Bezorgdheid terecht!

De bezorgdheid die uit de brief van prof. dr. }. M. Hasselaar duidelijk naar voren komt ten aanzien van verschillende ontwikkelingen in onze kerk, is terecht. Met name de gang van zaken rondom de benoeming van de nieuwe secretarisgeneraal is Verontrustend. Dat wordt in deze brief — men kan die in zijn geheel in de rubriek Kerknieuws vinden — mede namens andere vooraanstaande leden van onze kerk duidelijk gesteld.

In de laatste tijd komt onze kerk van de éne crisis in de andere, tot grote schade van het aanzien van de kerk niet alleen, maar ook het kerkelijk meeleven van veel gemeenteleden wordt er door aangetast, omdat velen zeggen: „voor mij hoeft het niet meer."

Uit verschillende dingen wordt 't meer en meer duidelijk dat onze kerk — en onze kerk niet alleen, maar ook de andere kerken - — door een zware crisis heenmoet. De oorzaak daarvan is velerlei. Maar één komt er toch wel sterk naar voren. Na de oorlog heeft de midden-orthodoxie de leiding van onze kerk in handen genomen. Maar de ontwikkeling in die kring is zodanig geweest dat men niet meer weet waar deze midden-orthodoxie geestelijk staat. Ze is innerlijk zo uitgehold en ze heeft zoveel compromissen gesloten met vrijzinnige theologieën en met een inhoudloos oecumenisme, dat ze ook door het kerkvolk in de steek gelaten wordt, waardoor de teruggang van het kerkelijk leven zulke vormen gaat aannemen dat men zich gaat afvragen wat er nog van de kerk over zal zijn na deze geestelijke crisis, die van de oude reformatorische belijdenis niet zoveel meer over laat en die tegelijk een zedelijke crisis is, omdat niet alleen de christelijke belijdenis naar de Schriften wordt losgelaten, maar ook de christelijke zede, de wandel naar de inzettingen des Heeren uit het leven van de kerk dreigt te verdwijnen en al voor een groot deel verdwenen is. Aan de éne kant weet men niet meer van de verborgen omgang met God en aan de andere kant integreert men de kerk zozeer in de wereld, dat er geen onderscheid meer is overgebleven tussen kerk en wereld.

Het is verheugend dat in reactie daarop toch in bredere kring gevraagd wordt naar de gereformeerde belijdenis en dat men weer meer zoekt naar de identiteit van de Hervormde Kerk als reformatorische kerk. De ogen van velen gaan open. zodat duidelijk gezien wordt dat men op een geheel verkeerd spoor is terechtgekomen. Het Getuigenis was een teken daarvan en ook de vele positieve reacties die

daarop van alle kanten zijn binnengekomen.

In dit licht moeten we ook zien het verzet tegen de benoeming van dr. A. H. van den Heuvel tot secretaris-generaal van onze kerk. De over-organisatie van de kerk, waardoor het gemeentelijk leven in zulke banen terechtgekomen is dat het zich steeds meer onvrij gaat gevoelen en men in een richting gedreven wordt waartegen het verzet in de kerk al maar sterker wordt, wekt steeds groter tegenzin op bij het kerkvolk. Men spreekt al spottend van , , de hervormde curie" van Den Haag. En men vreest zozeer dat dr. A. H. van den Heuvel dit alles bevorderen zal, als Wereldraad-man de identiteit van de Hervormde Kerk nog meer zal verdoezelen, de invloed van de reformatorische belijdenis in het kerkelijk leven niet zal bevorderen, maar een vals oecumenisme zal steunen, zoals dat ook in de Raad van kerken in Nederland al openbaar komt, dat men hem eenvoudig niet kan aanvaarden op deze belangrijke post. En zij, die deze benoeming in eerste instantie op zo'n onelegante manier — om het maar zacht te zeggen — hebben doorgedreven, moet terecht verweten worden dat zij de kerk een zeer slechte dienst hebben bewezen. En dat men deze benoeming nu toch nog wil doorzetten getuigt van een bepaalde verblinding voor hetgeen de kerk in onze tijd werkelijk nodig heeft.

Daarom zijn we blij met de brief van prof. Hasselaar. Hij roept op tot bezinning. Men mag niet voortgaan op de weg die men ingeslagen is. Het is toch duidelijk dat de koers van de midden-orthodixie niet opbouwend heeft gewerkt. We drukken het maar voorzichtig uit. Men kan het toch niet zonder meer aanzien dat de kerkafbraak voortgaat. We zullen ons moeten bekeren tot de Heere en Zijn Woord. We zullen de boodschap van het evangelie weer moeten uitdragen onder ons volk. En dat volk zal onderwezen moeten worden in de rechte leer. En die bekering moet niet alleen gevonden worden onder de gewone kerkleden, maar in het bijzonder ook onder de predikanten en de andere ambtsdragers. Onlangs spraken we iemand die met de kerk zo goed als gebroken had. Als de voornaamste reden gaf hij op dat hij de indruk had ..dat de dominees zelf niet stonden achter hun boodschap". Van zo'n uitspraak kan men alleen maar schrikken.

De bezorgdheid van prof. Hasselaar delen we tenvolle. Daarom stellen we ons ook achter zijn initiatief. We zijn dankbaar dat hij deze brief heeft geschreven en we hopen dat de synode haar ter harte zal nemen.

Het verzet tegen de gang van zaken wordt steeds groter. We denken hierbij ook aan de werkgroep tegen .bureaucratie' in onze kerk. De tijd is rijp dat een en ander op de helling komt en dat men de kerk van die banden bevrijd, die het functioneren van de ambtelijke vergaderingen bemoeilijken. Ook daarom is het noodzakelijk dat men de post van secretaris-generaal nog maar even onvervuld laat. Trouwens, ds. Landsman zou nog even aan kunnen blijven. En wanneer men meent dat er een dergelijke functionaris moet zijn, dat men dan naar een man zoekt die zijn werk overeenkomstig de Heilige Schrift en de gereformeerde belijdenis van de kerk wil vervullen, die door het grootste deel van de kerk aanvaard wordt, terwijl een benoeming voor het leven zeker

niet meer zal moeten plaatshebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen