omgebracht zou worden. (Hebr. 11 : 31). Hoe wist zij dat? Door het scharlaken snoer. Dat was het onderpand, het teken van de aanstaande verlossing uit Jericho. En daar heeft ze geloof aan gehecht. Want ze hing dat snoer op de aangegeven plaats. En in de tijd die kwam als ze op dat snoer zag, haar oog bleef rusten op dat koord, dan werd het geloof en de hoop weer levend. Ze woonde in een ommuurde stad, toch leefde ze niet bij wat ze zag, maar door het geloof.

Wat doet Rachab? Ze gaat naar haar familie om hen te zeggen dat de Israëlieten eraan kwamen en dat de stad zou vallen. Ze maant ze aan tot spoed. Het geloofsvertrouwen doet haar werkzaam zijn. In mijn huis, achter het scharlaken snoer, is er veiligheid. nergens anders. Nee, ze versterkt haar huis niet, ze vraagt niet om bijzondere bescherming. Alleen de God van Israël is haar Toevlucht en Sterkte. Het zal blijken dat Hij krachtig bevonden zal worden een Hulp in benauwdheden.

Ook nu is er maar één Schuilplaats, God in Christus, door Zijn Heilige Geest. De oordelen hangen laag. De grote bevrijding van Gods volk zal plaatsvinden dwars door alle oordelen heen. Rachab is niet omgekomen met de ongehoorzamen. Deze vrouw met die bedenkelijke reputatie komen we ook tegen in het geslachtsregister van de Heere Jezus (Matth. 1:5). God doet boven bidden en denken. Rachab is geëindigd in de Heere. De Heere heeft Zijn werk voor haar voleindigd. Hij zal dat ook nu doen. Daarom is het gebed: Verlaat niet wat Uw hand begon, o Levensbron, wil bijstand zenden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen